جنگ ساموس

جنگ سامیان یا جنگ ساموس ( ۴۴۰–۴۳۹ قبل از میلاد ) درگیری نظامی دوران یونان باستان بین دولت های آتن و ساموس بود. جنگ با مداخله آتن در اختلاف بین ساموس و میلتوس آغاز شد. سامی ها ( اهالی ساموس ) در ابتدا به میلتوس ( ملط ) حمله کردند و زمانی که آتن از آن ها خواست جنگ را متوقف کنند، سرپیچی کردند. آتن به راحتی دولت الیگارشی ساموس را بیرون راند و پادگانی در شهر مستقر کرد، اما حاکمان الیگارشی ساموس خیلی زودی با حمایت هخامنشیان به شهر بازگشتند.
یک ناوگان بزرگ تر آتن برای سرکوب این آشوب اعزام شد. این ناوگان ابتدا سامیان را شکست داد و شهر را محاصره کرد؛ اما پریکلس، فرمانده شهیر آتن، پس از اطلاع از نزدیک شدن ناوگان ایرانی از سمت جنوب، مجبور شد بخش قابل توجهی از ناوگان آتنی ها را جابجا کند. اگرچه ایرانیان قبل از برخورد دو ناوگان عقب نشینی کردند، غیبت و جابجایی ناوگان آتن به سامی ها اجازه داد تا محاصره را بشکنند و به مدت دو هفته دریای اطراف جزیره را کنترل کنند. با این حال، پس از بازگشت پریکلس، آتنیان دوباره ساموس را محاصره کردند. شهر نُه ماه بعد تسلیم شد. بر اساس شرایط تسلیم، سامی ها دیوارهای خود را فرو ریختند، گروگان ها را رها کردند، ناوگان خود را تسلیم کردند و موافقت کردند که طی ۲۶ سال آینده به آتن غرامت جنگی بپردازند.
در طول جنگ، سامیان ظاهراً از اسپارت برای کمک درخواست کرده بودند. اسپارتی ها در ابتدا تمایل به اجابت این درخواست داشتند ولی یکی از متحدان اسپارت به نام کورینت در این برههٔ زمانی موافق حمله به آتن نبود و این مانع از گسترش جنگ شد. در سال ۴۳۳ قبل از میلاد، زمانی که کورسیرا از آتن برای مقابله با کورینت درخواست کمک کرد، کورینتیان حسن نیت خود نسبت به آتنی ها در جنگ پیشین را یادآوری کردند.