نواکشوت ( در عربی: نواکشوط، به فرانسوی: Nouakchott ) پایتخت کشور موریتانی است. این شهر از دیگر شهرهای موریتانی بسیار بزرگ تر است و در صحرای بزرگ آفریقا نیز یکی از شهرهای بزرگ به شمار می آید. نواکشوت در باختر موریتانی در کرانه اقیانوس اطلس واقع شده و مرکز اداری و اقتصادی موریتانی است. بر مبنای آخرین داده های جغرافیایی بیشترین درازای شهر نواکشوت ۲۲ کیلومتر است. [ ۱] یعنی اگر بخواهید از یک سر شهر تا آن سر بروید ۲۲ کیلومتر است.
جمعیت نواکشوت حدود یک میلیون نفر است و ساختمان های این شهر تقریباً همگی یک طبقه هستند. آب وهوای شهر خشک و بیابانی است و تابستان های بسیار گرم و زمستان های نسبتاً گرم دارد.
معنی نام نواکشوت، در زبان بربر «جای بادخیز» است. نواکشوت در سال ۱۹۵۸ یک دهکده کوچک ماهیگیری بود اما پس از استقلال موریتانی از فرانسه گسترش یافت و در سال ۱۹۶۲ پس از استقلال، به عنوان پایتخت این کشور برگزیده شد. خشکسالی شدید دهه ۷۰ میلادی در منطقه کناره ای صحرای بزرگ آفریقا باعث مهاجرت زیاد به نواکشوت و گسترش زیاد این شهر شد.
نواکشوت در سال ۱۹۷۶ مورد هجوم جبهه پولیساریو قرار گرفت که برای استقلال صحرای غربی مبارزه می کند. در سال های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ ستیز نژادی میان اعراب و سیاه پوستان در منطقه نواکشوت بالا گرفت.
نواکشوت دارای بندر است که ۹۶٬۴ از تأسیسات آن برای واردات استفاده می شود. از نواکشوت راه هایی به نمه، بوتیلیمیت و کیفا می رود. شهر نواکشوت هم چنین یک فرودگاه بین المللی دارد. امروزه چین سرمایه گذاری زیادی در زیرساخت های شهر نواکشوت انجام می دهد.
شهر نواکشوت پیرامون یک خیابان وسیع پردرخت به نام خیابان عبدالناصر ساخته شده است که از میان مرکز شهر به سمت شمال شرق و فرودگاه می رود. بقیه خیابان های اصلی شهر نیز به نام چهره های سرشناس موریتانیایی و جهانی دهه ۱۹۶۰ نام گذاری شده اند برای نمونه: خیابان های شارل دوگل، کندی، و لومومبا.
شهر به مناطقی تقسیم و شماره گذاری شده است و این مناطق نیز به محله هایی با نام هایی با ترتیب الفبایی بخش شده اند. در منطقه ۵ شهری مجتمع تجاری و فروشگاه های زیادی قرار دارند.
نواکشوت در آغاز در سال ۱۹۷۳ به پنج منطقه بخش شد ولی از سال ۱۹۸۶ نه منطقه ( محله ) دارد. ۹ محله اصلی امروزه این شهر عبارتند از: الریاض، عرفات، السبخة ( سینکیم ) ، المیناء ( سیزییم ) ، توجونین ( انبیت عشره ) ، دارالنعیم، تفرغ زینه، لکصر، و تیارت ( بریمییر ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجمعیت نواکشوت حدود یک میلیون نفر است و ساختمان های این شهر تقریباً همگی یک طبقه هستند. آب وهوای شهر خشک و بیابانی است و تابستان های بسیار گرم و زمستان های نسبتاً گرم دارد.
معنی نام نواکشوت، در زبان بربر «جای بادخیز» است. نواکشوت در سال ۱۹۵۸ یک دهکده کوچک ماهیگیری بود اما پس از استقلال موریتانی از فرانسه گسترش یافت و در سال ۱۹۶۲ پس از استقلال، به عنوان پایتخت این کشور برگزیده شد. خشکسالی شدید دهه ۷۰ میلادی در منطقه کناره ای صحرای بزرگ آفریقا باعث مهاجرت زیاد به نواکشوت و گسترش زیاد این شهر شد.
نواکشوت در سال ۱۹۷۶ مورد هجوم جبهه پولیساریو قرار گرفت که برای استقلال صحرای غربی مبارزه می کند. در سال های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ ستیز نژادی میان اعراب و سیاه پوستان در منطقه نواکشوت بالا گرفت.
نواکشوت دارای بندر است که ۹۶٬۴ از تأسیسات آن برای واردات استفاده می شود. از نواکشوت راه هایی به نمه، بوتیلیمیت و کیفا می رود. شهر نواکشوت هم چنین یک فرودگاه بین المللی دارد. امروزه چین سرمایه گذاری زیادی در زیرساخت های شهر نواکشوت انجام می دهد.
شهر نواکشوت پیرامون یک خیابان وسیع پردرخت به نام خیابان عبدالناصر ساخته شده است که از میان مرکز شهر به سمت شمال شرق و فرودگاه می رود. بقیه خیابان های اصلی شهر نیز به نام چهره های سرشناس موریتانیایی و جهانی دهه ۱۹۶۰ نام گذاری شده اند برای نمونه: خیابان های شارل دوگل، کندی، و لومومبا.
شهر به مناطقی تقسیم و شماره گذاری شده است و این مناطق نیز به محله هایی با نام هایی با ترتیب الفبایی بخش شده اند. در منطقه ۵ شهری مجتمع تجاری و فروشگاه های زیادی قرار دارند.
نواکشوت در آغاز در سال ۱۹۷۳ به پنج منطقه بخش شد ولی از سال ۱۹۸۶ نه منطقه ( محله ) دارد. ۹ محله اصلی امروزه این شهر عبارتند از: الریاض، عرفات، السبخة ( سینکیم ) ، المیناء ( سیزییم ) ، توجونین ( انبیت عشره ) ، دارالنعیم، تفرغ زینه، لکصر، و تیارت ( بریمییر ) .
wiki: نواکشوت