گستره این کشور ۱۷٬۸۱۸ کیلومتر مربع است و ۴۶۲ کیلومتر خط ساحلی دارد. بلندای کمینه آن صفر متر ( همسطح با خلیج فارس ) و بلندای بیشینه آن ۳۰۶ متر ( منطقه صحرایی ) است. منابع طبیعی کویت عبارتند از نفت، ماهی و میگو، گاز طبیعی. جایگاه گیتاشناسی کویت ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ خاوری است. تابستان های کویت بسیار گرم و زمستان آن کمابیش سرد است و دمای شب و روز اختلاف بسیار زیادی دارد.
کویت با گستره ۸۱۸/۱۷ کیلومترمربع و جمعیت نزدیک به سه میلیون نفر در شمال شبه جزیره عربستان و شمال باختری خلیج فارس بین ۸ و ۳۰ درجه پهنای جغرافیایی و ۴۶و۴۸ درجه درازای خاوری قرار گرفته و از شمال به عراق، از جنوب به عربستان سعودی و از خلود به خلیج فارس محدود است. کویت سرزمینی است هموار و بیابانی که سطح آن پوشیده از ماسه است و پدیده های طبیعی چون کوه ها و رودها در آن وجود ندارد. از آنجا که فعالیت های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره پیرامون شهر ( کویت ) می چرخد، از نظر مساحت و جمعیت می توان مفهوم دولت شهر را بر کویت نهاد.
کویت همواره مرکز مهمی برای کشتیرانی و بازرگانی دریایی بوده است. این کشور در کرانه های خلیج فارس دارای جزیره های بسیاری است. جزیره های تابع استان جهراء عبارتند از: بوبیان و وربه. جزیره های تابع استان عاصمه ( پایتخت ) عبارتند از: فیلکه، کبر، عوهه، ام المرادم، مسکان، قاروه، و ام النمل.
مُطلاع یک رشته از ارتفاعات است که به عنوان ورودی جهرا در نظر گرفته می شود و از جمله مناطقی از استان جهرا در غرب کویت است. ارتفاعات مطلاع یکی از برجسته ترین ویژگی های جغرافیایی جلوه های سطح در جهرا است.
کویت در خلیج فارس ۱۹۵ کیلومتر خط ساحلی دارد. در قلمرو کویت ۹ جزیره وجود دارد که دو تای آنها، بوبیان ( بزرگترین ) و وربه، عمدتاً غیرمسکونی اند اما از نظر استراتژیک دارای اهمیت هستند.
به دلیل جنگ عراق و کویت، بسیاری از مردم خانه های خود را در جزایر کویت ترک کردند و از آن زمان به خانه های خود بازنگشته اند.
بارزترین ویژگی جغرافیایی کویت خلیج کویت است که که یک فرورفتگی حدوداً چهل کیلومتری در خط ساحلی خلیج فارس ایجاد کرده است. این خلیج حفاظتی طبیعی برای بندر کویت فراهم کرده و تقریباً نیمی از طول سواحل این کشور را تشکیل می دهد.
از سمت جنوب و غرب، کویت مرز مشترک ۲۵۰ کیلومتری با عربستان سعودی دارد. مرز بین کویت و عربستان سعودی در سال ۱۹۲۲ با پیمان العُقیر تعیین شد، که همچنین منطقه خنثی سعودی - کویتی را نیز به فاصله ۵۷۰۰ کیلومتر مربع بین دو کشور برقرار کرد. در سال ۱۹۶۶، کویت و عربستان سعودی توافق کردند که این منطقه بی طرف را تقسیم کنند. توافقنامه تقسیم بندی که هر کشور مسئولیت اداره بخش خود را عهده دار شد، در دسامبر ۱۹۶۹ امضا شد. منابع موجود در این منطقه، که اکنون به عنوان منطقه تقسیم شده شناخته می شوند، تحت تأثیر این توافق نیستند. نفت میدان های خشکی و دریایی این منطقه همچنان به طور مساوی بین دو کشور تقسیم می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکویت با گستره ۸۱۸/۱۷ کیلومترمربع و جمعیت نزدیک به سه میلیون نفر در شمال شبه جزیره عربستان و شمال باختری خلیج فارس بین ۸ و ۳۰ درجه پهنای جغرافیایی و ۴۶و۴۸ درجه درازای خاوری قرار گرفته و از شمال به عراق، از جنوب به عربستان سعودی و از خلود به خلیج فارس محدود است. کویت سرزمینی است هموار و بیابانی که سطح آن پوشیده از ماسه است و پدیده های طبیعی چون کوه ها و رودها در آن وجود ندارد. از آنجا که فعالیت های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و غیره پیرامون شهر ( کویت ) می چرخد، از نظر مساحت و جمعیت می توان مفهوم دولت شهر را بر کویت نهاد.
کویت همواره مرکز مهمی برای کشتیرانی و بازرگانی دریایی بوده است. این کشور در کرانه های خلیج فارس دارای جزیره های بسیاری است. جزیره های تابع استان جهراء عبارتند از: بوبیان و وربه. جزیره های تابع استان عاصمه ( پایتخت ) عبارتند از: فیلکه، کبر، عوهه، ام المرادم، مسکان، قاروه، و ام النمل.
مُطلاع یک رشته از ارتفاعات است که به عنوان ورودی جهرا در نظر گرفته می شود و از جمله مناطقی از استان جهرا در غرب کویت است. ارتفاعات مطلاع یکی از برجسته ترین ویژگی های جغرافیایی جلوه های سطح در جهرا است.
کویت در خلیج فارس ۱۹۵ کیلومتر خط ساحلی دارد. در قلمرو کویت ۹ جزیره وجود دارد که دو تای آنها، بوبیان ( بزرگترین ) و وربه، عمدتاً غیرمسکونی اند اما از نظر استراتژیک دارای اهمیت هستند.
به دلیل جنگ عراق و کویت، بسیاری از مردم خانه های خود را در جزایر کویت ترک کردند و از آن زمان به خانه های خود بازنگشته اند.
بارزترین ویژگی جغرافیایی کویت خلیج کویت است که که یک فرورفتگی حدوداً چهل کیلومتری در خط ساحلی خلیج فارس ایجاد کرده است. این خلیج حفاظتی طبیعی برای بندر کویت فراهم کرده و تقریباً نیمی از طول سواحل این کشور را تشکیل می دهد.
از سمت جنوب و غرب، کویت مرز مشترک ۲۵۰ کیلومتری با عربستان سعودی دارد. مرز بین کویت و عربستان سعودی در سال ۱۹۲۲ با پیمان العُقیر تعیین شد، که همچنین منطقه خنثی سعودی - کویتی را نیز به فاصله ۵۷۰۰ کیلومتر مربع بین دو کشور برقرار کرد. در سال ۱۹۶۶، کویت و عربستان سعودی توافق کردند که این منطقه بی طرف را تقسیم کنند. توافقنامه تقسیم بندی که هر کشور مسئولیت اداره بخش خود را عهده دار شد، در دسامبر ۱۹۶۹ امضا شد. منابع موجود در این منطقه، که اکنون به عنوان منطقه تقسیم شده شناخته می شوند، تحت تأثیر این توافق نیستند. نفت میدان های خشکی و دریایی این منطقه همچنان به طور مساوی بین دو کشور تقسیم می شود.
wiki: جغرافیای کویت