جلبک کلرلا

کلرلا سرده ای از یک جلبک سبز تک سلولی است که به سبزتباران تعلق دارد. شکل آن کروی است و حدود ۲ الی ۱۰ میکرون قطر دارد و فاقد تاژک است. کلرلا حاوی رنگدانه های فتوسنتز سبز کلروفیل a و - b در کلروپلاستش است. از طریق فتوسنتز، به سرعت زیاد می شود، و برای تکثیر تنها به دی اکسید کربن، آب، نور خورشید و مقدار کمی از مواد معدنی نیاز دارد. [ ۱]
نام کلرلا از کلمه یونانی χλώρος به معنی سبز و پسوند مصغر ella به معنی کوچک از زبان لاتین گرفته شده است. اتو واربورگ زیست شیمی دان و فیزیولوژیست سلولی اهل آلمان که به خاطر پژوهش در مورد تنفس یاخته ای در سال ۱۹۳۱ برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی شد، نحوهٔ فتوسنتز در کلرلا را هم مورد بررسی قرار داد. در سال ۱۹۶۱ ، ملوین کالوین از دانشگاه کالیفرنیا به خاطر پژوهش هایش در مورد راه جذب دی اکسید کربن در گیاهان با استفاده از جلبک کلرلا برندهٔ جایزه نوبل شیمی شد.
بسیاری از مردم معتقدند کلرلا می تواند به عنوان یک منبع بالقوه غذایی و انرژی خدمت کند، به خاطر اینکه کارایی فتوسنتزی آن، در تئوری، می تواند به ۸٪[ ۲] برسد، که بیشتر از دیگر محصولات بسیار کارآمد مانند نیشکر است.
کلرلا یک منبع غذایی بالقوه است زیرا میزان پروتئین و سایر مواد مغذی ضروری آن بالاست؛ هنگام خشک شدن، حدود ۴۵٪ پروتئین، ۲۰٪ چربی، ۲۰٪ کربوهیدرات، ۵٪ فیبر و ۱۰٪ مواد معدنی و ویتامین دارد. در حال حاضر برای پرورش آن در حوضچه های بزرگ دایره ای شکل مصنوعی از روش های تولید انبوه استفاده می کنند. کلرلا معمولاً به عنوان یک «ابرغذا» استفاده می شود و می تواند به عنوان یکی از اجزای سازندهٔ بعضی از کوکتل هایی که اساس مایع دارند استفاده شود.
هنگامی که کلرلا اولین بار برداشت شد، به عنوان یک مکمل پروتئین ارزان قیمت برای استفاده در رژیم غذایی انسان پیشنهاد شد. طرفداران آن بعضی اوقات به دیگر فواید بهداشتی جلبک ها مانند: ادعاهای کنترل وزن، پیشگیری از سرطان و حمایت از سیستم ایمنی تمرکز می کنند. [ ۳] براساس اظهارات انجمن سرطان آمریکا مطالعات علمی موجود اثربخشی آن را در جلوگیری یا درمان سرطان یا هر گونه بیماری دیگر در انسان ثابت نکرده است. [ ۴] در شرایط خاصی از رشد، کلرلا روغن هایی را تولید می کند که دارای چربی های غیر اشباع بالا هستند - کلرلا مینوتیسیما، ایکوزاپنتانوییک اسید را در ۳۹٫۹٪ کل لیپید تولید می کند. [ ۵]