جشن پیروزی یا ترایامف ( به لاتینی: triumphus ، به انگلیسی: Roman triumph ) ، نام یک مراسم مدنی و آیین مذهبی در روم باستان بود. گرچه خاستگاه این رسم و نحوهٔ گسترش و توسعهٔ آن همچنان مبهم باقی مانده است، امّا مورخان روم باستان برگزاری نخستین ترایومف یا جشن پیروزی رُم را، ریشه در گذشته های افسانه ای این سرزمین می دانند. در جریان جشن پیروزی، دستاوردهای نظامی فرماندهان سپاه روم که در عرصهٔ نظامی گری موفقیت های بزرگی به دست آورده بودند، علناً جشن گرفته می شد و مورد تقدیس و ستایش قرار می گرفت. این جشن به ویژه به افتخار سردارانی برگزار می شد، که در جنگ با دشمنان خارجی، به پیروزی های قابل توجهی دست یافته بودند یا موفق به کشورگشایی و تسخیر ممالک دیگر شده بودند.
در سنت های جمهوری رم، ژنرال یا سردار پیروز، در روز برگزاری جشن تریومف، به صورتی تشریفاتی به ارج و مقامی بسیار بالا می رسید و به وضعیتی نزدیک به وضعیت خداوند یا پادشاه رسانده می شد و با او همچون یک ایزد یا یک شاهنشاه برخورد می گردید. همچنین در ایام بعد از برگزاری جشن پیروزی، حق و حقوقی خاص برای او به عنوان شخص پیروز ( تریومفالیس ) حفظ می گردید. تریومفالیس به لحاظ لغوی تقریباً «مردی با افتخار پیروزی» معنا می داد، این سردار پیروز بقیه عمر خود را با همین لقب توصیف می شد. همچنین پس از مرگ او نیز، در جریان برگزاری مراسم عزاداری و تشییع جنازه اش، اخلاف و بازماندگان او، به منظور معرفی دوبارهٔ او، یک بازیگر اجیر شده را به پوشیدن نقاب مرگ او که بدان ایماژو می گفتند، وامی داشتند و او را در ردای پیروزی که پوشش یا شنلی بی آستین و طلا دوزی شده و تمام - ارغوانی بود، می پیچیدند.
در جریان بی ثباتی های اجتماعی و سیاسی که در اواخر دوران عمر جمهوری رم پدید آمد، جشن پیروزی به یک ابزار قدرتمند تبلیغاتی و پروپاگاندا تبدیل شده بود که از آن برای فرصت طلبی های نظامی سیاسی بهره برداری می گردید. از دوران پرینکیپاته ( Principate ) به بعد، جشن ترایامف به صورت یک آیین عبادی تشریفاتی درآمد، که برتری و تفوق نظامی و سیاسی خانواده سلطنتی را انعکاس می داد.
بیشترین توصیفاتی که رومیان از ویژگی های جشن پیروزی، به رشتهٔ تحریر درآورده اند، به منظور ارائهٔ برخی درس های اخلاقی از آن بوده است، و در این نوشته ها کمتر به توضیحات دقیقی که ماهیت این آیین را به گونه ای منظم بیان کرده باشد، برمی خوریم. این وضعیت تنها به ما اجازه می دهد تا از درهم آمیختن شرح های مربوط به دورانهای گوناگون از مراسم تریومف، و بازسازی و تفسیر آنها، به اطلاعاتی در مورد این جشن دست یابیم. گواینکه ممکن است برخی از این اطلاعات گمراه کننده بوده و دقیق نباشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سنت های جمهوری رم، ژنرال یا سردار پیروز، در روز برگزاری جشن تریومف، به صورتی تشریفاتی به ارج و مقامی بسیار بالا می رسید و به وضعیتی نزدیک به وضعیت خداوند یا پادشاه رسانده می شد و با او همچون یک ایزد یا یک شاهنشاه برخورد می گردید. همچنین در ایام بعد از برگزاری جشن پیروزی، حق و حقوقی خاص برای او به عنوان شخص پیروز ( تریومفالیس ) حفظ می گردید. تریومفالیس به لحاظ لغوی تقریباً «مردی با افتخار پیروزی» معنا می داد، این سردار پیروز بقیه عمر خود را با همین لقب توصیف می شد. همچنین پس از مرگ او نیز، در جریان برگزاری مراسم عزاداری و تشییع جنازه اش، اخلاف و بازماندگان او، به منظور معرفی دوبارهٔ او، یک بازیگر اجیر شده را به پوشیدن نقاب مرگ او که بدان ایماژو می گفتند، وامی داشتند و او را در ردای پیروزی که پوشش یا شنلی بی آستین و طلا دوزی شده و تمام - ارغوانی بود، می پیچیدند.
در جریان بی ثباتی های اجتماعی و سیاسی که در اواخر دوران عمر جمهوری رم پدید آمد، جشن پیروزی به یک ابزار قدرتمند تبلیغاتی و پروپاگاندا تبدیل شده بود که از آن برای فرصت طلبی های نظامی سیاسی بهره برداری می گردید. از دوران پرینکیپاته ( Principate ) به بعد، جشن ترایامف به صورت یک آیین عبادی تشریفاتی درآمد، که برتری و تفوق نظامی و سیاسی خانواده سلطنتی را انعکاس می داد.
بیشترین توصیفاتی که رومیان از ویژگی های جشن پیروزی، به رشتهٔ تحریر درآورده اند، به منظور ارائهٔ برخی درس های اخلاقی از آن بوده است، و در این نوشته ها کمتر به توضیحات دقیقی که ماهیت این آیین را به گونه ای منظم بیان کرده باشد، برمی خوریم. این وضعیت تنها به ما اجازه می دهد تا از درهم آمیختن شرح های مربوط به دورانهای گوناگون از مراسم تریومف، و بازسازی و تفسیر آنها، به اطلاعاتی در مورد این جشن دست یابیم. گواینکه ممکن است برخی از این اطلاعات گمراه کننده بوده و دقیق نباشند.
wiki: جشن پیروزی رومی