جلاله

فرهنگ اسم ها

لغت نامه دهخدا

( جلالة ) جلالة. [ ج َ ل َ ] ( ع مص ) در همه معانی رجوع به جَلال شود.
- لفظ جلالة، اسم جلالة ؛ لفظ اﷲ است که در جزوی از اجزای مصحف مجید متواتر پهلوی هم واقع شده و بنا بر تکرار جلالتین گویند. ارباب تفسیر نوشته اند که در اثنای قرائت جلالتین هر دعا که شود درجه قبول یابد. بعضی گویند اسم اعظم همین است. ( آنندراج ).

جلالة. [ ج ُ ل َ ] ( ع ص ) مؤنث جُلال بمعنی بزرگ وبزرگ قدر. || ناقه بزرگ. ( منتهی الارب ).

جلالة. [ ج ُل ْ لا ل َ ] ( ع ص ) مؤنث جُلاّل. ( منتهی الارب ). رجوع به جلال شود.

جلالة. [ج َل ْ لا ل َ ] ( ع ص ) حیوانی که پلیدی انسان خورد. ( ناظم الاطباء ). ماده گاو پلیدی خوار. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و در حدیث است : نُهی عن لحوم الجلالة. ( اقرب الموارد ). نُهی عن لبن الجلالة. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

حیوانیکه پلیدی انسان خورد ماده گاو پلیدی خوار .

پیشنهاد کاربران

به معنی 《خدا》نیز به کار میرود
عظمت و شکوه و بزرگی

بپرس