جنگ صلیبی فقیران ( به انگلیسی: Crusade of the Poor ) لشکرکشی توسط افراد غیرنظامی بود - که در بهار و تابستان ۱۳۰۹ توسط اعضای طبقات پایین انگلیس، برابانت، شمال فرانسه و راینلند آلمان انجام شد. در پاسخ به درخواست پاپ برای حمایت مالی و معنوی از جنگجویان صلیبی که در سرزمین مقدس در حال نبرد بودند، این افراد به شدت فقیر که پولی برای کمک نداشتند، برای پیوستن به ارتش جمع شده بودند. در طول راه آنها به غارت، آزار و شکنجه یهودیان و درگیری با مقامات محلی پرداختند. هیچ یک از آنها به سرزمین مقدس نرسیدند و در نهایت لشکر آنها پراکنده شد. [ ۱]
جنگ صلیبی فقرا اولین ابراز حمایت از جنگهای صلیبی پس از سقوط دولتهای صلیبی در سرزمین مقدس بود. [ ۱] عکا آخرین شهر باقیمانده از پادشاهی اورشلیم، در سال ۱۲۹۱ به دست مملوکان افتاد. در اوت ۱۳۰۸ پاپ کلمنت پنجم دستورالعمل هایی را برای تبلیغ جنگ صلیبی صادر کرد که قرار بود دربهار ۱۳۰۹ علیه مملوکان آغاز شود. در اوایل سال ۱۳۰۹ جنگ صلیبی به پاییز موکول شد. در ژوئن و ژوئیه ۱۳۰۹ کلمنت طی نامه هایی به اسقف هایی که متهم به تبلیغ جنگ صلیبی در شمال آلپ بودند، یادآوری کرد که آنها فقط باید بودجه دریافت کنند و دعا بخواهند و درخواست مشارکت در نبرد را بر عهده دولت ها بگمارند. به کسانی که پول پرداخت می کردند، پیشنهاد التقاط می شد. [ ۲] [ ۱]
با این حال در بهار ۱۳۰۹، واعظان با شور و حرارت شدید جنگ صلیبی تبلیغ می کردند. گروه های بزرگی از صلیبی ها - که در برخی از گزارش ها ده ها هزار نفر تخمین زده شده است - شروع به راهپیمایی به سمت درگاه پاپ در آوینیون کردند. این مردان «صلیب را برداشته بودند»، یعنی صلیبها را به تقلید از اولین صلیبی ها بر روی لباس خود دوخته بودند، اما مشارکت آنها توسط اسقف های تبلیغ کنندهٔ جنگ صلیبی رد شده بود. با این حال بیشتر آنها به آوینیون می رفتند و قصد داشتند به ارتش بپیوندند. تعداد کمی از آنها سوار کشتی های دانوب شدند که قصد داشتند خودشان به سرزمین مقدس برسند. منابع وقایع نگاری جهانی، به ویژه سالنامه های گنت، توافق دارند که آنها عمدتاً فقیر بودند: دهقانان بی زمین، کارگران کشاورزی و صنعتگران بیکار شهری ( مانند خزداران و خیاط ها ) . چند شهربان آلمانی ثروتمند و حتی برخی شوالیه هم میان آن ها بودند، اما اشراف بالاتر نمایندی نداشتند. اگرچه اکثریت مرد بودند، زنان نیز به آن پیوستند. به گفته تاریخ نویس گنت «تعداد بیشماری از مردم عادی انگلیس، پیکاردی، فلاندر، برابانت و آلمان … برای فتح سرزمین مقدس به راه افتادند». [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجنگ صلیبی فقرا اولین ابراز حمایت از جنگهای صلیبی پس از سقوط دولتهای صلیبی در سرزمین مقدس بود. [ ۱] عکا آخرین شهر باقیمانده از پادشاهی اورشلیم، در سال ۱۲۹۱ به دست مملوکان افتاد. در اوت ۱۳۰۸ پاپ کلمنت پنجم دستورالعمل هایی را برای تبلیغ جنگ صلیبی صادر کرد که قرار بود دربهار ۱۳۰۹ علیه مملوکان آغاز شود. در اوایل سال ۱۳۰۹ جنگ صلیبی به پاییز موکول شد. در ژوئن و ژوئیه ۱۳۰۹ کلمنت طی نامه هایی به اسقف هایی که متهم به تبلیغ جنگ صلیبی در شمال آلپ بودند، یادآوری کرد که آنها فقط باید بودجه دریافت کنند و دعا بخواهند و درخواست مشارکت در نبرد را بر عهده دولت ها بگمارند. به کسانی که پول پرداخت می کردند، پیشنهاد التقاط می شد. [ ۲] [ ۱]
با این حال در بهار ۱۳۰۹، واعظان با شور و حرارت شدید جنگ صلیبی تبلیغ می کردند. گروه های بزرگی از صلیبی ها - که در برخی از گزارش ها ده ها هزار نفر تخمین زده شده است - شروع به راهپیمایی به سمت درگاه پاپ در آوینیون کردند. این مردان «صلیب را برداشته بودند»، یعنی صلیبها را به تقلید از اولین صلیبی ها بر روی لباس خود دوخته بودند، اما مشارکت آنها توسط اسقف های تبلیغ کنندهٔ جنگ صلیبی رد شده بود. با این حال بیشتر آنها به آوینیون می رفتند و قصد داشتند به ارتش بپیوندند. تعداد کمی از آنها سوار کشتی های دانوب شدند که قصد داشتند خودشان به سرزمین مقدس برسند. منابع وقایع نگاری جهانی، به ویژه سالنامه های گنت، توافق دارند که آنها عمدتاً فقیر بودند: دهقانان بی زمین، کارگران کشاورزی و صنعتگران بیکار شهری ( مانند خزداران و خیاط ها ) . چند شهربان آلمانی ثروتمند و حتی برخی شوالیه هم میان آن ها بودند، اما اشراف بالاتر نمایندی نداشتند. اگرچه اکثریت مرد بودند، زنان نیز به آن پیوستند. به گفته تاریخ نویس گنت «تعداد بیشماری از مردم عادی انگلیس، پیکاردی، فلاندر، برابانت و آلمان … برای فتح سرزمین مقدس به راه افتادند». [ ۳]
wiki: جنگ صلیبی فقیران