جغرافیای موریتانی

موریتانی کشوری است در غرب قاره آفریقا و هم جزئی از منطقه ساحل صحرا و هم جزئی از مغرب عربی به شمار می آید. این کشور به طور کلی مسطح است و ۱۰۳۰۷۰۰ کیلومتر مربع آن دشت های خشک و وسیعی را تشکیل می دهد که گاه توسط برآمدگی های صخره ای شکسته شده است.
موریتانی از شمال غرب به صحرای غربی، از شمال شرق به الجزایر، از جنوب شرق به مالی و در جنوب به سنگال محدود می شود. از غرب، این کشور با اقیانوس اطلس هم مرز است و خط ساحلی آن تقریباً ۷۵۴ کیلومتر امتداد دارد. مرزهای موریتانی توسط استعمارگران فرانسوی و اسپانیایی ترسیم شده اند، که این امر صاف بودن خطوط آن را توضیح می دهد.
بیشتر جمعیت در شهرهای نواکشوت ( پایتخت ) و نواذیبو و در امتداد رودخانه سنگال در بخش جنوبی کشور متمرکز شده اند. بخش اعظم موریتانی بخشی از صحرای بزرگ آفریقا است. تا دهه ۱۹۷۰ که خشکسالی بیشتر این منطقه از آفریقا را تحت تأثیر قرار داد، بخش بزرگی از جمعیت موریتانی کوچ نشین بودند. ثروت این کشور در ذخایر معدنی گسترده و مناطق ماهیگیری غنی در اقیانوس اطلس نهفته است. ثروت معدنی کشور شامل ذخایر بزرگ سنگ آهن، مس و گچ است که همگی در حال بهره برداری هستند و همچنین برخی منابع نفتی. [ ۱]
این کشور به ۱۵ استان تقسیم شده و پایتخت آن نواکشوت ( در زبان بربر به معنی جای بادخیز ) در کرانه اقیانوس اطلس واقع شده است. دو شهر بزرگ دیگر آن عبارتند از نوادیبو، در شمال، و روسو، در جنوب. سه فرودگاه اصلی کشور فرودگاه بین المللی نواکشوت - ام تونسی، فرودگاه بین المللی نوادیبو و فرودگاه تازادیت هستند.
موریتانی به چهار منطقه طبیعی تقسیم می شود:
• در امتداد ساحل اقیانوس اطلس یک صحرای شنی بزرگ گسترش یافته است.
• منطقه مرکزی که پر از فلات های شیب دار است.
• در شرق حوضه هایی بزرگ از تپه های شنی قرار دارد.
• رودخانه سنگال دره ای در امتداد مرز جنوبی کشور کنده است.
دشت های ساحلی کمتر از ۴۵ متر و دشت های مرتفع داخلی از ۱۸۰ تا ۲۳۰ متر بالاتر از سطح دریا ارتفاع دارند. فلات ادرار بلندترین فلات کشور است و بلندای آن به ۵۰۰ متر می رسد. جالب ترین عارضه طبیعی موریتانی چشم صحرا نام دارد که در مرکز شمال کشور واقع شده و لایه هایی دایره وار از رسوبات دارد. کَدیة الجِل، نزدیک به شهر زویرات، با هزار متر ارتفاع بلندترین نقطه کشور است.
منابع زیستی اصلی شامل تالاب های فصلی گسترده در جنوب شرقی موریتانی و همچنین تالاب های ساحلی در ساحل اقیانوس اطلس است. این تالاب ها به عنوان کانون های تنوع زیستی در مقابل گستره وسیع شن های روان و صخره های صحرا و منطقه ساحل صحرا با پوشش گیاهی کم و آب شیرین کمیاب است، قرار می گیرد. این تالاب ها مکان های بسیار مهمی برای پرورش، عبور و زمستان گذرانی میلیون ها پرنده مهاجر است. [ ۲]