جشنواره فیلم لوکارنو ( به انگلیسی: Locarno Film Festival ) یک جشنوارهٔ بین المللی فیلم است که از سال ۱۹۴۶ هرساله در شهر لوکارنو سوئیس برگزار می شود. جشنوارهٔ لوکارنو پس از جشنواره های کن، ونیز و برلین چهارمین جشنواره معتبر فیلم اروپا به شمار می رود.
پس از پایان جنگ جهانی دوم سینماگران در اکثر اروپا برای زنده نگه داشتن سینما و قدردانی از فیلمسازان در تکاپوی تشکیل جشنواره های سینمایی بودند که این تلاش ها در تابستان و اوایل پاییز ۱۹۴۶ به ثمر نشست و به فاصله ۱۰ روز دو جشنواره مهم لوکارنو و کارلووی واری ایجاد شدند و سومی هم که جشنواره کن بود دوباره متولد شد.
جشنواره فیلم لوکارنو در تاریخ ۲۳ اوت سال ۱۹۴۶ با نمایش فیلم خورشید من ساخته جیاکومو جنتیلومو در گرند هتل شهر لوکارنو آغاز به کار کرد. جنتیلومو کارگردان کم نام ونشان ایتالیایی است که در کارنامه او، فیلم هایی چون عشاق وهرکول علیه مردان ماه دیده می شود.
در این دوره جایزه اصلی به فیلم درخشان و سپس هیچ کس نبود ساخته کارگردان نامور فرانسوی رنه کلر اختصاص یافت. این فیلم از کارهای آمریکایی کلر است که براساس داستانی نوشته آگاتا کریستی با حضور ستاره های آن زمان هالیوود ساخته شد. رنه کلر جایزه بهترین کارگردانی را نیز با این فیلم از آن خود کرد. سال بعد نیز او برای دومین بار جایزه اصلی جشنواره را برای فیلم سکوت طلاست بدست آورد. این فیلم به عنوان اولین ساخته فرانسوی کلر پس از بازگشت از مهاجرت دوازده ساله اش به بریتانیا و آمریکا شناخته می شود.
همزمانی آغاز جشنواره لوکارنو با اوج جنبش نئورالیسم ایتالیا موجب شد جوایز مهمی در آن سال ها از این جشنواره به فیلم های این جنبش مشهور سینمایی تعلق گیرد که از مهم ترین آن ها می توان به موفقیت روبرتو روسلینی با فیلم آلمان سال صفر در سومین دوره این جشنواره اشاره کرد. یک سال بعد از او نیز ویتوریو دسیکا جایزه ویژه هیئت داوران را با شاهکار نئورالیستیش دزد دوچرخه از آن خود کرد.
با وجود شکل گیری جشنواره از سال ۱۹۴۶ اولین دوره رقابتی آن به سال ۱۹۴۹ بر می گردد؛ سالی که مزرعه هفت گناه ساخته ژان دوایور جایزه اصلی جشنواره را بدست آورد. [ ۱]
در دهه پنجاه فیلم های آمریکایی در جشنواره لوکارنو بسیار موفق ظاهر شدند و سال ۱۹۵۰ جایزه اصلی جشنواره به فیلم جنگی وقتی ویلی از راهپیمایی برمی گردد ساخته مهجور کارگردان صاحب نام آمریکایی جان فورد تعلق گرفت. این فیلم امروزه از کارهای کم اهمیت جان فورد به حساب می آید. دیگر کارگردان مهم دنیای سینما آلفرد هیچکاک نیز در این سال با فیلم ترس صحنه از سوی جشنواره مورد تجلیل قرار گرفت. با وجود برگزاری منظم جشنواره در این سال ها، ششمین دوره آن در سال ۱۹۵۱ تشکیل نشد که این اتفاق در تاریخ جشنواره تنها یک بار دیگر در سال ۱۹۵۶ تکرار شد. تا سال ۱۹۵۷ که جایزه اصلی با عنوان جایزه بزرگ به برگزیدگان اعطا می شد کارگردانان معتبری چون میکل آنجلو آنتونیونی، چارلز کریشتون، اتو پرمینجر و آنری ورنوی این جایزه را تصاحب کردند. در برخی از این سال ها جایزه به چندین فیلم تعلق می گرفت. یرژی ترونکا فیلمساز و انیماتوریست مشهور اهل چک که به والت دیزنی اروپای شرقی نیز مشهور بود در این سال ها توانست دو بار جایزه بزرگ را از آن خود کند و نامش را کنار رنه کلر به عنوان تنها افرادی که تاکنون جایزه اصلی این جشنواره را دو بار از آن خود کرده اند، ثبت کند. در سال۱۹۵۸ فیلم سرژ زیبا اولین ساخته کلود شابرول و به گفته برخی از تاریخ نگاران، اولین فیلم جریان موج نو سینمای فرانسه در جشنواره لوکارنو اکران شد که بعدها تبدیل به یکی از اتفاقات مهم و اثرگذار جشنواره شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از پایان جنگ جهانی دوم سینماگران در اکثر اروپا برای زنده نگه داشتن سینما و قدردانی از فیلمسازان در تکاپوی تشکیل جشنواره های سینمایی بودند که این تلاش ها در تابستان و اوایل پاییز ۱۹۴۶ به ثمر نشست و به فاصله ۱۰ روز دو جشنواره مهم لوکارنو و کارلووی واری ایجاد شدند و سومی هم که جشنواره کن بود دوباره متولد شد.
جشنواره فیلم لوکارنو در تاریخ ۲۳ اوت سال ۱۹۴۶ با نمایش فیلم خورشید من ساخته جیاکومو جنتیلومو در گرند هتل شهر لوکارنو آغاز به کار کرد. جنتیلومو کارگردان کم نام ونشان ایتالیایی است که در کارنامه او، فیلم هایی چون عشاق وهرکول علیه مردان ماه دیده می شود.
در این دوره جایزه اصلی به فیلم درخشان و سپس هیچ کس نبود ساخته کارگردان نامور فرانسوی رنه کلر اختصاص یافت. این فیلم از کارهای آمریکایی کلر است که براساس داستانی نوشته آگاتا کریستی با حضور ستاره های آن زمان هالیوود ساخته شد. رنه کلر جایزه بهترین کارگردانی را نیز با این فیلم از آن خود کرد. سال بعد نیز او برای دومین بار جایزه اصلی جشنواره را برای فیلم سکوت طلاست بدست آورد. این فیلم به عنوان اولین ساخته فرانسوی کلر پس از بازگشت از مهاجرت دوازده ساله اش به بریتانیا و آمریکا شناخته می شود.
همزمانی آغاز جشنواره لوکارنو با اوج جنبش نئورالیسم ایتالیا موجب شد جوایز مهمی در آن سال ها از این جشنواره به فیلم های این جنبش مشهور سینمایی تعلق گیرد که از مهم ترین آن ها می توان به موفقیت روبرتو روسلینی با فیلم آلمان سال صفر در سومین دوره این جشنواره اشاره کرد. یک سال بعد از او نیز ویتوریو دسیکا جایزه ویژه هیئت داوران را با شاهکار نئورالیستیش دزد دوچرخه از آن خود کرد.
با وجود شکل گیری جشنواره از سال ۱۹۴۶ اولین دوره رقابتی آن به سال ۱۹۴۹ بر می گردد؛ سالی که مزرعه هفت گناه ساخته ژان دوایور جایزه اصلی جشنواره را بدست آورد. [ ۱]
در دهه پنجاه فیلم های آمریکایی در جشنواره لوکارنو بسیار موفق ظاهر شدند و سال ۱۹۵۰ جایزه اصلی جشنواره به فیلم جنگی وقتی ویلی از راهپیمایی برمی گردد ساخته مهجور کارگردان صاحب نام آمریکایی جان فورد تعلق گرفت. این فیلم امروزه از کارهای کم اهمیت جان فورد به حساب می آید. دیگر کارگردان مهم دنیای سینما آلفرد هیچکاک نیز در این سال با فیلم ترس صحنه از سوی جشنواره مورد تجلیل قرار گرفت. با وجود برگزاری منظم جشنواره در این سال ها، ششمین دوره آن در سال ۱۹۵۱ تشکیل نشد که این اتفاق در تاریخ جشنواره تنها یک بار دیگر در سال ۱۹۵۶ تکرار شد. تا سال ۱۹۵۷ که جایزه اصلی با عنوان جایزه بزرگ به برگزیدگان اعطا می شد کارگردانان معتبری چون میکل آنجلو آنتونیونی، چارلز کریشتون، اتو پرمینجر و آنری ورنوی این جایزه را تصاحب کردند. در برخی از این سال ها جایزه به چندین فیلم تعلق می گرفت. یرژی ترونکا فیلمساز و انیماتوریست مشهور اهل چک که به والت دیزنی اروپای شرقی نیز مشهور بود در این سال ها توانست دو بار جایزه بزرگ را از آن خود کند و نامش را کنار رنه کلر به عنوان تنها افرادی که تاکنون جایزه اصلی این جشنواره را دو بار از آن خود کرده اند، ثبت کند. در سال۱۹۵۸ فیلم سرژ زیبا اولین ساخته کلود شابرول و به گفته برخی از تاریخ نگاران، اولین فیلم جریان موج نو سینمای فرانسه در جشنواره لوکارنو اکران شد که بعدها تبدیل به یکی از اتفاقات مهم و اثرگذار جشنواره شد.
wiki: جشنواره فیلم لوکارنو