جوانه های چشایی یا پرزهای چشایی ( به انگلیسی: Taste bud ) حاوی سلولهای گیرنده مزه هستند که به سلول های چشایی نیز معروف هستند. [ ۱] گیرنده های مزه در اطراف سازه های کوچکی معروف به پاپیلای زبان واقع در سطح بالای زبان، کام نرم، مری فوقانی، گونه و اپیگلوت قرار دارند. این ساختارها در شناسایی پنج عنصر درک مزه نقش دارند: شور، ترش، تلخ، شیرین و اومامی. اختصاص این سلیقه های مختلف را به سطح های مختلف زبان تصوری نادرست است؛ در حقیقت این سلیقه ها توسط همه سطح زبان قابل تشخیص است. از طریق دهانه های کوچک در روبافت زبان، به نام منافذ مزه، قسمت هایی از مواد غذایی حل شده در بزاق با گیرنده های طعم در تماس قرار می گیرند. اینها در بالای سلولهای گیرنده مزه قرار دارند که جوانه های طعم را تشکیل می دهند. سلول های گیرنده طعم اطلاعاتی که توسط خوشه های گیرنده های مختلف و کانال های یونی شناسایی شده اند را از طریق اعصاب مغزی هفتم، نهم و دهم به مناطق گوارشی مغز می فرستند.
به طور متوسط، زبان انسان دارای ۲۰۰۰ تا ۸۰۰۰ جوانه چشایی است. [ ۲] متوسط طول عمر آنها ۱۰ روز تخمین زده شده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه طور متوسط، زبان انسان دارای ۲۰۰۰ تا ۸۰۰۰ جوانه چشایی است. [ ۲] متوسط طول عمر آنها ۱۰ روز تخمین زده شده است. [ ۳]
wiki: جوانه چشایی