جنگ دانمارک و سوئد (۱۴۷۰–۱۴۷۱). جنگ دانمارک و سوئد اولین جنگ تاریخی میان دانمارک و سوئد بود. دانمارکی ها از طریق دریا به سوئد حمله کردند اما در همان آغاز طی نبرد برونکبرگ عقب رانده شدند. در این نبرد، کریستیان اول دانمارک توسط یک گلوله توپ زخمی شد. حملهٔ دانمارکی ها ناموفق بود و سوئدی ها خود را از اتحاد کالمار مستقل کردند.
جنگ دانمارک و سوئد (۱۶۵۷–۱۶۵۸). جنگ دانمارک و سوئد ( ۱۶۵۷ - ۱۶۵۸ ) بخشی از دومین جنگ شمالی بود که میان سوئد و دانمارک درگرفت. کارل دهم سوئد و نیروهایش در ۱۶۵۷ به لهستان حمله کردند. فردریک سوم دانمارک موقعیت را مناسب دید تا مناطقی را که در ۱۶۴۵ به سوئد وگذار کرده بود ( یمتلاند، هریدالن و گوتلاند ) ، بار دیگر متصرف شود ؛ بنابراین، به سوئد حمله کرد. این حمله سبب عقب نشینی کارل دهم از لهستان و لشکرکشی او به دانمارک شد.
زمستان سخت، ناوگان دانمارک را مجبور کرد که در بنادر باقی بماند. هم زمان، در ۳۰ ژانویه ۱۶۵۸، سوئدی ها از جنوب وارد یوتلاند شده و در عرض چند روز، جزیره فونن را اشغال کردند. آن گاه به سوی شیلند پیشروی کرده و به کپنهاگن، پایتخت دانمارک، رسیدند. حمله سریع سوئدی ها کاملاً غیرمنتظره بود؛ در نتیجه، فردریک سوم به صلح رضایت داد و در ۲۶ فوریه ۱۶۵۸ میلادی، پیمان روسکیلد را امضا نمود.
این جنگ پیروزی بزرگی برای سوئد به ارمغان آورد؛ دانمارک اسکونه، هاللاند، بلکینگه و جزیره برنهلم را به سوئد واگذار نمود.
زمستان سخت، ناوگان دانمارک را مجبور کرد که در بنادر باقی بماند. هم زمان، در ۳۰ ژانویه ۱۶۵۸، سوئدی ها از جنوب وارد یوتلاند شده و در عرض چند روز، جزیره فونن را اشغال کردند. آن گاه به سوی شیلند پیشروی کرده و به کپنهاگن، پایتخت دانمارک، رسیدند. حمله سریع سوئدی ها کاملاً غیرمنتظره بود؛ در نتیجه، فردریک سوم به صلح رضایت داد و در ۲۶ فوریه ۱۶۵۸ میلادی، پیمان روسکیلد را امضا نمود.
این جنگ پیروزی بزرگی برای سوئد به ارمغان آورد؛ دانمارک اسکونه، هاللاند، بلکینگه و جزیره برنهلم را به سوئد واگذار نمود.
جنگ دانمارک و سوئد (۱۸۰۸–۱۸۰۹). جنگ دانمارک و سوئد ۱۸۰۸–۱۸۰۹ جنگی بین دانمارک - نروژ و سوئد بود که با توجه به اتحاد دانمارک - نروژ با امپراتوری اول فرانسه و اتحاد سوئد با پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند در طول جنگ های ناپلئونی رخ داد. نه سوئد و نه دانمارک - نروژ جنگ را آغاز نکردند، بلکه از طریق اتحادهای مربوط به آن ها حمله جنگ شد. طرفین درگیر در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۸۰۹ صلح کردند.
به دنبال پیمان تیلسیت در سال ۱۸۰۷ فرانسه و بریتانیا تمرکز اصلی خود را بر روی دانمارک گذاشتند. ناپلئون بناپارت می خواست که دانمارک - نروژ را با محاصره قاره ای خنثی کند، در حالی که بریتانیا از اینکه ناوگان دانمارک به دست فرانسوی ها برود، می ترسید. حمله بریتانیا و بمباران کپنهاگ منجر به تشنج و نابودی بخش های بزرگ ناوگان دانمارک و انتخاب دانمارک برای پیوستن به اتحاد با ناپلئون شد. اتحاد بین دانمارک - نروژ و فرانسه در فونتن بلو در ۳۱ اکتبر ۱۸۰۷ امضا شد. این توافقنامه وعده های مبهم فرانسه را مبنی بر آن که آنها به ناوگان دانمارک - نروژ کمک خواهند کرد، پیشنهاد می داد، در حالی که دانمارک باید خود را متعهد به شرکت در یک جنگ احتمالی علیه سوئد همراه با فرانسه و روسیه کند. فردریک ششم دانمارک از شرکت در جنگ علیه سوئد اجتناب ورزید اما تصمیم گرفت تا جنگ را علیه سوئد به منظور تسخیر قلمروی که دانمارک پس از معاهده برومسبرو و پیمان رسکیلد از دست داده بود، اعلام کند. در تاریخ ۱۴ مارس ۱۸۰۸ وزیر دارایی دانمارک در استکهلم اعلام جنگ را به دولت سوئد اعلام کرد. پادشاه سوئد گوستاو چهارم با برنامه ریزی تهاجم به شیلند پاسخ داد تا دانمارک را مجبور به صلح کند. گوستاو چهارم همچنین برنامه ای را که توسط گوستاف ماوریتس آرمفلت تهیه شده است، در مورد حمله به نروژ برای جبران زیان احتمالی فنلاند را تصویب کرد.
ارتش سوئد مستقر در سوئد در مجموع ۲۳٬۰۰۰ مرد را در اختیار داشت. ۷٬۰۰۰ نفر در جنوب سوئد تحت فرمان یوهان کریستوفر تال و ۱۴٬۰۰۰ نفر در مرز نروژ تحت رهبری گوستاف ماوریتس آرمفلت و ۲٬۰۰۰ نفر در نورلاند تحت فرماندهی یوهان برگن استرلا. ارتش سوئد به اندازه کافی مجهز بود و سربازان به خوبی آموزش دیده بودند. نبرد اصلی جنگ در شرق بود جایی که روسیه تهدیدی نظامی بود اما تهدید دانمارک - نروژ و فرانسه نیز جدی بود. [ ۱]
ارتش دانمارکی نروژی در مجموع ۳۶٬۰۰۰ نفر را تشکیل می داد. ارتش دانمارک می تواند ۱۴٬۶۵۰ مرد را جمع آوری کند، اما تنها ۵٬۰۰۰ نفر از آن ها می تواند برای حمله به سوئد استفاده شود. ارتش نروژی از زمان سقوط ۱۸۰۷ برای جنگ آینده با سوئد آماده شده بود اما از آن جایی که آن ها مجبور بودند حفاظت ساحلی در طول ساحل طولانی نروژ را در مقابل حملات کشتی های جنگی انگلیس که سعی در بستن خطوط ارتباطی بین نروژ و دانمارک داشتند نگه دارد. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبه دنبال پیمان تیلسیت در سال ۱۸۰۷ فرانسه و بریتانیا تمرکز اصلی خود را بر روی دانمارک گذاشتند. ناپلئون بناپارت می خواست که دانمارک - نروژ را با محاصره قاره ای خنثی کند، در حالی که بریتانیا از اینکه ناوگان دانمارک به دست فرانسوی ها برود، می ترسید. حمله بریتانیا و بمباران کپنهاگ منجر به تشنج و نابودی بخش های بزرگ ناوگان دانمارک و انتخاب دانمارک برای پیوستن به اتحاد با ناپلئون شد. اتحاد بین دانمارک - نروژ و فرانسه در فونتن بلو در ۳۱ اکتبر ۱۸۰۷ امضا شد. این توافقنامه وعده های مبهم فرانسه را مبنی بر آن که آنها به ناوگان دانمارک - نروژ کمک خواهند کرد، پیشنهاد می داد، در حالی که دانمارک باید خود را متعهد به شرکت در یک جنگ احتمالی علیه سوئد همراه با فرانسه و روسیه کند. فردریک ششم دانمارک از شرکت در جنگ علیه سوئد اجتناب ورزید اما تصمیم گرفت تا جنگ را علیه سوئد به منظور تسخیر قلمروی که دانمارک پس از معاهده برومسبرو و پیمان رسکیلد از دست داده بود، اعلام کند. در تاریخ ۱۴ مارس ۱۸۰۸ وزیر دارایی دانمارک در استکهلم اعلام جنگ را به دولت سوئد اعلام کرد. پادشاه سوئد گوستاو چهارم با برنامه ریزی تهاجم به شیلند پاسخ داد تا دانمارک را مجبور به صلح کند. گوستاو چهارم همچنین برنامه ای را که توسط گوستاف ماوریتس آرمفلت تهیه شده است، در مورد حمله به نروژ برای جبران زیان احتمالی فنلاند را تصویب کرد.
ارتش سوئد مستقر در سوئد در مجموع ۲۳٬۰۰۰ مرد را در اختیار داشت. ۷٬۰۰۰ نفر در جنوب سوئد تحت فرمان یوهان کریستوفر تال و ۱۴٬۰۰۰ نفر در مرز نروژ تحت رهبری گوستاف ماوریتس آرمفلت و ۲٬۰۰۰ نفر در نورلاند تحت فرماندهی یوهان برگن استرلا. ارتش سوئد به اندازه کافی مجهز بود و سربازان به خوبی آموزش دیده بودند. نبرد اصلی جنگ در شرق بود جایی که روسیه تهدیدی نظامی بود اما تهدید دانمارک - نروژ و فرانسه نیز جدی بود. [ ۱]
ارتش دانمارکی نروژی در مجموع ۳۶٬۰۰۰ نفر را تشکیل می داد. ارتش دانمارک می تواند ۱۴٬۶۵۰ مرد را جمع آوری کند، اما تنها ۵٬۰۰۰ نفر از آن ها می تواند برای حمله به سوئد استفاده شود. ارتش نروژی از زمان سقوط ۱۸۰۷ برای جنگ آینده با سوئد آماده شده بود اما از آن جایی که آن ها مجبور بودند حفاظت ساحلی در طول ساحل طولانی نروژ را در مقابل حملات کشتی های جنگی انگلیس که سعی در بستن خطوط ارتباطی بین نروژ و دانمارک داشتند نگه دارد. [ ۲]
