جنبش مقاومت دانمارک

جنبش مقاومت دانمارک ( دانمارکی: Modstandsbevægelsen ) در تابستان ۱۹۴۳ شکل گرفت و آن زمانی بود که در بحبوحه جنگ جهانی دوم، دانمارک توسط نیروهای آلمانی برای بیش از سه سال اشغال شد. مقاومت در برابر اشغالگران نامنظم و پراکنده بود و به طور عمده به نمایش هویت فرهنگی دانمارکی یا خرابکاری های جسته و گریخته محدود می شد. اما زمانی که آلمانی ها خشونت بکار گرفتند، دانمارکی ها جسارت بیشتری از خود نشان دادند و مقاومت علیه ماشین جنگی نازی ها را شروع کردند. در ابتدا، مقاومت های همگانی غیر خشونت آمیز مانند اعتصاب های کارگری شروع شد. سپس وقتی که اس اس ها یهودی های دانمارک را جمع کردند تا آنها را به اردوگاه های مرگ بفرستند، دانمارکی ها هموطنان شان را با اعزام به سوئد نجات دادند. این انگیزه در بسیاری از دانمارکی ها شکل می گیرد و در حالی که مقاومت زیر زمینی بر عملیات غیر خشونت آمیز تأکید دارد اعتصابات سراسری کنترل نازی ها را به چالش می کشد. برخلاف اینکه دانمارک تا پایان جنگ جهانی دوم آزاد نشد ولی مقاومت غیر خشونت آمیز مانع از آن می شود که آلمان بتواند به اشغال گری مشروعیت بدهد. [ ۱]
در سال ۱۹۴۰، در مراحل اولیه جنگ جهانی دوم، ارتش هیتلر بخش وسیعی از قاره اروپا، از جمله همسایه شمالی آلمان، دانمارک را تصرف کرد. پس از سپیده دم نهم آوریل ۱۹۴۰ که چتربازان آلمانی در شهرهای جنوبی دانمارک فرود آمدند، کریستیان دهم پادشاه هفتادساله دانمارک خود را تسلیم کرد. او اعلام کرد با آلمان همکاری می کند تا «مانع از ویرانی بیشتر کشورش شود». به این ترتیب دانمارکی ها خود را در «کشور تحت الحمایه آریایی کامل» دیدند، که وینستون چرچیل به آن لقب «قناری خانگی هیتلر» داد. [ ۲] نازی ها برای تلاش های جنگی گسترده تر، به دنبال استفاده از کشاورزی و صنعت کشورهای دیگر بودند و به این دلیل دانمارک را در یک عملیات سریع تصرف کردند. پیتر مونخ ( Peter Munch ) وزیر خارجه دانمارک این اولتیماتوم را دریافت کرد «با رایش سوم همکاری کنید یا …» و او حاضر به همکاری شد. وزیر خارجه دانمارک که در دولتی متحد عمل می کرد استراتژی خاصی را برای برخورد با آلمانها تدوین کرد. او برای اینکه از جان مردم دانمارک حفاظت کند استراتژی مذاکره همراه با اعتراض را انتخاب کرد. مونخ چنین استدلال کرد که چون کشورش با آلمان نجنگیده نمی توان آنرا بعنوان کشوری شکست خورده لیست گذاری کرد. دانمارکی ها فکر می کردند که این جنگ کوتاه مدت خواهد بود و با نشان دادن رویکرد همکاری از خودشان می خواستند زمان بخرند. آنها تلاش می کردند که اقداماتشان به رویارویی با آلمانها منجر نشود؛ مثلاً با کم کاری باعث می شدند که آلمان ها نتوانند منابع کشورشان را استخراج کنند. در چالش با سلطه آلمان بر زندگی مردم دانمارک، این کشور درگیر یک رنسانس ناگهانی فرهنگی و یک تورم غرور ملی شد که نقطه اوج آن در جشن تولد پادشاه کریستین به نمایش گذاشته شد؛ ولی تمامی فعالیت های مردم دانمارک غیر خشونت آمیز نبود. در بهار سال ۱۹۴۳ کارگران برای حقوق بیشتر اعتصاب کردند. در اوت در ۳۳ شهر و شهرستان دانمارک اعتصابهای ضد آلمانی براه افتاد. این شکل از مقاومت باعث شد که نازی ها نتوانند کنترلشان را بر سراسر دانمارک اعمال کنند. [ ۱] [ ۲]