جزایر کوک[ ۲] ( به انگلیسی: Cook Islands ) واقع است در قارهٔ اقیانوسیه، اقیانوس آرام جنوبی، غرب جزایر پولینزیای فرانسه، شرق تونگا و جنوب غرب ساموآ ی آمریکا. پایتخت جزایر کوک، شهر آواروآ[ ۳] با ۱۰ هزار نفر جمعیت می باشد. مساحت جزایر کوک ۲۴۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱۹٬۵۶۹ نفر است.
جزایر کوک به صورت مجمع الجزایر بوده و از بیش از ۱۲۰ جزیره تشکیل شده است که مهم ترین آنها، راروتونگا، [ ۴] آیتوتاکی، [ ۵] راکاهانگا، [ ۶] پوکاپوکا[ ۷] و پالمرستون[ ۸] نام دارند.
دیرینه شناسان و باستان شناسان ردپایی از وجود انسان در ۴ قرن پیش از میلاد را در جزایر کوک، کشف کرده اند. تاریخ شفاهی راراتونگا ( مهم ترین جزیره از مجمع الجزایر کوک و تنها جزیره قابل سکونت جزایر کوک ) به حدود ۱۴۰۰ سال پیش بازمی گردد.
اولین اروپایی در سال ۱۵۹۵ به این جزایر رسید، دریانورد اسپانیایی به نام «آلوارو دی مندانا»[ ۹] با توقف کوتاه مدتی در جزیرهٔ شمالی پوکاپوکا به راه خود ادامه داد. در سال ۱۶۰۶ دریانورد دیگر اسپانیایی به نام پدرو فرناندز دی کویروس[ ۱۰] به دیگر جزیرهٔ شمالی یعنی راکاهانگا سفر کرد، اقامت او نیز کوتاه مدت بود؛ و اما کاپیتان جیمز کوک[ ۱۱] دریانورد انگلیسی اولین اروپایی بود که این جزیره را به طور کامل و دقیق کشف کرد، کاپیتان کوک در سال ۱۷۷۳ به این جزایر رسید و در سال ۱۷۷۷ به کشورش بازگشت، او در طول این ۴ سال اقامتش در مجمع الجزایر کوک، کلیهٔ جزایر ناشناخته را کشف نمود. در سال ۱۸۳۵ در اولین اطلسی که از جزایر اقیانوس آرام جنوبی تهیه شد، این جزایر به نام «جزایر کوک» به ثبت رسید و امروزه نیز به همین نام خوانده می شود، در آن زمان، جزایر شمالی با نام های جزایر پنرین[ ۱۲] و جزایر مانی هیکی[ ۱۳] نامیده می شد.
پای مبلغین مسیحی در قرن ۱۹ میلادی به این جزایر باز شد که نقش عمده ای در تحول فرهنگ و مذهب جزیره نشینان برجای گذاشت، با این حال مبلغین هیچ اقدامی به منظور ریشه کن کردن فرهنگ های بومی مردم جزیره انجام ندادند. اولین مبلغ مسیحی که به جزایر کوک سفر کرد، کشیشی به نام «جان ویلیامز»[ ۱۴] از جامعهٔ مبلغین مسیحی لندن بود که در سال ۱۸۲۱ وارد جزیرهٔ آیتوتاکی شد. هرچند تأثیر مبلغان مسیحی بر دیگر جزایر اقیانوس آرام جنوبی نیز بسیار ملموس بود، دیگر مبلغین مسیحی در سال ۱۸۲۳ از جزایر سوسایتی ( پولینزیای فرانسه ) وارد جزیرهٔ راروتونگا شدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجزایر کوک به صورت مجمع الجزایر بوده و از بیش از ۱۲۰ جزیره تشکیل شده است که مهم ترین آنها، راروتونگا، [ ۴] آیتوتاکی، [ ۵] راکاهانگا، [ ۶] پوکاپوکا[ ۷] و پالمرستون[ ۸] نام دارند.
دیرینه شناسان و باستان شناسان ردپایی از وجود انسان در ۴ قرن پیش از میلاد را در جزایر کوک، کشف کرده اند. تاریخ شفاهی راراتونگا ( مهم ترین جزیره از مجمع الجزایر کوک و تنها جزیره قابل سکونت جزایر کوک ) به حدود ۱۴۰۰ سال پیش بازمی گردد.
اولین اروپایی در سال ۱۵۹۵ به این جزایر رسید، دریانورد اسپانیایی به نام «آلوارو دی مندانا»[ ۹] با توقف کوتاه مدتی در جزیرهٔ شمالی پوکاپوکا به راه خود ادامه داد. در سال ۱۶۰۶ دریانورد دیگر اسپانیایی به نام پدرو فرناندز دی کویروس[ ۱۰] به دیگر جزیرهٔ شمالی یعنی راکاهانگا سفر کرد، اقامت او نیز کوتاه مدت بود؛ و اما کاپیتان جیمز کوک[ ۱۱] دریانورد انگلیسی اولین اروپایی بود که این جزیره را به طور کامل و دقیق کشف کرد، کاپیتان کوک در سال ۱۷۷۳ به این جزایر رسید و در سال ۱۷۷۷ به کشورش بازگشت، او در طول این ۴ سال اقامتش در مجمع الجزایر کوک، کلیهٔ جزایر ناشناخته را کشف نمود. در سال ۱۸۳۵ در اولین اطلسی که از جزایر اقیانوس آرام جنوبی تهیه شد، این جزایر به نام «جزایر کوک» به ثبت رسید و امروزه نیز به همین نام خوانده می شود، در آن زمان، جزایر شمالی با نام های جزایر پنرین[ ۱۲] و جزایر مانی هیکی[ ۱۳] نامیده می شد.
پای مبلغین مسیحی در قرن ۱۹ میلادی به این جزایر باز شد که نقش عمده ای در تحول فرهنگ و مذهب جزیره نشینان برجای گذاشت، با این حال مبلغین هیچ اقدامی به منظور ریشه کن کردن فرهنگ های بومی مردم جزیره انجام ندادند. اولین مبلغ مسیحی که به جزایر کوک سفر کرد، کشیشی به نام «جان ویلیامز»[ ۱۴] از جامعهٔ مبلغین مسیحی لندن بود که در سال ۱۸۲۱ وارد جزیرهٔ آیتوتاکی شد. هرچند تأثیر مبلغان مسیحی بر دیگر جزایر اقیانوس آرام جنوبی نیز بسیار ملموس بود، دیگر مبلغین مسیحی در سال ۱۸۲۳ از جزایر سوسایتی ( پولینزیای فرانسه ) وارد جزیرهٔ راروتونگا شدند.
wiki: جزایر کوک