دوران مهرورزی ( به انگلیسی: Courtship ) دوره ترقی رابطه عاشقانه است که در آن دو زوج سپری می کنند تا همدیگر را بهتر بشناسند و تصمیم بگیرند که آیا قصد نامزدی و به دنبال آن ازدواج را دارند یا نه. خواستگاری ممکن است یک موضوع غیررسمی و خصوصی بین دو نفر باشد یا ممکن است یک امر عمومی یا یک مراسم رسمی با تأیید خانواده باشد. به طور سنتی، در خصوص نامزدی رسمی، نقش یک مرد این است که به طور فعالانه به زن «عشق» یا «محبت» بورزد، بنابراین او را تشویق می کند تا او و پذیرش او را برای پیشنهاد ازدواج درک کند.
در اوایل دهه ۱۸۰۰، انتظار می رفت که بزرگسالان جوان با هدف یافتن شریک ازدواج و نه به دلایل اجتماعی، این دوران را سپری کنند. در اشکال سنتی تر مسیحیت، مفهوم این دوران حفظ شده است، به طوری که جان پایپر دوران مهرورزی را کرد و این مفهوم را از قرار گذاشتن متمایز کرد و اظهار داشت:[ ۱] آغاز مهرورزی عموماً زمانیست که مردی مجرد به سراغ پدر یک زن مجرد می رود و تحت امر او، خانواده یا کلیسا ( که شایسته تر از دو مورد مذکور است ) شروع رابطه اش با دخترش را اعلام می دارد. دوران مهرورزی همیشه ازدواج را هدف نهایی و مستقیم خود قلمداد می کند. . قرار گذاشتن که رویکردی مدرن است، زمانی آغاز می شود که زن و مرد رابطه ای فراتر از دوستی صرف را آغاز می کنند رابطه شان را خارج از نظارت و سیطره هرگونه نهادی علنی می کنند.
در انسان یک زوج پیش از ازدواج احتمالی در این زمان با یکدیگر آشنا می شوند. همسرگزینی، پیش از خواستگاری و به طور سنتی پس از نامزدی شروع می شود و با جشن ازدواج پایان می یابد. همسرگزینی ممکن است یک موضوع غیررسمی و خصوصی بین دو نفر باشد یا ممکن است یک امر عمومی یا یک ترتیب رسمی با تأیید خانواده باشد. به طور سنتی، در مورد نامزدی رسمی، نقش یک مرد این است که به طور فعال یک زن را «دعوت» یا «محبت» کند. بنابراین او را تشویق می کند تا او و پذیرش او را برای پیشنهاد ازدواج درک کند.
بدر آیین جفت یابی بسیاری از گونه های حیوانات نیز دوران «مهرورزی» وجود دارد. معاشقه با حیوانات ممکن است شامل رقص های پیچیده یا لمس کردن، صداگذاری، یا نمایش زیبایی یا قدرت مبارزه باشد. بیشتر معاشقه های حیوانات دور از چشم انسان ها اتفاق می افتد و بنابراین اغلب رفتارهای حیوانی کمتر مستند است. یکی از حیواناتی که آداب معاشقه اش به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، مرغ کریچ ساز است، جفت نر از اشیاء جمع آوری شده یک «طاق» می سازد. سیاری از گونه های جانوری دارای آیین های انتخاب جفت هستند که در اصطلاح انسان انگاری به آن «خواستگاری» نیز گفته می شود. جفت گزینی ( معاشقه ) در جانوران ممکن است شامل رقص های پیچیده یا لمس کردن، آواسازی، یا نمایش زیبایی یا نیروی مبارزه باشد. بیشتر معاشقه های جانوران دور از چشم انسان ها رخ می دهد؛ بنابراین اغلب کمترین رفتارهای جانوری مستند شده است. یکی از جانورانی که آداب معاشقه اش به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، مرغ کریچ ساز است که نر او از اشیاء جمع آوری شده یک «کریچ» می سازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اوایل دهه ۱۸۰۰، انتظار می رفت که بزرگسالان جوان با هدف یافتن شریک ازدواج و نه به دلایل اجتماعی، این دوران را سپری کنند. در اشکال سنتی تر مسیحیت، مفهوم این دوران حفظ شده است، به طوری که جان پایپر دوران مهرورزی را کرد و این مفهوم را از قرار گذاشتن متمایز کرد و اظهار داشت:[ ۱] آغاز مهرورزی عموماً زمانیست که مردی مجرد به سراغ پدر یک زن مجرد می رود و تحت امر او، خانواده یا کلیسا ( که شایسته تر از دو مورد مذکور است ) شروع رابطه اش با دخترش را اعلام می دارد. دوران مهرورزی همیشه ازدواج را هدف نهایی و مستقیم خود قلمداد می کند. . قرار گذاشتن که رویکردی مدرن است، زمانی آغاز می شود که زن و مرد رابطه ای فراتر از دوستی صرف را آغاز می کنند رابطه شان را خارج از نظارت و سیطره هرگونه نهادی علنی می کنند.
در انسان یک زوج پیش از ازدواج احتمالی در این زمان با یکدیگر آشنا می شوند. همسرگزینی، پیش از خواستگاری و به طور سنتی پس از نامزدی شروع می شود و با جشن ازدواج پایان می یابد. همسرگزینی ممکن است یک موضوع غیررسمی و خصوصی بین دو نفر باشد یا ممکن است یک امر عمومی یا یک ترتیب رسمی با تأیید خانواده باشد. به طور سنتی، در مورد نامزدی رسمی، نقش یک مرد این است که به طور فعال یک زن را «دعوت» یا «محبت» کند. بنابراین او را تشویق می کند تا او و پذیرش او را برای پیشنهاد ازدواج درک کند.
بدر آیین جفت یابی بسیاری از گونه های حیوانات نیز دوران «مهرورزی» وجود دارد. معاشقه با حیوانات ممکن است شامل رقص های پیچیده یا لمس کردن، صداگذاری، یا نمایش زیبایی یا قدرت مبارزه باشد. بیشتر معاشقه های حیوانات دور از چشم انسان ها اتفاق می افتد و بنابراین اغلب رفتارهای حیوانی کمتر مستند است. یکی از حیواناتی که آداب معاشقه اش به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، مرغ کریچ ساز است، جفت نر از اشیاء جمع آوری شده یک «طاق» می سازد. سیاری از گونه های جانوری دارای آیین های انتخاب جفت هستند که در اصطلاح انسان انگاری به آن «خواستگاری» نیز گفته می شود. جفت گزینی ( معاشقه ) در جانوران ممکن است شامل رقص های پیچیده یا لمس کردن، آواسازی، یا نمایش زیبایی یا نیروی مبارزه باشد. بیشتر معاشقه های جانوران دور از چشم انسان ها رخ می دهد؛ بنابراین اغلب کمترین رفتارهای جانوری مستند شده است. یکی از جانورانی که آداب معاشقه اش به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است، مرغ کریچ ساز است که نر او از اشیاء جمع آوری شده یک «کریچ» می سازد.
wiki: جفت گزینی