دیلمیان

لغت نامه دهخدا

دیلمیان. [ دَ ل َ ]( ص نسبی ) ج ِ دیلمی. منسوب به دیلم. از مردم دیلم.

دیلمیان. [ دَ ل َ ] ( اِخ )آل بویه. دیالمه. رجوع به آل بویه و دیالمه و دیلم و نیز سفرنامه ناصرخسرو ص 67، 68 و تاریخ کرد شود.

فرهنگ فارسی

دیالمه .
آل بویه دیالمه .

دانشنامه آزاد فارسی

پیشنهاد کاربران

ما دیلمیان به خودمو ندیلمی و دیلمانی و گالش و تات و کلایی و کوهی و ییلاقی می گوییم و به زبانمون دیلمی و دیلمانی و تاتی و گالشی میگوییم. ما دیلمیان سکنه سیاهکل هستیم. دیلمیان رودبار و الموت به خود تات و به زبانشان تاتی میگویند.
...
[مشاهده متن کامل]

قوم دیلم به تیره های دیلمانی و گالش و کلایی و کوهی و ییلاقی و تات تقسیم میشوند.

بپرس