جریح

[ویکی فقه] جریح و مجروح به کسی که زخم برداشته هست گفته می شود.
حضرت علی (علیه السلام) به اصحابش فرمود: «... اذا رَایْتُمْ مِنْ اخْوانِکُمُ الَمجْرُوحَ وَ مَنْ قَدْ نَکِلَ بِهِ، اوْ مَنْ قَدْ طَمِعَ فیهِ عَدُوَّکُمْ فَقُوهُ بِانْفُسِکُمْ» اگر از برادران رزمنده خود کسی را دیدید که در جنگ زخم برداشته، و یا عضوی از بدنش قطع شده یا در دسترس دشمن قرارگرفته و می خواهند او را اسیر کنند، با جان خود او را نجات دهید.
ارزش مجروح شدن در راه خدا
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) فرمود: «مَنْ جُرِحَ فی سَبیلِ اللَّهِ جاءَ یَوْمَ الْقِیامَةِ ریحَهُ کَریحِ الْمِسْکِ، وَ لَوْنُهُ لَوْنُ الْزَعْفِرانِ عَلَیْهِ طابِعُ الشُّهَداءِ» هرکس در راه خدا زخم بر دارد و مجروح شود، روز قیامت می آید، در حالی که بوی او مانند بوی مشک معطر است، و رنگ او مانند رنگ زعفران خوش رنگ است، و سیمای شهیدان بر چهره او نمایان است.