سنت کیتس و نِویس یک کشور جزیره ای دوقلو با مساحت کل خشکی تنها ۲۷۰ کیلومتر مربع در قاره آمریکای شمالی است. جزیره سنت کیتس، بزرگتر بین این دو، ۱۸۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و در عرض جغرافیایی ۱۷٫۳۰ شمالی و طول جغرافیایی ۶۲٫۸۰ غربی واقع شده است. نویس ۹۳ کیلومتر مربع مساحت دارد و در عرض جغرافیایی ۱۷٫۱۰ شمالی، طول جغرافیایی ۶۲٫۳۵ غربی، و تقریباً در ۳ کیلومتری جنوب شرق سنت کیتس واقع شده است. این جزایر حدود یک سوم مسیر از پورتوریکو تا ترینیداد و توباگو هستند. جزایر سنت کیتس و نویس آتشفشانی و کوهستانی است. پایتخت این کشور شهر باستر است.
جزایر سنت کیتس و نویس بخشی از گروه جزایر بادپناه از آنتیل کوچک هستند. آنها در حدود ۱۱۳ کیلومتری جنوب آنگویلا و ۳۰۰ کیلومتری جنوب شرقی پورتوریکو قرار دارند. تنگه باریکی به عرض ۳٫۲ کیلومتر این دو جزیره را از هم جدا می کند.
مساحت کل خشکی گشور ۲۶۹ کیلومتر مربع است. از نظر زمین شناسی، سنت کیتس و نویس تپه ای یا کوهستانی و منشأ آتشفشانی است که قله های مجاور را در زنجیره ای از کوه های آتشفشانی نیمه زیرآبی نشان می دهد. هر دو جزیره در معرض فعالیت لرزه نگاری زیرزمینی هستند که گاهی منجر به زلزله می شود. رسوبات گدازه در سمت بادگیر سنت کیتس گواهی بر گذشته آتشفشانی این منطقه است.
سنت کیتس، بزرگتر بین این دو جزیره، با ۱۶۸ کیلومتر مربع وسعت، به شکل بیضی با گردنی بلند و شبه جزیره ای کوچک در انتهای جنوب شرقی آن است. این شبه جزیره مسطح است و از برکه های نمک و سواحل سفید تشکیل شده است. کوه های بلند در بخش مرکزی جزیره امتداد یافته و از جنوب شرقی به شمال غربی کشیده شده اند. کوه لیامویگا، مخروط آتشفشانی خفته با ارتفاع ۱۱۵۶ متر، بلندترین نقطه جزیره است. تالار بریمستون در ضلع جنوب غربی جزیره، ۲۲۹ متر ارتفاع دارد و از سنگ های آتشفشانی پوشیده شده با لایه ای از سنگ آهک تشکیل شده است.
خاک حاصلخیز سنت کیتس به خوبی آبیاری می شود، زهکشی کافی دارد و معمولاً به آبیاری کمی نیاز دارد. مناطق جنگلی ۴۵۰۰ هکتار خشکی ها را شامل می شود و شامل جنگل های بارانی در ارتفاعات پایین و جنگل های همیشه سبز بالای ۲۵۰ متر است. ۷۷۰۰ هکتار زمین مناسب کشاورزی وجود دارد که بیشتر خاک آن از پایه رسی تشکیل شده است. مشکل فرسایش حاد تا اواخر دهه ۱۹۸۰ در بخش های خاصی از جزیره ادامه داشت. فرسایش در نتیجه کمبود مواد معدنی ناشی از عدم آیش، چرای بی رویه، و کشت مخلوط ناکافی بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجزایر سنت کیتس و نویس بخشی از گروه جزایر بادپناه از آنتیل کوچک هستند. آنها در حدود ۱۱۳ کیلومتری جنوب آنگویلا و ۳۰۰ کیلومتری جنوب شرقی پورتوریکو قرار دارند. تنگه باریکی به عرض ۳٫۲ کیلومتر این دو جزیره را از هم جدا می کند.
مساحت کل خشکی گشور ۲۶۹ کیلومتر مربع است. از نظر زمین شناسی، سنت کیتس و نویس تپه ای یا کوهستانی و منشأ آتشفشانی است که قله های مجاور را در زنجیره ای از کوه های آتشفشانی نیمه زیرآبی نشان می دهد. هر دو جزیره در معرض فعالیت لرزه نگاری زیرزمینی هستند که گاهی منجر به زلزله می شود. رسوبات گدازه در سمت بادگیر سنت کیتس گواهی بر گذشته آتشفشانی این منطقه است.
سنت کیتس، بزرگتر بین این دو جزیره، با ۱۶۸ کیلومتر مربع وسعت، به شکل بیضی با گردنی بلند و شبه جزیره ای کوچک در انتهای جنوب شرقی آن است. این شبه جزیره مسطح است و از برکه های نمک و سواحل سفید تشکیل شده است. کوه های بلند در بخش مرکزی جزیره امتداد یافته و از جنوب شرقی به شمال غربی کشیده شده اند. کوه لیامویگا، مخروط آتشفشانی خفته با ارتفاع ۱۱۵۶ متر، بلندترین نقطه جزیره است. تالار بریمستون در ضلع جنوب غربی جزیره، ۲۲۹ متر ارتفاع دارد و از سنگ های آتشفشانی پوشیده شده با لایه ای از سنگ آهک تشکیل شده است.
خاک حاصلخیز سنت کیتس به خوبی آبیاری می شود، زهکشی کافی دارد و معمولاً به آبیاری کمی نیاز دارد. مناطق جنگلی ۴۵۰۰ هکتار خشکی ها را شامل می شود و شامل جنگل های بارانی در ارتفاعات پایین و جنگل های همیشه سبز بالای ۲۵۰ متر است. ۷۷۰۰ هکتار زمین مناسب کشاورزی وجود دارد که بیشتر خاک آن از پایه رسی تشکیل شده است. مشکل فرسایش حاد تا اواخر دهه ۱۹۸۰ در بخش های خاصی از جزیره ادامه داشت. فرسایش در نتیجه کمبود مواد معدنی ناشی از عدم آیش، چرای بی رویه، و کشت مخلوط ناکافی بود.
wiki: جغرافیای سنت کیتس و نویس