جزایر بانگکا بلیتونگ

جزایر بانگکا - بلیتونگ ( اندونزیایی: Kepulauan Bangka Belitung ) یکی از استان های اندونزی است.
این استان دو جزیرهٔ اصلی به نام های «بانگکا» و «بلیتونگ» را شامل می شود.
هم چنین چندین جزیرهٔ کوچک تر از آن ها نیز در بخش شرقی جزیرهٔ سوماترا و بخش شمال شرقی استان سوماترای جنوبی واقع شده است. [ ۱]
تنگهٔ بانگکا جزیره های سوماترا و بانگکا را از هم جدا می کند و تنگهٔ گاسپار جزیره های بانگکا و بلیتونگ را از یک دیگر مستقل می سازد.
دریای چین جنوبی در بخش شمالی این استان، دریای جاوه در بخش جنوبی و جزیرهٔ بورنئو در بخش شرقی آن به وسیلهٔ تنگهٔ کاریماتا از جزیرهٔ بلیتونگ جدا می شود. [ ۱]
جزایر بانگکا - بلیتونگ پیش تر بخشی از استان سوماترای جنوبی بوده است؛ اما در سال ۲۰۰۰ به همراه استان های بانتن و گورونتالو مستقل شد.
جمعیت این استان در سال ۲۰۰۴ بالغ بر ۱٬۰۱۲٬۶۵۵ نفر بوده و پایتخت آن، شهر پانگکال پینانگ است. [ ۱]
جزایر بانگکا - بلیتونگ معادن بزرگی و مهمی را در خود جای داده و بزرگ ترین تولیدکنندهٔ حلب در سطح اندونزی به شمار می رود. این استان هم چنین کاغذ سفید تولید می کند. [ ۱]
مالاییها با ۷۲ درصد، چینی ها با ۱۲ درصد، جاوهای ها با ۶ درصد، بوگینی ها با ۳ درصد، مادوری ها با ۱ درصد، از مهم ترین گروه های قومی ساکن در جزایر بانگکا - بلیتونگ محسوب می شوند. زبان های اندونزیایی و هاکا ( شاخه ای از چینی ) از زبان های رایج در این جزایر به شمار می رود. [ ۱]
از لحاظ ترکیب مذهبی نیز مسلمانان با ۸۱٫۸ درصد، بوداییها با ۸٫۷ درصد، کنفوسیانیسم ها با ۵٫۱ درصد، پروتستان ها با ۲٫۴ درصد، کاتولیک ها با ۱٫۷ درصد و هندوها با ۰٫۱ درصد، عمده ترین گروه های مذهبی را تشکیل می دهند. [ ۱]
جزایر بانگکا - بلیتونگ به ۶ منطقه ( کابوپاتن ) و یک شهر ( کوتا ) تقسیم شده است:[ ۱]
• بانگکا ( مرکز: سونگایلیات ) .
• بانگکای غربی ( مرکز: مونتوک ) .
• بانگکای جنوبی ( مرکز: توبوآلی )
• بانگکای مرکزی ( مرکز: کوبا ) .
• بلیتونگ ( مرکز: تانجونگ پاندان ) .
• بلیتونگ شرقی ( مرکز: مانگگار ) .
• پانگکال پینانگ ( شهر ) .
• وب گاه رسمی جزایر بانگکا - بلیتونگ