جنید بن فضل الله شیرازی

[ویکی فقه] صدرالدین جنید بن فضل الله بن ظهیرالدین عبدالرحمان بن علی بن بزغش د ۷۹۱ق /۱۳۸۹م ، محدث و عارف بود.
جنید شیرازی از معاصران وی بوده ، و او را «شیخ الاسلام » و «قدوةالانام » خوانده ، و از او با عناوین و القابی چون «مرشد کامل »، «مکمل فاضل » و «جامع میان علم ظاهر و علم باطن و...» یاد کرده است .
کسب علم
وی از دوران کودکی به کسب علم روی آورد و سپس مدتی در بغداد نزد شیخ جبریل کردی به سیر و سلوک و خلوت نشینی پرداخت . پس از آن رهسپار مکه مکرمه گردید و چندی نیز در آن جا اقامت گزید؛ سپس به شام سفر کرد و نزد علمای آن دیار به تحصیل علم حدیث پرداخت . برخی از استادان وی که جملگی از فقها و محدثان مشهور شام بوده اند، اینانند: شیخ جمال الدین ابراهیم بن ابی البرکات حنبلی بعلبکی ، معروف به ابن قرشیه د ۴۰ق /۳۳۹م ، شیخ صلاح الدین خلیل بن کیکلدی علایی د ۷۶۱ق /۱۳۶۰م ، شیخ علاءالدین علی بن ایوب مقدسی د ۷۴۸ق /۱۳۴۷م و زینب بنت احمد بن عبدالرحیم ، معروف به بنت الکمال د ۷۴۰ق . جنید شیرازی گوید که برخی از کتاب های فقه و حدیث را نزد او خوانده است .
وفات
صدرالدین در ۷۹۱ق وفات یافت و در جوار نیاکانش به خاک سپرده شد. محمدنصیر فرصت از آرامگاهی به نام مزار شیخ جنید واقع در زاویه ای در صحن مسجد حاجی باقر در محله دزک ، و نیز حمامی در نزدیکی آن مسجد، معروف به حمام شیخ جنید یاد کرده ، و به سبب از میان رفتن خطوط روی سنگ مزار در انتساب آن به جنید تردید کرده است .
آثار وی
...