جورج برنارد شاو

جورج برنارد شاو ( به انگلیسی: George Bernard Shaw ) ، ( زادهٔ ۲۶ ژوئیه ۱۸۵۶  –   درگذشتهٔ ۲ نوامبر ۱۹۵۰ ) ، که به اصرار خود با نام برنارد شاو شناخته می شود، نمایش نامه نویس، منتقد ادبی، اهل جدل، فعّال سیاسی و مبلّغ سوسیالیست ایرلندی تبار، و همچنین گیاه خوار بود.
او ۶۰ نمایشنامه از خود به جای گذاشت و در آثارش تلفیقی از طنز معاصر و تمثیل تاریخی را به کار می برد. وی تبدیل به برجسته ترین نمایشنامه نویس دوران خود گردید و در سال ۱۹۲۵ برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات شد.
از او به عنوان توانمندترین نمایش نامه نویس بریتانیایی پس از شکسپیر و نافذترین رساله نویس پس از جاناتان سوییفت، هجونویس ایرلندی، یاد می کنند. برنارد شاو همچنین یکی از برترین منتقدان موسیقی و تئاتر نسل خود محسوب می گردد. او از مؤسسان مدرسه اقتصاد لندن بود.
او در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ به دلیل اعتقاد فابیانیسم به اصلاح تدریجی از نقش اجرایی خود کناره گیری کرد و به تحسین دیکتاتورهای چپ و راست از جمله موسولینی و استالین پرداخت. در سال های پایانی عمرش بیانیه های عمومی کمتری منتشر ساخت، اما تا مدت کمی پیش از مرگ به خلق آثار فراوانش ادامه داد و در ۹۴ سالگی در حالی که از دریافت تمام نشان های ملی - از جمله نشان مریت در سال ۱۹۴۶ - خودداری کرده بود از دنیا رفت.
او برای نمایشنامهٔ ژان مقدس در سال ۱۹۲۵ میلادی جایزه ادبی نوبل گرفت.
همچنین او در سال ۱۹۳۸ جایزه آکادمی اسکار را برای بهترین فیلمنامه اقتباسی دریافت کرد.
• حکایتی از نگاه جرج برنارد شاو
• مروری بر زندگی و آثار جُرج برنارد شاو