جلبک قهوه ای ( نام علمی: Phaeophyceae ) نام یک رده از دسته ناجورتاژکان است.
جلبک های قهوه ای تقریباً شامل تمامی جلبک ها بوده و بیشتر آن ها از نظر اندازه نیز بزرگند. جلبک صابونی و پارویی و بند پوتینی از بهترین نمونه هایً شناخته شدهٔ جلبک های قهوه ای می باشند. جلبک های قهوه ای معمولاً در مناطق متوسط ساحل دریاها زندگی می کنند. آن ها اغلب به طور فراوان در بعضی مناطق سواحل صخره ای برای بدست آوردن غذا یا برای لقاح دور هم جمع می شوند. بعضی از جلبک های قهوه ای نیز بهترین منبع ید برای بدن هستند. جلبک های قرمز معمولاً کوچکتر و ظریف تر از جلبک های قهوه ای هستند. این جلبک ها در مناطق عمیق ساحلی و در اطراف یا زیر سطح جزر و مدی زندگی می کنند و بعضی از آن ها پوشیده از لایه های آهکی هستند. [ ۳]
فئوفیتا یا جلبکهای قهوهای عمدتاً ماکروفیت بوده و تنها تعداد اندکی گونه میکروسکوپی که بیشتر فرم رشتهای دارند در این شاخه جای می گیرند. به استثناء چند گونه که ساکن آبهای شیرین هستند، بوده و c و 2 c1 ، a اغلب جلبکهای قهوهای در آبهای شور رشدمیکنند. این جلبکها حاوی کلروفیل رنگ خود را از رنگدانه فوکوگزانتین می گیرند. علاوه بر لامینارین، که فرم اصلی ذخیره ای است، مانیتول، ساکارز و گلیسرول نیز در این جلبکها انباشته می شوند. کلپ ها گروهی از جلبک های قهوهای هستند که طول برخی از آنها مانند ماکروسیستیس به ۶۰ متر می رسد. برخی جلبک های قهوهای، تمایزات سلولی مشخصی ایجاد می کنند که می تواند به فرم پارانشیم کاذب یا حقیقی دیده شوند. دیواره سلولی از سلولز ساخته شده که توسط لایه ای از مواد لغزنده که از آلژینات و ترکیبات ترکیبات مشابه آن مانند فوکوئیدان تشکیل شده اند احاطه می شود. از این رو، کاربرد عمده جلبک های قهوه ای تولید همین ترکیبات خارج سلولی است.
جلبک های قهوه ای در سواحل صخره ای و دریاهای سرد زیست می کنند، به ویژه در مناطقی که جزر و مد شدید حکمفرما است. این نمونه ها دارای رنگینه های کلروفیل ( سبز ) و کارتن ( نارنجی و قرمز ) هستند. همچنین در سلول های جلبک قهوه ای ممکن است مقدار زیادی اسید آلژینیک، مواد بین سلولی را تشکیل دهند. این ماده لزج و چسبناک بوده و گاهی ممکن است تا ۲۵ درصد وزن خشک جلبک را تشکیل دهد. در صنعت از اسید آلژینیک استفاده های زیادی می شود که از آن جمله می توان به ساخت و تولید امولسیون اشاره کرد که برای براق کنندگی در صنایع کاغذسازی به کار گرفته شود. سلول جلبک های قهوه ای در قسمت پهلوها دارای تاژک های نامساوی هستند. برخی از جلبک ها دارای ساختمانی شبیه به برگ، ساقه، ریشه و گاهی گل آذین هستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجلبک های قهوه ای تقریباً شامل تمامی جلبک ها بوده و بیشتر آن ها از نظر اندازه نیز بزرگند. جلبک صابونی و پارویی و بند پوتینی از بهترین نمونه هایً شناخته شدهٔ جلبک های قهوه ای می باشند. جلبک های قهوه ای معمولاً در مناطق متوسط ساحل دریاها زندگی می کنند. آن ها اغلب به طور فراوان در بعضی مناطق سواحل صخره ای برای بدست آوردن غذا یا برای لقاح دور هم جمع می شوند. بعضی از جلبک های قهوه ای نیز بهترین منبع ید برای بدن هستند. جلبک های قرمز معمولاً کوچکتر و ظریف تر از جلبک های قهوه ای هستند. این جلبک ها در مناطق عمیق ساحلی و در اطراف یا زیر سطح جزر و مدی زندگی می کنند و بعضی از آن ها پوشیده از لایه های آهکی هستند. [ ۳]
فئوفیتا یا جلبکهای قهوهای عمدتاً ماکروفیت بوده و تنها تعداد اندکی گونه میکروسکوپی که بیشتر فرم رشتهای دارند در این شاخه جای می گیرند. به استثناء چند گونه که ساکن آبهای شیرین هستند، بوده و c و 2 c1 ، a اغلب جلبکهای قهوهای در آبهای شور رشدمیکنند. این جلبکها حاوی کلروفیل رنگ خود را از رنگدانه فوکوگزانتین می گیرند. علاوه بر لامینارین، که فرم اصلی ذخیره ای است، مانیتول، ساکارز و گلیسرول نیز در این جلبکها انباشته می شوند. کلپ ها گروهی از جلبک های قهوهای هستند که طول برخی از آنها مانند ماکروسیستیس به ۶۰ متر می رسد. برخی جلبک های قهوهای، تمایزات سلولی مشخصی ایجاد می کنند که می تواند به فرم پارانشیم کاذب یا حقیقی دیده شوند. دیواره سلولی از سلولز ساخته شده که توسط لایه ای از مواد لغزنده که از آلژینات و ترکیبات ترکیبات مشابه آن مانند فوکوئیدان تشکیل شده اند احاطه می شود. از این رو، کاربرد عمده جلبک های قهوه ای تولید همین ترکیبات خارج سلولی است.
جلبک های قهوه ای در سواحل صخره ای و دریاهای سرد زیست می کنند، به ویژه در مناطقی که جزر و مد شدید حکمفرما است. این نمونه ها دارای رنگینه های کلروفیل ( سبز ) و کارتن ( نارنجی و قرمز ) هستند. همچنین در سلول های جلبک قهوه ای ممکن است مقدار زیادی اسید آلژینیک، مواد بین سلولی را تشکیل دهند. این ماده لزج و چسبناک بوده و گاهی ممکن است تا ۲۵ درصد وزن خشک جلبک را تشکیل دهد. در صنعت از اسید آلژینیک استفاده های زیادی می شود که از آن جمله می توان به ساخت و تولید امولسیون اشاره کرد که برای براق کنندگی در صنایع کاغذسازی به کار گرفته شود. سلول جلبک های قهوه ای در قسمت پهلوها دارای تاژک های نامساوی هستند. برخی از جلبک ها دارای ساختمانی شبیه به برگ، ساقه، ریشه و گاهی گل آذین هستند.
wiki: جلبک قهوه ای