قزاقستان در شمال آسیای میانه و در مختصات جغرافیایی ۴۸°شمالی شرقیشمالی شرقی جای گرفته است. قزاقستان با داشتن مساحتی نزدیک به ۲٬۷۲۴٬۸۰۰ کیلومترمربع، از دو برابرِ مجموع مساحتهای چهار کشور دیگر آسیای میانه نیز پهناورتر است و کمابیش دو برابر آلاسکا است. این کشور در جنوب با ترکمنستان، ازبکستان، و قرقیزستان، در شمال با روسیه، در باختر با روسیه و دریای خزر، و در خاور با ناحیهٔ خودمختار سین کیانگ چین هم مرز است.
تنوع ناهمواری ها در قزاقستان قابل توجه است. بلندترین نقطه، قله کوه خان تنگری، در مرز قرقیزستان در محدوده تین شان قرار دارد که ارتفاع آن از سطح دریا ۷۰۱۰ متر است. پایین ترین نقطه کشور گودی قره قیه، ۱۳۲ متر پایین تر از سطح دریا است که در استان مین قشلاق در شرق دریای خزر جای گرفته است.
بیشتر مساحت این کشور بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد، اما سواحل خزر در قزاقستان برخی از پست ترین نقاط روی زمین را شامل می شود.
بسیاری از قله های رشته کوه های آلتای و تین شان در تمام طول سال با برف پوشیده شده اند و رواناب آن ها سرچشمه بسیاری از رودخانه ها و دریاچه های آب شیرین قزاقستان است.
به جز رودخانه های توبول، ایشیم و ایرتیش ( نام های قزاقی شان به ترتیب توبیل، اِسیل و ارتیس ) ، که بخش هایی از آن ها در خاک قزاقستان جریان دارد، تمام رودخانه ها و نهرهای قزاقستان بخشی از شبکه های محصور به خشکی اند. آنها یا به پهنه های آبی محصور، مانند دریای خزر، می ریزند یا در شنزارهای استپ ها و بیابان های مرکزی و جنوبی قزاقستان ناپدید می شوند.
بسیاری از رودخانه ها، نهرها و دریاچه ها فصلی هستند و در تابستان تبخیر می شوند. سه پهنه بزرگ آبی کشور عبارتند از: دریاچه بالخاش، که بخشی از آب آن شیرین و بخشی دیگر نیمه شور است و در شرق، در نزدیکی آلماتی، واقع شده؛ دریای خزر؛ و دریای آرال. در هر سه مورد تنها بخشی از آن ها در قزاقستان قرار دارد.
حدود ۹. ۴ درصد از اراضی قزاقستان را دشت های سبز بی درخت یا جنگل تشکیل می دهد که بیشتر در شمال کشور یا در حوضه رودخانه اورال در غرب قرار دارند.
بیش از سه چهارم کشور، از جمله کل غرب و بیشتر جنوب، یا نیمه بیابانی ( ۳۳٫۲ درصد ) یا بیابانی ( ۴۴ درصد ) است. زمین در این مناطق شکل تپه های برهنه، فرسایش یافته و شکسته دارد. در بیابان های قزل قوم و مویون قوم، در جنوب مرکزی قزاقستان، تپه های شن روان وجود دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتنوع ناهمواری ها در قزاقستان قابل توجه است. بلندترین نقطه، قله کوه خان تنگری، در مرز قرقیزستان در محدوده تین شان قرار دارد که ارتفاع آن از سطح دریا ۷۰۱۰ متر است. پایین ترین نقطه کشور گودی قره قیه، ۱۳۲ متر پایین تر از سطح دریا است که در استان مین قشلاق در شرق دریای خزر جای گرفته است.
بیشتر مساحت این کشور بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد، اما سواحل خزر در قزاقستان برخی از پست ترین نقاط روی زمین را شامل می شود.
بسیاری از قله های رشته کوه های آلتای و تین شان در تمام طول سال با برف پوشیده شده اند و رواناب آن ها سرچشمه بسیاری از رودخانه ها و دریاچه های آب شیرین قزاقستان است.
به جز رودخانه های توبول، ایشیم و ایرتیش ( نام های قزاقی شان به ترتیب توبیل، اِسیل و ارتیس ) ، که بخش هایی از آن ها در خاک قزاقستان جریان دارد، تمام رودخانه ها و نهرهای قزاقستان بخشی از شبکه های محصور به خشکی اند. آنها یا به پهنه های آبی محصور، مانند دریای خزر، می ریزند یا در شنزارهای استپ ها و بیابان های مرکزی و جنوبی قزاقستان ناپدید می شوند.
بسیاری از رودخانه ها، نهرها و دریاچه ها فصلی هستند و در تابستان تبخیر می شوند. سه پهنه بزرگ آبی کشور عبارتند از: دریاچه بالخاش، که بخشی از آب آن شیرین و بخشی دیگر نیمه شور است و در شرق، در نزدیکی آلماتی، واقع شده؛ دریای خزر؛ و دریای آرال. در هر سه مورد تنها بخشی از آن ها در قزاقستان قرار دارد.
حدود ۹. ۴ درصد از اراضی قزاقستان را دشت های سبز بی درخت یا جنگل تشکیل می دهد که بیشتر در شمال کشور یا در حوضه رودخانه اورال در غرب قرار دارند.
بیش از سه چهارم کشور، از جمله کل غرب و بیشتر جنوب، یا نیمه بیابانی ( ۳۳٫۲ درصد ) یا بیابانی ( ۴۴ درصد ) است. زمین در این مناطق شکل تپه های برهنه، فرسایش یافته و شکسته دارد. در بیابان های قزل قوم و مویون قوم، در جنوب مرکزی قزاقستان، تپه های شن روان وجود دارد.
wiki: جغرافیای قزاقستان