جسم پاچینی

گیرنده پاچینی یا جسم پاسینی ( یا Paciens corpuscles؛ کشف شده توسط کالبدشناس ایتالیایی Filippo Pacini ) یکی از چهار نوع اصلی از سلول های مکانیکی گیرنده در قسمت بدون موی پوست پستانداران است. آنها در پایانه هایی عصبی در پوست حساس به لرزش و فشار هستند. [ ۱] آنها فقط به تکانش های ناگهانی پاسخ می دهند و به ویژه به ارتعاش حساس هستند. [ ۲] نقش ارتعاشی برای تشخیص بافت سطح، مثلاً خشن یا صاف، می تواند مفید واقع شود. اجسام پاچینی در پانکراس نیز وجود دارند، و در آنجا لرزش ها و شاید صداهایی با فرکانس بسیار پایین را تشخیص می دهند. [ ۳] اجسام پاچینی از جمله گیرنده های مکانیکی سریعاً سازگار شونده محسوب می شوند. گروهی از این سلول ها به تغییرات فشار پاسخ می دهند، مثلاً در درک یا رها کردن یک شی.
سلولهای مرجانی بزرگتر و کم تعداد تر از سلول های مایسنر، سلول های مرکل و سلول های Ruffini هستند. [ ۴]
کپسول لاملار تقریباً بیضی شکل استوانه ای است و 1 mm در طول کل کپسول توسط یک لایه بافت همبند پیچیده می شود. کپسول آن شامل ۲۰ تا ۶۰ لنزهای متمرکز شامل فیبروبلاست ها و بافت همبند فیبر ( عمدتاً نوع IV و شبکه کلاژن II نوع II ) است که از مواد ژلاتینی جدا شده اند که بیش از ۹۲٪ آنها آب است. [ ۵]
اجسام پاچینی گیرنده هایی سریع مطابقت پذیر ( فازیک ) که تغییرات فشار ناگهانی و ارتعاشات پوست را تشخیص می دهند، هستند. هر گونه تغییر شکل در ذره باعث ایجاد پتانسیل عمل توسط بازکردن کانال های یون سدیم حساس به فشار در غشای آکسون می شود. این اجازه می دهد تا یون های سدیم به هجوم برسند و پتانسیل گیرنده را ایجاد کنند.
این سلولها به خصوص برای ارتعاشات حساس هستند، که حتی می توانند آنها را در چند سانتیمتر آنطرف تر نیز احساس کنند. [ ۴] حساسیت بهینه آنها ۲۵۰ هرتز بوده[ ۶] [ ۷] جسم پاچینی باعث ایجاد پتانسیل عمل می شود زمانی که پوست به سرعت در حال تحریک است، اما نه زمانی که فشار ثابت است، به دلیل لایه های بافت همبند که پایانه سر عصب را پوشش می دهد. [ ۴] تصور می شود که آنها به تغییرات سریع در قسمت گیرنده پاسخ می دهند.
این سلول ها دارای یک میدان گیرایی بزرگ بر روی سطح پوست با یک مرکز بسیار حساس است. [ ۴]
سلول های پاچینی به وسیله تغیر شکل لایه های بافت همبند پیرامونی، که بر غشاء نورون حسی فشار آورده و باعث خم شدن یا کشش آن می شوند، محرک را درک می کند. [ ۸] هنگامی که لایه های بافت همبند تغییر شکل داده می شود، به علت افزایش فشار یا کم شدن آن، یک پتانسیل ژنراتور ایجاد می شود زیرا حالت فیزیکی غشاء پلاسمای ناحیه گیرنده نورون را تغییر می دهد و باعث می شود که یون های Na + «نشت» شود. اگر این پتانسیل یک آستانه خاص می رسد، تکانه های عصبی یا پتانسیل های عمل توسط کانال های سدیم حساس به فشار در اولین گره رانویه تشکیل می شود. حال این تکانه در طول آکسون با استفاده از کانال های سدیم و پمپ های سدیم / پتاسیم در غشاء آکسون منتقل می شود.