[ویکی فقه] جلال الدین حسن نومسلمان ، امام نزاری و ششمین رهبر اسماعیلیه نزاری در الموت است.
وی در ۵۶۲ متولد شد و در کودکی از پدرش ، نورالدین محمد (حک: ۵۶۱ـ۶۰۷)، نص جانشینی دریافت کرد و پس از مرگ پدرش در ۱۰ ربیع الاول ۶۰۷، به رهبری دعوت و دولت نزاریه رسید.
حسن ، همان طور که مرسوم خداوندان الموت بود، لقب افتخاری جلال الدین داشت .
در سالهای آخر حکومت نورالدین محمد، بین او و فرزندش اختلاف روز افزونی پدید آمده بود.
عقیده نداشتن به قیامت
حسن ، مانند برخی دیگر از اسماعیلیان نزاری ، با عقیده قیامت که به انزوای نزاریان از جهان اسلام انجامید، مخالف بود و گفته شده است که در همان سالها، به طور پنهانی موضع خود را به اطلاع خلیفه عباسی و برخی حکمرانان اهل سنّت ــ که قصد داشت در آینده با آنان مناسبات دوستانه برقرار کند ــ رسانیده بود.
طبق روایات ایرانی موجود درباره دوران حکمرانی خداوندان الموت ، حسن به محض آنکه به رهبری نزاریه رسید، عقیده و تعالیم قیامت را، که پدربزرگش در ۵۵۹ اعلام کرده بود، طرد و انکار کرد و در ابتدای جلوس اظهار مسلمانی کرد و از پیروانش نیز خواست که بر التزام ایمان و اسلام ، ساعی و راغب باشند.
وی سفیرانی نزد خلیفه ناصر عباسی (حک: ۵۷۵ـ۶۲۲)، سلطان محمد خوارزمشاه (حک: ۵۹۶ـ۶۱۷) و برخی امیران سنّی مذهب فرستاد و آنان را از اصلاحات دینی خود مطّلع کرد.
همچنین به طرق گوناگون سعی کرد به مسلمانان نشان دهد که جامعه اسماعیلیان نزاری از تعالیم و رسوم گذشته خود دست کشیده و برای زندگی متعارف به شیوه اهل اسلام آمادگی دارد.
تفویض مشاغل دینی
به دستور او «در هر دیهی مسجدی و حمامی ساختند و رسوم اذان و منبر و محراب و صلوات و صیام تازه کردند»، همچنین در ولایت خود مساجد را تعمیر و آباد کرد و تعدادی از علما و فقها را از خراسان دعوت کرد و مشاغل دینی مانند قضا و خطابه و امامت را به ایشان تفویض نمود.
در پی این اقدامات ، در ربیع الاول ۶۰۸، خلیفه طی فرمانی مسلمانی رهبر نزاریان و پیروانش را اعلام کرد.
حمایت خلیفه عباسی
...
وی در ۵۶۲ متولد شد و در کودکی از پدرش ، نورالدین محمد (حک: ۵۶۱ـ۶۰۷)، نص جانشینی دریافت کرد و پس از مرگ پدرش در ۱۰ ربیع الاول ۶۰۷، به رهبری دعوت و دولت نزاریه رسید.
حسن ، همان طور که مرسوم خداوندان الموت بود، لقب افتخاری جلال الدین داشت .
در سالهای آخر حکومت نورالدین محمد، بین او و فرزندش اختلاف روز افزونی پدید آمده بود.
عقیده نداشتن به قیامت
حسن ، مانند برخی دیگر از اسماعیلیان نزاری ، با عقیده قیامت که به انزوای نزاریان از جهان اسلام انجامید، مخالف بود و گفته شده است که در همان سالها، به طور پنهانی موضع خود را به اطلاع خلیفه عباسی و برخی حکمرانان اهل سنّت ــ که قصد داشت در آینده با آنان مناسبات دوستانه برقرار کند ــ رسانیده بود.
طبق روایات ایرانی موجود درباره دوران حکمرانی خداوندان الموت ، حسن به محض آنکه به رهبری نزاریه رسید، عقیده و تعالیم قیامت را، که پدربزرگش در ۵۵۹ اعلام کرده بود، طرد و انکار کرد و در ابتدای جلوس اظهار مسلمانی کرد و از پیروانش نیز خواست که بر التزام ایمان و اسلام ، ساعی و راغب باشند.
وی سفیرانی نزد خلیفه ناصر عباسی (حک: ۵۷۵ـ۶۲۲)، سلطان محمد خوارزمشاه (حک: ۵۹۶ـ۶۱۷) و برخی امیران سنّی مذهب فرستاد و آنان را از اصلاحات دینی خود مطّلع کرد.
همچنین به طرق گوناگون سعی کرد به مسلمانان نشان دهد که جامعه اسماعیلیان نزاری از تعالیم و رسوم گذشته خود دست کشیده و برای زندگی متعارف به شیوه اهل اسلام آمادگی دارد.
تفویض مشاغل دینی
به دستور او «در هر دیهی مسجدی و حمامی ساختند و رسوم اذان و منبر و محراب و صلوات و صیام تازه کردند»، همچنین در ولایت خود مساجد را تعمیر و آباد کرد و تعدادی از علما و فقها را از خراسان دعوت کرد و مشاغل دینی مانند قضا و خطابه و امامت را به ایشان تفویض نمود.
در پی این اقدامات ، در ربیع الاول ۶۰۸، خلیفه طی فرمانی مسلمانی رهبر نزاریان و پیروانش را اعلام کرد.
حمایت خلیفه عباسی
...
wikifeqh: نومسلمان
[ویکی شیعه] جلال الدین حسن نومسلمان ، امام نزاری و ششمین رهبر اسماعیلیه نزاری در الموت. وی در سال ۶۰۷ ق، به رهبری دعوت و دولت نزاریه رسید و اصلاحات فراوانی را در جامعه نزاریان الموت انجام داد، از جمله: طرد و انکار عقیده قیامت (که به انزوای نزاریان از جهان اسلام انجامید)، برقراری ارتباط با خلیفه عباسی و تفویض مناصب دینی به علمایی از خراسان. جلال الدین حسن نومسلمان، پس از یازده سال حکومت ، در ۱۵ رمضان سال ۶۱۸ ق درگذشت .
جلال الدین در ۵۶۲ق متولد شد و در کودکی از پدرش ، نورالدین محمد (حکومت: ۵۶۱-۶۰۷)، نص جانشینی دریافت کرد و پس از مرگ پدرش در ۱۰ ربیع الاول ۶۰۷ق، به رهبری دعوت و دولت نزاریه رسید. حسن ، همان طور که مرسوم رهبران الموت بود، لقب افتخاری جلال الدین داشت . در سال های آخر حکومت نورالدین محمد، بین او و فرزندش اختلاف روزافزونی پدید آمده بود. حسن ، مانند برخی دیگر از اسماعیلیان نزاری ، با عقیده قیامت که به انزوای نزاریان از جهان اسلام انجامید، مخالف بود و گفته شده است که در همان سال ها، به طور پنهانی موضع خود را به اطلاع خلیفه عباسی و برخی حکمرانان اهل سنت -که قصد داشت در آینده با آنان مناسبات دوستانه برقرار کند- رسانیده بود.
طبق روایات ایرانی موجود درباره دوران حکمرانی رهبران الموت ، حسن به محض آنکه به رهبری نزاریه رسید، عقیده و تعالیم قیامت را، که پدربزرگش در ۵۵۹ ق اعلام کرده بود، طرد و انکار کرد و در «ابتدای جلوس اظهار مسلمانی کرد» و از پیروانش نیز خواست که «بر التزام ایمان و اسلام ، ساعی و راغب» باشند.
جلال الدین در ۵۶۲ق متولد شد و در کودکی از پدرش ، نورالدین محمد (حکومت: ۵۶۱-۶۰۷)، نص جانشینی دریافت کرد و پس از مرگ پدرش در ۱۰ ربیع الاول ۶۰۷ق، به رهبری دعوت و دولت نزاریه رسید. حسن ، همان طور که مرسوم رهبران الموت بود، لقب افتخاری جلال الدین داشت . در سال های آخر حکومت نورالدین محمد، بین او و فرزندش اختلاف روزافزونی پدید آمده بود. حسن ، مانند برخی دیگر از اسماعیلیان نزاری ، با عقیده قیامت که به انزوای نزاریان از جهان اسلام انجامید، مخالف بود و گفته شده است که در همان سال ها، به طور پنهانی موضع خود را به اطلاع خلیفه عباسی و برخی حکمرانان اهل سنت -که قصد داشت در آینده با آنان مناسبات دوستانه برقرار کند- رسانیده بود.
طبق روایات ایرانی موجود درباره دوران حکمرانی رهبران الموت ، حسن به محض آنکه به رهبری نزاریه رسید، عقیده و تعالیم قیامت را، که پدربزرگش در ۵۵۹ ق اعلام کرده بود، طرد و انکار کرد و در «ابتدای جلوس اظهار مسلمانی کرد» و از پیروانش نیز خواست که «بر التزام ایمان و اسلام ، ساعی و راغب» باشند.
wikishia: جلال الدین_حسن_نومسلمان