جنگ های علویان طبرستان و طاهریان به مجموعه نبردهایی در طبرستان گفته می شود که با قیام داعی کبیر در کلار آغاز شد و با فتح استرآباد به دست داعی، پایان یافت. بدین ترتیب طاهریان از طبرستان بیرون رانده شدند.
پیش از قیام داعی کبیر، طبرستان تحت نظر طاهریان اداره می شد[ ۲] و پایتخت آن در شهر ساری بود. [ ۳] در دورهٔ ظهور داعی، عامل طاهریان در منطقه سلیمان بن عبدالله نام داشت. [ ۴]
شخصی به نام «محمد بن اوس بلخی» از نمایندگان طاهری در طبرستان، با اشغال کردن زمینی بایر و بدون مالک، که مردم از آن بهره می بردند، موجب نارضایتی مردم از کارگزاران طاهری شد[ ۲] او همچنین غافلگیرانه وارد دیلم شده و از آن ها اسیر گرفته و کشتار به راه انداخت. [ ۵] در سال ۲۵۰ هجری «محمد بن رستم کلاری» و «محمد»، شهریاران رویانی از خاندان معدان، [ ۶] ( و به نقلی محمد و جعفر پسران رستم ) به یاری مردم کلار، چالوس و دیلم، شورشی در طبرستان برپا نمودند[ ۷] و از عبدالله پادوسبانی نیز تقاضای کمک کردند. [ ۸] مردم منطقه «دارفو»، در دیلم، نیز به روستاهای دیلمی می رفتند و مردم آن ولایت را علیه عوامل طاهری فرا می خواندند. سازماندهی این قیام در غرب رود چالوس به آسانی فراهم بود چون والیان خلیفه با توجه به اقتدار دیلمی ها هنوز به این ناحیه نفوذ نکرده نبودند و حاکمان دیلمی نیز با خلفای عباسی و طاهری دشمنی و مخالفت داشتند. بنابرین دیلمی های این ناحیه با آزادی به سازماندهی این جنبش دست زده و مطمئن بودند که در غرب طبرستان نیز مردم با آنان همدل و متحدند. [ ۵]
مردم طبرستان و دیلم پس از آماده کردن شرایط جنبش، از «محمد بن ابراهیم»، که یکی از علویان معروف ناحیه بود، خواستند که رهبری قیام را بپذیرد؛ ولی او که خودش را درخور این کار نمی دید، «حسن بن زید» را به آنان معرفی نمود. [ ۷] بزرگان کجور، طوماری نوشتند و پس از امضاء به قاصدی سپردند تا در ری به دست حسن بن زید برساند. [ ۹]
حسن بن زید پس از تحقیق و اطمینان از پدیدار شدن زمینه های قیام در منطقهٔ طبرستان، این دعوت را پذیرفت و به همراه خویشان و بستگان از ری به طبرستان کوچید. [ ۱۰] سرانجام در رمضان ۲۵۰ هجری وارد منطقه رویان شد[ ۱۰] [ ۱۱] و دودمان علویان طبرستان را بنیان نهاد. [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از قیام داعی کبیر، طبرستان تحت نظر طاهریان اداره می شد[ ۲] و پایتخت آن در شهر ساری بود. [ ۳] در دورهٔ ظهور داعی، عامل طاهریان در منطقه سلیمان بن عبدالله نام داشت. [ ۴]
شخصی به نام «محمد بن اوس بلخی» از نمایندگان طاهری در طبرستان، با اشغال کردن زمینی بایر و بدون مالک، که مردم از آن بهره می بردند، موجب نارضایتی مردم از کارگزاران طاهری شد[ ۲] او همچنین غافلگیرانه وارد دیلم شده و از آن ها اسیر گرفته و کشتار به راه انداخت. [ ۵] در سال ۲۵۰ هجری «محمد بن رستم کلاری» و «محمد»، شهریاران رویانی از خاندان معدان، [ ۶] ( و به نقلی محمد و جعفر پسران رستم ) به یاری مردم کلار، چالوس و دیلم، شورشی در طبرستان برپا نمودند[ ۷] و از عبدالله پادوسبانی نیز تقاضای کمک کردند. [ ۸] مردم منطقه «دارفو»، در دیلم، نیز به روستاهای دیلمی می رفتند و مردم آن ولایت را علیه عوامل طاهری فرا می خواندند. سازماندهی این قیام در غرب رود چالوس به آسانی فراهم بود چون والیان خلیفه با توجه به اقتدار دیلمی ها هنوز به این ناحیه نفوذ نکرده نبودند و حاکمان دیلمی نیز با خلفای عباسی و طاهری دشمنی و مخالفت داشتند. بنابرین دیلمی های این ناحیه با آزادی به سازماندهی این جنبش دست زده و مطمئن بودند که در غرب طبرستان نیز مردم با آنان همدل و متحدند. [ ۵]
مردم طبرستان و دیلم پس از آماده کردن شرایط جنبش، از «محمد بن ابراهیم»، که یکی از علویان معروف ناحیه بود، خواستند که رهبری قیام را بپذیرد؛ ولی او که خودش را درخور این کار نمی دید، «حسن بن زید» را به آنان معرفی نمود. [ ۷] بزرگان کجور، طوماری نوشتند و پس از امضاء به قاصدی سپردند تا در ری به دست حسن بن زید برساند. [ ۹]
حسن بن زید پس از تحقیق و اطمینان از پدیدار شدن زمینه های قیام در منطقهٔ طبرستان، این دعوت را پذیرفت و به همراه خویشان و بستگان از ری به طبرستان کوچید. [ ۱۰] سرانجام در رمضان ۲۵۰ هجری وارد منطقه رویان شد[ ۱۰] [ ۱۱] و دودمان علویان طبرستان را بنیان نهاد. [ ۱۲]
