جندب بن کعب بن عبدالله ازدی

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] جُندَب بن کَعب بن عبدالله اَزدی از اصحاب پیامبر(ص) و امام علی(ع) است. او را یکی از چندین جندب قبیله ازد دانسته اند که بعد از نامه نگاری رسول خدا(ص) بدین قبیله، به مدینه آمد و مسلمان شد. وی به نقل حدیثی از پیامبر(ص) در مورد جزای ساحر پرداخته و از رسول خدا(ص) نیز روایتی در بزرگداشت او به عنوان جداکننده حق و باطل نقل شده است. مسئله ای که با قتل یک ساحر توسط او در کوفه پیوند خورده و سبب شهرت او گردید. اخباری در مورد حضور او در جنگ های سه گانه امیرمؤمنان(ع) وجود دارد. وی احتمالا در حدود سال ۵۰ق درگذشته است.
جندب بن کعب بن عبدالله ازدی از اصحاب پیامبر اکرم(ص) و امام علی(ع) است و از او با القابی چون «جندب الخیر»، «غامدی»، «عبدی» و «ازدی» نیز یاد شده است. به رغم آنکه تذکره نویسان به نسب کامل او در قبیله ازد پرداخته اند از چندین شخص دیگر با نام جندب از همین قبیله نیز یاد شده است که از آن ها با عنوان «جنادبة الازد» نیز تعبیر نموده اند. همین مسئله سبب شده تا تشابه اسمی در میان این جندب ها پدید آمده و تعیین مصداق در برخی گزارش های مورخین دشوار و حتی ناممکن شود. لذا در دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جندب بن زهیر ازدی و جندب بن عبدالله بجلی و جندب بن کعب در عنوان «جندب ازدی» تجمیع و سپس تک تک معرفی شده است.
از تولد او در منابع خبر چندانی در دست نیست؛ اما در مورد وفات او چنین آمده که وی در سال ۵۰ق و یا ده سال پس از به خلافت رسیدن معاویه در سرزمین شام از دنیا رفت. هر چند اخباری از حیات او در سال های بعد نیز به چشم می خورد. چنان که نام جندب بن عبدالله در کشمکش های کوفه بعد از واقعه عاشورا به چشم می خورد و همچنین او را از جمله اشخاصی دانسته اند که پس از قیام مختار به محمد بن حنفیه در مکه پیوست.

پیشنهاد کاربران

بپرس