جورجو موراندی

جورجو موراندی ( به ایتالیایی: Giorgio Morandi ) ( ۱۸۹۰–۱۹۶۴ ) نقاش ایتالیایی بود که نقاشی هایش از طبیعت بی جان مشهور است.
موراندی در ۲۰ ژوئن ۱۸۹۰ در بولونیا در ایتالیا به دنیا آمد. تحصیلاتش را از سال ۱۹۰۷ در آکادمی هنرهای زیبای فلورانس آغاز کرد. نقاشی های ابتدایی او نشانه هایی از کارهای پل سزان و سبک کوبیسم داشت. در سال ۱۹۱۴ گرایش مختصری به سبک فوتوریسم پیدا کرد. در همان سال معلم نقاشی دبستانی در بولونیا شد و تا سال ۱۹۲۹ در این شغل باقی ماند. در سال ۱۹۱۵ به ارتش پیوست اما به خاطر از کارافتادگی مرخص شد. طی سال های جنگ جهانی دوم عناصر ترکیب بندی نقاشی های او از طبیعت بی جان ساده تر و فرم آن ها خالص تر شد که نشان دهندهٔ علاقه او به پل سزان و Douanier Rousseau است. از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۶ در آکادمی هنرهای زیبای فلورانس سیاه قلم تدریس می کرد. در سال ۱۹۴۸ جایزه اول نقاشی بی ینال ونیز را گرفت. اولین بار در سال ۱۹۵۶به پاریس رفت و در سال ۱۹۵۷ جایزه بزرگ بی ینال سائو پائلو را گرفت.
موزه ای ویژه نمایش آثار موراندی و آتلیه بازسازی شده او، در بولونیا است.
جورجو موراندی نقاش ایتالیایی برای آن که با جدیت تمام به مسائل اصلی هنر خودش بپردازد، هر پیوندی را با جنبش های مد روز گسیخت. او دوست داشت اشیای ساده ای مانند گلدان ها و ظروفی را که در آتلیه اش داشت، نقاشی یا حکاکی کند و آن ها را از زوایای گوناگون و در نورهای مختلف بازنمایاند. او این کار را با چنان دقت و حساسیتی می کرد که آهسته آهسته ولی مطمئن، حس احترام همکاران هنرمند، منتقدان و هنردوستان را به خاطر کمال جویی مخلصانه اش جلب کرد. دلیلی ندارد فکر کنیم موراندی تنها هنرمند این قرن بوده که بی اعتنا به «ایسم»هایی که با سرو صداهایی در پی جلب توجه بوده اند، خود را وقف مسائل طرح شده خودش کرده است؛ ولی چندان هم جای تعجب نیست که بعضی هنرمندان معاصر ما دچار این وسوسه شده باشند که از یک مد تازه پیروی کنند، یا به بیان بهتر، آن را به راه اندازند. [ ۱]
موراندی یکی از مؤثرترین عکاسان ایتالیایی زمان خود بود. فدریکو فلینی در فیلم زندگی شیرین با نشان دادن نقاشی های او به وی ادای احترام کرده است. موراندی در ۱۸ ژوئن ۱۹۶۴ در بولونیای ایتالیا درگذشت.
• موزهٔ موراندی