ازبکستان کشوری است در آسیای میانه که در شمال ترکمنستان و افغانستان جای گرفته است. مساحت این کشور ۴۴۷٬۰۰۰ کیلومترمربع ( کمابیش هم اندازه با اسپانیا ) است. بیشترین گسترش باختری - خاوری ازبکستان ۱٬۴۲۵ کیلومتر و بیشترین گسترش شمالی - جنوبی آن ۹۳0 کیلومتر است.
ازبکستان در جنوب باختری با ترکمنستان، در شمال با قزاقستان، و در جنوب و خاور با تاجیکستان و قرقیزستان هم مرز می باشد. این کشور یکی از بزرگترین کشورهای آسیای میانه و نیز تنها کشور این بخش از آسیا است که با همهٔ چهار کشور دیگر این منطقه همسایه است. ازبکستان در جنوب مرز مشترک کوتاهی نیز با افغانستان دارد. ازبکستان در آسیای میانه از نظر مساحت پس از قزاقستان و ترکمنستان در جایگاه سوم قرار دارد. مساحت ازبکستان دو برابر بریتانیا است. [ ۱]
از آنجایی که دریای خزر دریایی درون بوم است و به اقیانوس ها راه ندارد، ازبکستان یکی از دو کشور محصور دوگانه در خشکی در جهان است، یعنی همه همسایگان آن هم به دریاهای آزاد راه ندارند؛ تنها کشور دیگری که چنین وضعیتی دارد لیختن اشتاین است.
ازبکستان عمدتاً بین دو رودخانه بزرگ منطقه، یعنی سیردریا در شمال شرق و آمودریا در جنوب غرب قرار دارد.
به رغم شکل طویل این کشور، خاک ازبکستان در چندین منطقه زمانی پراکنده نیست و ساعت آن تا گرینویچ +۵ است. [ ۱]
بیشتر نواحی ازبکستان لرزه خیزند. تاشکند، پایتخت ازبکستان، در یک زلزله بزرگ در سال ۱۹۶۶ تخریب شد و زمین لرزه های دیگر هم خسارات قابل توجهی را قبل و بعد از فاجعه تاشکند به بارو آورده اند. مناطق کوهستانی به ویژه در معرض خطر زمین لرزه قرار دارند.
تقریباً ۸۰ درصد ازبکستان را بیابانی به نام قزل قوم پوشانده است. کوه های این کشور کوه ها و کوهپایه های پایین دست زنجیره تیان شان هستند. بلندترین نقطه ازبکستان کوه آدلونگ ( ۴۳۰۱ متر ) است.
جمهوری خودمختار قره قالپاقستان در یک سوم غربی کشور واقع شده است.
عوارض طبیعی ازبکستان متنوع است، از دشت مسطح بیابانی که تقریباً ۸۰٪ قلمرو این کشور را شامل می شود تا قله های کوهستان ها که در شرق واقع شده اند و بلندای آنها به حدود ۴٬۵۰۰ متر از سطح دریا می رسد.
ویژگی بارز قسمت جنوب شرقی ازبکستان وجود کوهپایه های رشته کوه تیان شان است که در دو کشور همسایه، یعنی قرقیزستان و تاجیکستان، مرتفع تر می شوند و مرزی طبیعی میان آسیای میانه و چین تشکیل می دهند. بیابان پهناور قزل قوم ( به فارسی «شن سرخ» ) که در جنوب قزاقستان ادامه یافته، بر دشت های پست شمالی ازبکستان تسلط دارد. حاصلخیزترین بخش ازبکستان درهٔ فرغانه است که مساحتی در حدود ۲۱٬۴۴۰ کیلومتر مربع دارد و درست در شرق قزل قوم واقع شده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفازبکستان در جنوب باختری با ترکمنستان، در شمال با قزاقستان، و در جنوب و خاور با تاجیکستان و قرقیزستان هم مرز می باشد. این کشور یکی از بزرگترین کشورهای آسیای میانه و نیز تنها کشور این بخش از آسیا است که با همهٔ چهار کشور دیگر این منطقه همسایه است. ازبکستان در جنوب مرز مشترک کوتاهی نیز با افغانستان دارد. ازبکستان در آسیای میانه از نظر مساحت پس از قزاقستان و ترکمنستان در جایگاه سوم قرار دارد. مساحت ازبکستان دو برابر بریتانیا است. [ ۱]
از آنجایی که دریای خزر دریایی درون بوم است و به اقیانوس ها راه ندارد، ازبکستان یکی از دو کشور محصور دوگانه در خشکی در جهان است، یعنی همه همسایگان آن هم به دریاهای آزاد راه ندارند؛ تنها کشور دیگری که چنین وضعیتی دارد لیختن اشتاین است.
ازبکستان عمدتاً بین دو رودخانه بزرگ منطقه، یعنی سیردریا در شمال شرق و آمودریا در جنوب غرب قرار دارد.
به رغم شکل طویل این کشور، خاک ازبکستان در چندین منطقه زمانی پراکنده نیست و ساعت آن تا گرینویچ +۵ است. [ ۱]
بیشتر نواحی ازبکستان لرزه خیزند. تاشکند، پایتخت ازبکستان، در یک زلزله بزرگ در سال ۱۹۶۶ تخریب شد و زمین لرزه های دیگر هم خسارات قابل توجهی را قبل و بعد از فاجعه تاشکند به بارو آورده اند. مناطق کوهستانی به ویژه در معرض خطر زمین لرزه قرار دارند.
تقریباً ۸۰ درصد ازبکستان را بیابانی به نام قزل قوم پوشانده است. کوه های این کشور کوه ها و کوهپایه های پایین دست زنجیره تیان شان هستند. بلندترین نقطه ازبکستان کوه آدلونگ ( ۴۳۰۱ متر ) است.
جمهوری خودمختار قره قالپاقستان در یک سوم غربی کشور واقع شده است.
عوارض طبیعی ازبکستان متنوع است، از دشت مسطح بیابانی که تقریباً ۸۰٪ قلمرو این کشور را شامل می شود تا قله های کوهستان ها که در شرق واقع شده اند و بلندای آنها به حدود ۴٬۵۰۰ متر از سطح دریا می رسد.
ویژگی بارز قسمت جنوب شرقی ازبکستان وجود کوهپایه های رشته کوه تیان شان است که در دو کشور همسایه، یعنی قرقیزستان و تاجیکستان، مرتفع تر می شوند و مرزی طبیعی میان آسیای میانه و چین تشکیل می دهند. بیابان پهناور قزل قوم ( به فارسی «شن سرخ» ) که در جنوب قزاقستان ادامه یافته، بر دشت های پست شمالی ازبکستان تسلط دارد. حاصلخیزترین بخش ازبکستان درهٔ فرغانه است که مساحتی در حدود ۲۱٬۴۴۰ کیلومتر مربع دارد و درست در شرق قزل قوم واقع شده است.
wiki: جغرافیای ازبکستان