جزئیت شرطیه متصله

[ویکی فقه] جزئیت شرطیه متصله یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای دائمی نبودن حکم به اتصال تالی و مقدم در قضیه شرطیه است.
قضیه شرطیه در صورتی کلی است که حکم به اتصال تالی و مقدم (در شرطیه متصله) یا انفصال تالی از مقدم (در شرطیه منفصله) مربوط به تمام زمان ها باشد و هنگامی جزئی است که به اتصال تالی و مقدم یا انفصال تالی از مقدم در بعضی زمان ها حکم شود.
مثال برای جزئیت شرطیه
در ادامه برای هر یک نمونه ای آورده می شود: ۱. قضیه شرطیه کلی متصل: هر گاه این انسان باشد، حیوان است. ۲. قضیه شرطیه کلی منفصل: عدد صحیح، همیشه یا زوج است یا فرد. ۳. قضیه شرطیه جزئی متصل: گاهی اوقات اگر چیزی حیوان است، انسان است. ۴. قضیه شرطیه جزئی منفصل: گاهی اوقات چنین است که انسان یا به پشت خوابیده یا نشسته است. بنابراین، کلیت و جزئیت قضایای شرطی، منوط به کلیت یا جزئیت مقدم و تالی آن ها نیست، بلکه کلیت آن مرتبط با کلیت حکم به اتصال یا انفصال در تمام زمان ها و در کلیه اوضاع و جزئیت آن مربوط به جزئیت زمان و احوال حکم به اتصال یا انفصال است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• مظفر، محمدرضا، المنطق.
...