جهد مقل

[ویکی فقه] جُهد به ضم جیم به معنای تلاش کردن و مُقِلّ به ضم میم و کسر قاف به معنای نادار است.عنوان یاد شده در باب زکات آمده است.
تلاش نادار را جهد مقل گویند.
فضیلت جهد مقل
در روایتی از امام صادق علیه السّلام است که با فضیلت ترین صدقه ها صدقه کسی است که خود به مالی که صدقه می دهد نیازمند است؛ زیرا چنین صدقه ای، مصداق ایثار و مقدم داشتن دیگری بر خود می باشد و خداوند در قرآن کریم از چنین فردی ستایش کرده است. البته در روایتی دیگر، بهترین نوع صدقه، صدقه از سر بی نیازی دانسته شده است. برخی در مقام جمع بین دو روایت گفته اند: مراد از بی نیازی در روایت دوم، سخاوت نفس و قوّت اراده به جهت اطمینان داشتن به خدا است- نه بی نیازی ظاهری و مادّی- بدین معنا که از روی سخاوت و با میل درونی و خاطری آسوده صدقه دهد. بنابر این، بین مفاد دو روایت تنافی ای وجود ندارد.برخی دیگر گفته اند: مورد روایتِ نخست جایی است که صدقه دهنده تنها باشد و عیال واجب النفقه نداشته باشد، امّا روایت دوم ناظر به صدقه دهنده عیال وار است که مازاد بر مخارج آنان را صدقه می دهد. برخی نیز گفته اند: حدیث اوّل ناظر به کسی است که توان و تحمل صبر را دارد؛ اما حدیث دوم ناظر به فردی است که چنین تحمل و توانی را ندارد.