جهش خنثی به تغییری در دی ان ای ( به انگلیسی DNA ) گفته می شود که اثر مثبت یا منفی ای در ادامه حیات ارگانیزم ندارد. در مبحث ژنتیک جمعیتی، یک جهش در صورتی خنثی نامیده می شود که پروسه یانتخاب طبیعی، تأثیری بر گسترش و انتقال آن به نسل های بعدی نداشته باشد. از این دیدگاه، جهش های خنثی ای که قابلیت به ارث رسیدن داشته و در عین حال با دیگر ژن ها اتصال ( Genetic linkage ) ندارند، در نسل های بعدی یا به کلی حذف شده یا جایگزین تمام الیل های آن ژن خواهند شد. این پدیده ( یعنی حذف یا تثبیت یک ژن در نسل های بعدی ) حاصل از روندی تصادفی موسوم به راندگی ژنتیکی ( Genetic Drift ) است.
از آنجا که بسیاری از جهش ها به کاهش توانایی یک ارگانیزم در ادامه حیات یا تولید مثل می انجامد و از تناسب آن ها با محیط می کاهد، پروسه انتخاب طبیعی در مقابل انتشار این گونه ژن ها مقاومت کرده و معمولاً آن ها را از جمعیت حذف می کند. در نتیجه تفاوت هایی که در ژنوم موجودات مشاهده می شود، اغلب از نوع خنثی بوده و آثار مشهودی در تناسب آن ها با محیط ندارند. شناسایی جهش های خنثی و مطالعه در این زمینه، منجر به توسعه نظریه ای به نام تئوری خنثی بودن تکامل سلولی شده است. طبق این نظریهٔ مهم و بحث برانگیز، اکثر دگرگونی های مولکولی اساساً خنثی بوده و متأثر از انتخاب طبیعی نیستند. همچنین جهش های خنثی اساس استفاده از ساعت های مولکولی هستند که برای مطالعه در زمینه پیدایش ارگانیزم های جدید و گوناگونی موجودات مورد استفاده قرار می گیرند.
چارلز داروین در خلال آثارش، درباره ی ایده ی جهش های خنثی نیز اظهار نظر کرده است. طبق فرضیات او جهش هایی که نفع یا ضرری ندارند، مستقل از انتخاب طبیعی دچار نوسان شده یا به کلی تثبیت می شوند. "تغییراتی که نه مفید هستند و نه مضر، تحث تأثیر انتخاب طبیعی قرار نمی گیرند و همانطور که در موجودات چند ریخت خاصی دیده می شود، ممکن است دچار نوسان شده یا اینکه جزئی از طبیعت موجودات شده و به کلی تثبیت می شود. " با اینکه داروین به سبب معرفی ایده انتخاب طبیعی شهرت زیادی یافته است، اما همچنان به احتمال وجود جهش ها و تغییراتی که نفع یا ضرری برای یک ارگانیزم ندارند توجه داشته است. [ ۱]
دیدگاه داروین درباره ی "تغییر" که برگرفته از مشاهده خصیصه های ممتازکننده بود، به طور گسترده ای تا دهه ۱۹۶۰ مورد قبول واقع شد. [ ۲] موتو کیمورا در سال ۱۹۶۸ دریافت که نرخ جهش ها و جایگزینی ها آنچنان بالاست که اگر فرض کنیم هر یک از جهش ها به تناسب کمک کند، آنگاه فاصله بین ژنوتیپ معمولی و ژنوتیپ با بیشترین تناسب، به حد غیر معقولی زیاد خواهد بود. به هرحال کیمورا در برخورد با سریع بودن نرخ جهش ها پیشنهاد داد که اکثر جهش ها باید خنثی باشند، یعنی تأثیری بر تناسب ارگانیزم نداشته یا تأثیر ناچیزی در این جهت دارند. کیمورا مدل هایی ریاضی برای توضیح رفتار جهش های خنثی ارائه داد که در جمعیت های بیولوژیکی که تحت راندگی تصادفی ژنتیکی قرار گرفته اند به کار می رود. این نظریه، با عنوان تئوری خنثی بودن تکامل سلولی شناخته شده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز آنجا که بسیاری از جهش ها به کاهش توانایی یک ارگانیزم در ادامه حیات یا تولید مثل می انجامد و از تناسب آن ها با محیط می کاهد، پروسه انتخاب طبیعی در مقابل انتشار این گونه ژن ها مقاومت کرده و معمولاً آن ها را از جمعیت حذف می کند. در نتیجه تفاوت هایی که در ژنوم موجودات مشاهده می شود، اغلب از نوع خنثی بوده و آثار مشهودی در تناسب آن ها با محیط ندارند. شناسایی جهش های خنثی و مطالعه در این زمینه، منجر به توسعه نظریه ای به نام تئوری خنثی بودن تکامل سلولی شده است. طبق این نظریهٔ مهم و بحث برانگیز، اکثر دگرگونی های مولکولی اساساً خنثی بوده و متأثر از انتخاب طبیعی نیستند. همچنین جهش های خنثی اساس استفاده از ساعت های مولکولی هستند که برای مطالعه در زمینه پیدایش ارگانیزم های جدید و گوناگونی موجودات مورد استفاده قرار می گیرند.
چارلز داروین در خلال آثارش، درباره ی ایده ی جهش های خنثی نیز اظهار نظر کرده است. طبق فرضیات او جهش هایی که نفع یا ضرری ندارند، مستقل از انتخاب طبیعی دچار نوسان شده یا به کلی تثبیت می شوند. "تغییراتی که نه مفید هستند و نه مضر، تحث تأثیر انتخاب طبیعی قرار نمی گیرند و همانطور که در موجودات چند ریخت خاصی دیده می شود، ممکن است دچار نوسان شده یا اینکه جزئی از طبیعت موجودات شده و به کلی تثبیت می شود. " با اینکه داروین به سبب معرفی ایده انتخاب طبیعی شهرت زیادی یافته است، اما همچنان به احتمال وجود جهش ها و تغییراتی که نفع یا ضرری برای یک ارگانیزم ندارند توجه داشته است. [ ۱]
دیدگاه داروین درباره ی "تغییر" که برگرفته از مشاهده خصیصه های ممتازکننده بود، به طور گسترده ای تا دهه ۱۹۶۰ مورد قبول واقع شد. [ ۲] موتو کیمورا در سال ۱۹۶۸ دریافت که نرخ جهش ها و جایگزینی ها آنچنان بالاست که اگر فرض کنیم هر یک از جهش ها به تناسب کمک کند، آنگاه فاصله بین ژنوتیپ معمولی و ژنوتیپ با بیشترین تناسب، به حد غیر معقولی زیاد خواهد بود. به هرحال کیمورا در برخورد با سریع بودن نرخ جهش ها پیشنهاد داد که اکثر جهش ها باید خنثی باشند، یعنی تأثیری بر تناسب ارگانیزم نداشته یا تأثیر ناچیزی در این جهت دارند. کیمورا مدل هایی ریاضی برای توضیح رفتار جهش های خنثی ارائه داد که در جمعیت های بیولوژیکی که تحت راندگی تصادفی ژنتیکی قرار گرفته اند به کار می رود. این نظریه، با عنوان تئوری خنثی بودن تکامل سلولی شناخته شده است. [ ۳]
wiki: جهش خنثی