جنگل حاره ای موسمی

جنگل های حاره ای موسمی، که همچنین به عنوان جنگل های موسمی خزان دار، نیمه همیشه سبز، حاره ای مخلوط یا موسمی[ ۱] شناخته می شوند، معمولاً شامل طیف گسترده ای از گونه های درختی هستند: تنها برخی از آنها بخشی یا همه برگ های خود را در طول فصل خشک می ریزند. این جنگل حاره ای تحت سیستم والتر به عنوان ( i ) آب وهوای حاره ای با بارندگی کلی بالا ( معمولاً بین ۱۰۰۰–۲۵۰۰ ) محدوده میلی متر؛ ۳۹–۹۸ اینچ ) طبقه بندی می شود و ( ۲ ) دارای یک فصل مرطوب بسیار متمایز با ( یک زمستان اغلب خنک تر ) فصل خشک است. این جنگل ها محدوده ای از زیستگاه ها را نشان می دهند که تحت تأثیر آب وهوای موسمی ( Am ) یا ساوانای مرطوب گرمسیری ( Aw ) قرار دارند ( مانند طبقه بندی آب و هوای کوپن ) . جنگل های خشک تر در منطقه آب وهوایی Aw معمولاً برگ ریز هستند و در زیست بوم جنگل های خشک استوایی قرار می گیرند: با مناطق انتقالی بیشتر ( بوم مرزها ) از جنگل های ساوانا و سپس علفزارهای گرمسیری و نیمه گرمسیری، ساواناها و بوته زارها.
تفاوت های شدید بین فصل های مرطوب و خشک در جنگل های فصلی استوایی بسیار مشهود است. تصویر سمت چپ پارک ملی بهوال در مرکز بنگلادش در فصل خشک را نشان می دهد، در حالی که تصویر سمت راست همان منطقه را در فصل باران های موسمی نشان می دهد.