جهاد بادیه نشینان

[ویکی فقه] جهاد بادیه نشینان (قرآن). بحث درباره سوره توبه، آیه ۹۰ بادیه نشینانی است که از فرمان خدا و پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم برای جهاد سر باز زدند.
وجآء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم. «و معذوران از اعراب (نزد تو) آمدند که به آنها اجازه تخلف از جهاد) داده شود، اما آنها که به خدا و پیامبرش دروغ گفتند (بدون هیچ عذری در خانه خود) نشستند، به زودی کسانی را که از آنها کافر شدند (و معذور نبودند) عذاب دردناکی خواهد رسید.»اکثر مفسران گفته اند: مقصود از «المعذرون» کسانی اند که واقعا عذر نداشتند.(اما عذرتراشی می کردند و عده ای هم به قرینه «و قعد الذین...» گفته اند: مقصود از آن صاحبان عذر هستند. )
اجازه گرفتن بادیه نشینان
وجآء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم. گروهی از اعراب بادیه نشین که از شرکت در میدان جهاد معذور بودند نزد تو آمده اند تا به آنها اجازه داده شود و معاف گردند (و جاء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم). منظور از معذرون چنان که گفته شد صاحبان عذر شرعی است که پس از شنیدن حکم بسیج عمومی از بادیه به مدینه آمده و گفتند که از شرکت در جنگ معذور هستند ولی منافقان که به خدا و رسول دروغ گفتند نشستند و برای اعتذار دروغ هم نیامدند، علی هذا مراد از الذین کفروا آنهایی می باشند که نیامدند و عذر شرعی هم نداشتند. به نظر دیگران منظور از معذرون کسانی هستند که عذر نداشتند و عذر تراشیدند علی هذا هر دو گروه بدکار و مقصرند و از آنها کسانی که عذر واقعی نداشتند عذاب خواهند دید.
عدم شرکت در جنگ
وجآء المعذرون من الاعراب لیؤذن لهم وقعد الذین کذبوا الله ورسوله سیصیب الذین کفروا منهم عذاب الیم.
ممنوعیت تخلف
...