جزایر فالکلند ( به انگلیسی: Falkland Islands /ˈfɔːklənd, ˈfɔːl - , ˈfɒl - / ) [ ۵] یا جزایر مالویناس ( به اسپانیایی: Islas Malvinas ؛ تلفظ اسپانیایی: ) یک مجمع الجزایر در اقیانوس اطلس جنوبی است. جزایر اصلی حدود ۳۰۰ مایل ( ۴۸۰ کیلومتر ) در شرق ساحل جنوبی پاتاگونیا در آمریکای جنوبی و حدود ۷۵۲ مایل ( ۱٬۲۱۰ کیلومتر ) از نوک شمالی شبه جزیره جنوبگان، در عرض جغرافیایی حدود ۵۲ درجهٔ جنوبی قرار دارند. این مجمع الجزایر با مساحت ۴٬۷۰۰ مایل مربع ( ۱۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع ) ، شامل فالکلند شرقی، فالکلند غربی و ۷۷۶ جزیرهٔ کوچک تر است. فالکلند به عنوان یک سرزمین فرادریایی بریتانیا، دارای خودگردانی داخلی است و بریتانیا مسئولیت دفاع و امور خارجی آن را بر عهده دارد. مرکز و بزرگترین سکونت گاه این جزایر، شهر استنلی در شرق فالکلند است.
جنجال بر سر کشف و سپس استعمار جزایر فالکلند بین اروپایی ها وجود داشته است. در زمان های مختلف جزایر تأسیسات فرانسوی، بریتانیایی، اسپانیایی و آرژانتینی داشته است. بریتانیا حاکمیت خود را در سال ۱۸۳۳ بر این جزایر تثبیت کرد، اگرچه آرژانتین ادعای خود را بر این جزایر حفظ کرد. در آوریل ۱۹۸۲ نیروهای آرژانتینی جزایر را اشغال کردند اما مدیریت بریتانیا دو ماه بعد در پایان جنگ فالکلند بر جزایر احیا شد. تقریباً تمام فالکلندی ها مایلند که این مجمع الجزایر جز قلمرو بریتانیا باقی بماند. با این حال حق حاکمیت بر این جزیره به عنوان یک اختلاف ادامه دار بین بریتانیا و آرژانتین باقی مانده است.
جمعیت فالکلند ( ۳٬۳۹۸ ساکن در سال ۲۰۱۶ ) [ ۱] عمدتاً از بومیان فالکلند تشکیل شده است که بیشتر آن ها انگلیسی تبار هستند. قومیت های دیگر، فرانسوی، جبل الطارقی و اسکاندیناویایی هستند. مهاجرت از انگلستان، جزیرهٔ سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی و شیلی، روند کاهش جمعیت این جزایر را معکوس کرده است. زبان فالکلند غالب ( و رسمی ) انگلیسی است. بر پایه قانون ۱۹۸۳ ساکنان جزایر فالکلند شهروندان بریتانیا محسوب می شوند.
این جزایر در مرز مناطق اقلیم اقیانوسی و توندرا قرار دارند و هر دو جزیرهٔ اصلی دارای مناطق کوهستانی با ارتفاع ۲٬۳۰۰ فوت ( ۷۰۰ متر ) هستند. عمدهٔ فعالیت های اقتصادی شامل ماهیگیری، گردشگری و پرورش گوسفند با تأکید بر صادرات پشم با کیفیت بالا است. کاوش نفت با مجوز دولت جزایر فالکلند به علت اختلافات دریایی با آرژانتین محل اختلاف باقی مانده است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجنجال بر سر کشف و سپس استعمار جزایر فالکلند بین اروپایی ها وجود داشته است. در زمان های مختلف جزایر تأسیسات فرانسوی، بریتانیایی، اسپانیایی و آرژانتینی داشته است. بریتانیا حاکمیت خود را در سال ۱۸۳۳ بر این جزایر تثبیت کرد، اگرچه آرژانتین ادعای خود را بر این جزایر حفظ کرد. در آوریل ۱۹۸۲ نیروهای آرژانتینی جزایر را اشغال کردند اما مدیریت بریتانیا دو ماه بعد در پایان جنگ فالکلند بر جزایر احیا شد. تقریباً تمام فالکلندی ها مایلند که این مجمع الجزایر جز قلمرو بریتانیا باقی بماند. با این حال حق حاکمیت بر این جزیره به عنوان یک اختلاف ادامه دار بین بریتانیا و آرژانتین باقی مانده است.
جمعیت فالکلند ( ۳٬۳۹۸ ساکن در سال ۲۰۱۶ ) [ ۱] عمدتاً از بومیان فالکلند تشکیل شده است که بیشتر آن ها انگلیسی تبار هستند. قومیت های دیگر، فرانسوی، جبل الطارقی و اسکاندیناویایی هستند. مهاجرت از انگلستان، جزیرهٔ سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی و شیلی، روند کاهش جمعیت این جزایر را معکوس کرده است. زبان فالکلند غالب ( و رسمی ) انگلیسی است. بر پایه قانون ۱۹۸۳ ساکنان جزایر فالکلند شهروندان بریتانیا محسوب می شوند.
این جزایر در مرز مناطق اقلیم اقیانوسی و توندرا قرار دارند و هر دو جزیرهٔ اصلی دارای مناطق کوهستانی با ارتفاع ۲٬۳۰۰ فوت ( ۷۰۰ متر ) هستند. عمدهٔ فعالیت های اقتصادی شامل ماهیگیری، گردشگری و پرورش گوسفند با تأکید بر صادرات پشم با کیفیت بالا است. کاوش نفت با مجوز دولت جزایر فالکلند به علت اختلافات دریایی با آرژانتین محل اختلاف باقی مانده است.
wiki: جزایر فالکلند