جنبش هنر و پیشه یا جنبش هنر و صنایع دستی ( به انگلیسی: Arts and Crafts Movement ) جنبشی هنری بود که در اواسط سدۀ ۱۹ میلادی به خاطر تحول و دگرگونی در هنر کاربردی به وجود آمد. نوعی از یک واکنش آگاهانهٔ هنرمندان و روشنفکران در برابر صنعتی شدن سریع و بی رویهٔ آن زمان. جنبش هنر و صنایع دستی گرایشی بین المللی در هنرهای تزئینی و زیبا بود که در ابتدا و به طور کامل در جزایر بریتانیا توسعه یافت[ ۱] و متعاقباً در سراسر امپراتوری بریتانیا و بقیۀ اروپا و آمریکا گسترش یافت. [ ۲]
این جنبش که در واکنش علیه فقر هنرهای تزئینی و شرایط تولید آن ها آغاز شد، [ ۳] جنبشی بود که در اروپا و آمریکای شمالی میان سال های ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ میلادی شکوفا شد. این جنبش بنیان سبک مدرن بود، بیان بریتانیایی چیزی که بعدها جنبش هنر نو نامیده شد، و به شدت بر آن تأثیر گذاشت. [ ۴] در ژاپن نیز در دهۀ ۱۹۲۰ میلادی به عنوان جنبش مینگِی ( هنر عامیانه ) ظهور کرد. این جنبش به مفهوم اهمیت و جایگاه هنرهای سنتی بود و اغلب از سبک های تزئینی قرون وسطایی، رمانتیک یا عامیانه استفاده می کرد. طرفدار اصلاحات اقتصادی و اجتماعی بود و در جهت گیری خود ضد صنعتی بود. [ ۳] [ ۵] این جنبش تأثیری قوی بر هنرهای اروپا داشت تا اینکه در دهۀ ۱۹۳۰ میلادی توسط مدرنیسم جایگزین شد، [ ۱] و تأثیر آن در میان سازندگان صنایع دستی، طراحان و شهرسازان، مدت ها پس از آن ادامه یافت. [ ۶]
این اصطلاح برای اولین بار توسط تی. جی. کوبدن - ساندرسون در جلسۀ انجمن نمایشگاهی هنرها و صنایع دستی در سال ۱۸۸۷ میلادی استفاده شد، [ ۷] اگرچه اصول و سبکی که بر آن بنا شده بود حداقل برای ۲۰ سال در انگلستان توسعه یافته بود؛ و از ایده های معمار: آگوستوس پوگین، نویسنده: جان راسکین و طراح: ویلیام موریس الهام گرفته شده بود. [ ۸] در اسکاتلند نیز با چهره های کلیدی چون: چارلز رنی مکینتاش همراه بود. [ ۹]
واکنش مذکور نه تنها کار دستی یا دست ساز را وسیلهٔ مناسب برای بیان به حساب می آورد، بلکه ارزشی ماندگار را به آن نسبت می داد. ریشه های فکری این جنبش از مطالعات آگوستوس پوگین منشاء می گیرند.
با تکیه بر سبک گوتیک، سبکی کهن و در بر گیرندهٔ اصول مسیحیت و متعاقباً پاکی، راستی و درستی؛ اما ناتوان در ساختار.
یکی از پیروان پوگین، جان راسکین بود؛ که تاکیدش بر به وجود آوردن این سبک نو بر پایهٔ زیبایی های موجود در آثار دوران قرون وسطی به لحاظ سادگی عملی و بنابراین تضاد با سردی و بی روحی صنعت بود. و هم او، در فعالیت های منتقدانهٔ هنری خود، پایه های شاخهٔ انجمن برادری پیشارافائلی را نهاد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین جنبش که در واکنش علیه فقر هنرهای تزئینی و شرایط تولید آن ها آغاز شد، [ ۳] جنبشی بود که در اروپا و آمریکای شمالی میان سال های ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ میلادی شکوفا شد. این جنبش بنیان سبک مدرن بود، بیان بریتانیایی چیزی که بعدها جنبش هنر نو نامیده شد، و به شدت بر آن تأثیر گذاشت. [ ۴] در ژاپن نیز در دهۀ ۱۹۲۰ میلادی به عنوان جنبش مینگِی ( هنر عامیانه ) ظهور کرد. این جنبش به مفهوم اهمیت و جایگاه هنرهای سنتی بود و اغلب از سبک های تزئینی قرون وسطایی، رمانتیک یا عامیانه استفاده می کرد. طرفدار اصلاحات اقتصادی و اجتماعی بود و در جهت گیری خود ضد صنعتی بود. [ ۳] [ ۵] این جنبش تأثیری قوی بر هنرهای اروپا داشت تا اینکه در دهۀ ۱۹۳۰ میلادی توسط مدرنیسم جایگزین شد، [ ۱] و تأثیر آن در میان سازندگان صنایع دستی، طراحان و شهرسازان، مدت ها پس از آن ادامه یافت. [ ۶]
این اصطلاح برای اولین بار توسط تی. جی. کوبدن - ساندرسون در جلسۀ انجمن نمایشگاهی هنرها و صنایع دستی در سال ۱۸۸۷ میلادی استفاده شد، [ ۷] اگرچه اصول و سبکی که بر آن بنا شده بود حداقل برای ۲۰ سال در انگلستان توسعه یافته بود؛ و از ایده های معمار: آگوستوس پوگین، نویسنده: جان راسکین و طراح: ویلیام موریس الهام گرفته شده بود. [ ۸] در اسکاتلند نیز با چهره های کلیدی چون: چارلز رنی مکینتاش همراه بود. [ ۹]
واکنش مذکور نه تنها کار دستی یا دست ساز را وسیلهٔ مناسب برای بیان به حساب می آورد، بلکه ارزشی ماندگار را به آن نسبت می داد. ریشه های فکری این جنبش از مطالعات آگوستوس پوگین منشاء می گیرند.
با تکیه بر سبک گوتیک، سبکی کهن و در بر گیرندهٔ اصول مسیحیت و متعاقباً پاکی، راستی و درستی؛ اما ناتوان در ساختار.
یکی از پیروان پوگین، جان راسکین بود؛ که تاکیدش بر به وجود آوردن این سبک نو بر پایهٔ زیبایی های موجود در آثار دوران قرون وسطی به لحاظ سادگی عملی و بنابراین تضاد با سردی و بی روحی صنعت بود. و هم او، در فعالیت های منتقدانهٔ هنری خود، پایه های شاخهٔ انجمن برادری پیشارافائلی را نهاد.
wiki: جنبش هنر و پیشه