جو ستاره ای یا اتمسفر ستاره ای ( انگلیسی: Stellar atmosphere ) منطقهٔ خارجی حجم یک ستاره است که در بالای هسته ستاره ای، منطقه تابش و منطقه همرفت قرار دارد.
جو ستاره ای به چندین منطقه با ویژگی متمایز تقسیم می شود:
• فوتوسفر که پایین ترین و خنک ترین لایهٔ اتمسفر است. این به طور معمول تنها قسمت قابل مشاهدهٔ آن است. [ ۱] نوری که از سطح ستاره خارج می شود از این منطقه سرچشمه می گیرد و از لایه های بالاتر عبور می کند. درجه حرارت مؤثر فوتوسفر خورشید در محدوده ۵٬۷۷۰ K تا ۵، 780 K است. [ ۲] [ ۳] لکه های ستاره ای، مناطق خنکی در میدان مغناطیسی مختل شده ای هستند که بر روی فوتوسفر قرار دارند. [ ۳]
• در بالای فوتوسفر، کروموسفر قرار دارد. این قسمت از جو ابتدا خنک می شود و سپس شروع به گرم شدن می کند تا حدود ۱۰ برابر دمای فوتوسفر گرم تر است.
• در بالای کروموسفر، منطقهٔ انتقال قرار دارد، جایی که دما در مسافتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر به سرعت افزایش می یابد. [ ۴]
• خارجی ترین قسمت جو ستاره ای تاج است، یک پلاسمای ضعیف که دمایی بیش از یک میلیون کلوین دارد. [ ۵] در حالی که تمام ستاره های رشته اصلی دارای مناطق انتقال و تاج هستند، اما همهٔ ستاره های تکامل یافته چنین کاری نمی کنند. به نظر می رسد که تنها برخی از غول ها و تعداد بسیار کمی از ابرقول ها دارای تاج هستند. یک مشکل حل نشده در اخترفیزیک ستاره ای این است که چگونه می توان تاج را تا دمای بالا گرم کرد. پاسخ در میدان های مغناطیسی نهفته است، اما مکانیسم دقیق آن همچنان نامشخص است. [ ۶]
در طی یک کسوف کامل خورشید، فوتوسفر خورشید پنهان می شود و سایر لایه های جو آن را نشان می دهد. [ ۱] هنگام خورشیدگرفتگی، کروموسفر خورشید ( به طور خلاصه ) به صورت یک قوس صورتی مایل به نازک ظاهر می شود، [ ۷] و تاج آن به صورت هاله ای پرزدار دیده می شود. همین پدیده در کسوف دوتایی می تواند کروموسفر ستاره های غول پیکر را قابل مشاهده کند. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجو ستاره ای به چندین منطقه با ویژگی متمایز تقسیم می شود:
• فوتوسفر که پایین ترین و خنک ترین لایهٔ اتمسفر است. این به طور معمول تنها قسمت قابل مشاهدهٔ آن است. [ ۱] نوری که از سطح ستاره خارج می شود از این منطقه سرچشمه می گیرد و از لایه های بالاتر عبور می کند. درجه حرارت مؤثر فوتوسفر خورشید در محدوده ۵٬۷۷۰ K تا ۵، 780 K است. [ ۲] [ ۳] لکه های ستاره ای، مناطق خنکی در میدان مغناطیسی مختل شده ای هستند که بر روی فوتوسفر قرار دارند. [ ۳]
• در بالای فوتوسفر، کروموسفر قرار دارد. این قسمت از جو ابتدا خنک می شود و سپس شروع به گرم شدن می کند تا حدود ۱۰ برابر دمای فوتوسفر گرم تر است.
• در بالای کروموسفر، منطقهٔ انتقال قرار دارد، جایی که دما در مسافتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر به سرعت افزایش می یابد. [ ۴]
• خارجی ترین قسمت جو ستاره ای تاج است، یک پلاسمای ضعیف که دمایی بیش از یک میلیون کلوین دارد. [ ۵] در حالی که تمام ستاره های رشته اصلی دارای مناطق انتقال و تاج هستند، اما همهٔ ستاره های تکامل یافته چنین کاری نمی کنند. به نظر می رسد که تنها برخی از غول ها و تعداد بسیار کمی از ابرقول ها دارای تاج هستند. یک مشکل حل نشده در اخترفیزیک ستاره ای این است که چگونه می توان تاج را تا دمای بالا گرم کرد. پاسخ در میدان های مغناطیسی نهفته است، اما مکانیسم دقیق آن همچنان نامشخص است. [ ۶]
در طی یک کسوف کامل خورشید، فوتوسفر خورشید پنهان می شود و سایر لایه های جو آن را نشان می دهد. [ ۱] هنگام خورشیدگرفتگی، کروموسفر خورشید ( به طور خلاصه ) به صورت یک قوس صورتی مایل به نازک ظاهر می شود، [ ۷] و تاج آن به صورت هاله ای پرزدار دیده می شود. همین پدیده در کسوف دوتایی می تواند کروموسفر ستاره های غول پیکر را قابل مشاهده کند. [ ۸]
wiki: جو ستاره ای