جنگ هابسبورگ–عثمانی (۱۶۶۴–۱۶۶۳). جنگ هابسبورگ–عثمانی بخشی از منازعات عثمانی و هابسبورگ برای تسلط در شرق و مرکز اروپا بود. هدف عثمانی از سرگیری پیشروی، فتح وین و تسلط بر آرشیدوک نشین اتریش بود. آنها موفق شدند سنگرهای کلیدی را تصرف کنند، با این حال، ارتش هابسبورگ به رهبری رایموندو مونتکوکولی موفق شد ارتش عثمانی را در نبرد سنت گوتهارد متوقف کند؛ صلح واش وار نه روز پس از پایان نبرد به امضاء رسید.
تسلط عثمانی بر مجارستان با نبرد موهاچ در سال ۱۵۲۶ توسط سلیمان آغاز شد. ترانسیلوانی در جریان تهاجم به مجارستان استقلال خود را حفظ کرد و حاکمیت عثمانی را به رسمیت شناخت و به باب عالی خراج می پرداخت؛ در ازای آن هم استقلال سیاسی و مذهبی داشت. اگرچه پس از درگذشت سلیمان، عثمانی رو به انحطاط نسبی می رفت ولی خاندان توانمند کُپرولی در احیای امپراتوری و از بین بردن هابسبورگ یکبار برای همیشه کوشش بسیار کردند. بهانه برای حمله زمانی به دست آمد که در ۱۶۵۸، دیوردی راکوتسی دوم، [ الف] پرنس ترانسیلوانی به همراه متحدان سوئدی خود در جنگ های شمالی به لهستان حمله کرد شکست خورد و به ترانسیلوانی گریخت؛ به دنبال این جنگ غیرمجاز کپرولی محمد پاشا [ en] به راکوتسی حمله و ترانسیلوانی را فتح کرد. کنترل مستقیم ترانسیلوانی توسط عثمانی مورد وثوق لئوپولد نبود ولی اقداماتش تأثیری نداشت. [ ۹]
استحکامات جنوبی مجارستان دچار کمبود شدید نیرو و تجهیزات بودند و ترک ها به نواحی مرزی نفوذ کرده و هزاران مجار و کروات را به بردگی می ربودند. میکلوش زرینی، بان کرواسی، به منظور آزادسازی مجارستان، از سال ۱۶۶۱ تمام تلاش خود را به کار گرفته بود و تبدیل به صدای استیصال مجارها از نادیده انگاری عمدی هابسبورگ شد. او حماسه ای از محاصره سیگت وار به یاد جد خود، میکلوش زرینی و یارانش سرود تا غرور ملی مجاری را برانگیزد. [ ۱۰]
در تابستان ۱۶۶۳، ارتش عثمانی با بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نیرو به فرماندهی کُپرولی احمد [ en] وارد مجارستان شد و در سپتامبر اِرشک اوی وار ( نوه زامکی، اسلواکی امروز ) را فتح کرد. سپس ترک های عثمانی و تاتارها با حمله به موراویا، شرق و جنوب آن را ویران کردند و ۴۰٬۰۰۰ اسیر را به بردگی گرفته و فروختند. [ ۴]
مونتکوکولی تنها ۱۲٬۰۰۰ سرباز و ۱۵٬۰۰۰ سرباز مجاری - کروات به فرماندهی میکلوش زرینی برای مقابله با ترک ها در اختیار داشت. اما لئوپولد با موفقیت ارتشی متشکل از ۳۰٬۰۰۰ سرباز بایرن، براندنبورگ و ساکسون تشکیل داد. حتی دشمن سرسختش لوئی چهاردهم یک سپاه ۶۰۰۰ نفری برای حمایت فرستاد. [ ۱۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتسلط عثمانی بر مجارستان با نبرد موهاچ در سال ۱۵۲۶ توسط سلیمان آغاز شد. ترانسیلوانی در جریان تهاجم به مجارستان استقلال خود را حفظ کرد و حاکمیت عثمانی را به رسمیت شناخت و به باب عالی خراج می پرداخت؛ در ازای آن هم استقلال سیاسی و مذهبی داشت. اگرچه پس از درگذشت سلیمان، عثمانی رو به انحطاط نسبی می رفت ولی خاندان توانمند کُپرولی در احیای امپراتوری و از بین بردن هابسبورگ یکبار برای همیشه کوشش بسیار کردند. بهانه برای حمله زمانی به دست آمد که در ۱۶۵۸، دیوردی راکوتسی دوم، [ الف] پرنس ترانسیلوانی به همراه متحدان سوئدی خود در جنگ های شمالی به لهستان حمله کرد شکست خورد و به ترانسیلوانی گریخت؛ به دنبال این جنگ غیرمجاز کپرولی محمد پاشا [ en] به راکوتسی حمله و ترانسیلوانی را فتح کرد. کنترل مستقیم ترانسیلوانی توسط عثمانی مورد وثوق لئوپولد نبود ولی اقداماتش تأثیری نداشت. [ ۹]
استحکامات جنوبی مجارستان دچار کمبود شدید نیرو و تجهیزات بودند و ترک ها به نواحی مرزی نفوذ کرده و هزاران مجار و کروات را به بردگی می ربودند. میکلوش زرینی، بان کرواسی، به منظور آزادسازی مجارستان، از سال ۱۶۶۱ تمام تلاش خود را به کار گرفته بود و تبدیل به صدای استیصال مجارها از نادیده انگاری عمدی هابسبورگ شد. او حماسه ای از محاصره سیگت وار به یاد جد خود، میکلوش زرینی و یارانش سرود تا غرور ملی مجاری را برانگیزد. [ ۱۰]
در تابستان ۱۶۶۳، ارتش عثمانی با بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نیرو به فرماندهی کُپرولی احمد [ en] وارد مجارستان شد و در سپتامبر اِرشک اوی وار ( نوه زامکی، اسلواکی امروز ) را فتح کرد. سپس ترک های عثمانی و تاتارها با حمله به موراویا، شرق و جنوب آن را ویران کردند و ۴۰٬۰۰۰ اسیر را به بردگی گرفته و فروختند. [ ۴]
مونتکوکولی تنها ۱۲٬۰۰۰ سرباز و ۱۵٬۰۰۰ سرباز مجاری - کروات به فرماندهی میکلوش زرینی برای مقابله با ترک ها در اختیار داشت. اما لئوپولد با موفقیت ارتشی متشکل از ۳۰٬۰۰۰ سرباز بایرن، براندنبورگ و ساکسون تشکیل داد. حتی دشمن سرسختش لوئی چهاردهم یک سپاه ۶۰۰۰ نفری برای حمایت فرستاد. [ ۱۱]