دیرین جغرافیا[ ۱] یا جغرافیای دیرینه ( به انگلیسی: Palaeogeography ) ، مطالعه تاریخی موضوعات جغرافیا به ویژه چشم اندازهای طبیعی است. جغرافیای دیرینه مطالعه محیط های انسانی یا فرهنگی را نیز در بر می گیرد. اگر تمرکز جغرافیای دیرینه به طور ویژه بر مطالعه زمین چهر ها باشد، از اصطلاح زمین ریخت شناسی دیرینه ( پالئوژئومورفولوژی استفاده می شود.
دیرین جغرافیا اطلاعات موردنیاز جهت مطالعه علمی موضوعات گسترده ای را فراهم می کند؛ مثلاً تحلیل دیرین جغرافیایی حوضه های رسوبی نقش مهمی در زمین شناسی نفت ایفا می کند، زیرا شواهد محیط های ژئومورفولوژی قدیمی سطح زمین، در آثار چینه شناختی حفظ شده اند. دیرین جغرافیادانان همچنین محیط های رسوبی مرتبط با سنگواره ها به عنوان نشانه ها و شواهدی از توسعه فرگشتی گونه های منقرض شده را مطالعه می کنند. شواهد دیرین جغرافیایی در توسعه نظریه رانش قاره ای و نیز نظریه زمین ساخت صفحه ای نقش دارد و اطلاعاتی دربارهٔ شکل و موقعیت عرض جغرافیایی ابرقاره هایی مانند پانگه آ و اقیانوس های قدیمی مانند پانتالاسا فراهم می کند و بنابراین بازسازی قاره ها و اقیانوس های پیشاتاریخی را امکان پذیر می سازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدیرین جغرافیا اطلاعات موردنیاز جهت مطالعه علمی موضوعات گسترده ای را فراهم می کند؛ مثلاً تحلیل دیرین جغرافیایی حوضه های رسوبی نقش مهمی در زمین شناسی نفت ایفا می کند، زیرا شواهد محیط های ژئومورفولوژی قدیمی سطح زمین، در آثار چینه شناختی حفظ شده اند. دیرین جغرافیادانان همچنین محیط های رسوبی مرتبط با سنگواره ها به عنوان نشانه ها و شواهدی از توسعه فرگشتی گونه های منقرض شده را مطالعه می کنند. شواهد دیرین جغرافیایی در توسعه نظریه رانش قاره ای و نیز نظریه زمین ساخت صفحه ای نقش دارد و اطلاعاتی دربارهٔ شکل و موقعیت عرض جغرافیایی ابرقاره هایی مانند پانگه آ و اقیانوس های قدیمی مانند پانتالاسا فراهم می کند و بنابراین بازسازی قاره ها و اقیانوس های پیشاتاریخی را امکان پذیر می سازد.
wiki: جغرافیای دیرینه