جراحت مشرکان

[ویکی فقه] جراحت مشرکان (قرآن). در جنگ احد به کفار قریش هم جراحات و صدمات زیادی از طرف سپاه مسلمانان وارد شد.
بر عده ای از مسلمانان مجاهد و مشرکان در جنگ احد، جراحات همگونی وارد آمد.ان یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله وتلک الایام نداولها بین الناس ولیعلم الله الذین ءامنوا ویتخذ منکم شهداء والله لا یحب الظــلمین (اگر به شما آسیبی رسیده آن قوم را نیز آسیبی نظیر آن رسید و ما این روزها(ی شکست و پیروزی) را میان مردم به نوبت می گردانیم (تا آنان پند گیرند) و خداوند کسانی را که (واقعا) ایمان آورده اند معلوم بدارد و از میان شما گواهانی بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمی دارد ) آیه یاد شده بنا بر آنچه در شان نزول آن آمده است، مربوط به وارد آمدن جراحت بر عده ای از مسلمانان و مشرکان در جنگ احد است. «کلمه ((قَرْحٌ)) با فتحه قاف به معنای اثری است که از جراحت و آسیب وارده بر بدن به خاطر بر خورد با برنده ای از خارج باقی می ماند، و اما قرح با ضمه قاف اثر جراحتی است که از داخل بدن پیدا می شود، از قبیل دمل و جوش و امثال آن (نقل از راغب ) و کانه این کلمه در آیه مورد بحث کنایه است از آسیبی که در جنگ احد به مسلمین که یک فرد واحد فرض شده اند از ناحیه دشمن رسید، یعنی جمعی از ایشان کشته و گروهی مجروح گردیدند، و موقعیت نصرت و فتح با اینکه نزدیک شده بود از ایشان فوت گردید.» «بعضی از مفسران آیه را اشاره به جراحاتی که بر کفار در میدان احد نشست می دانند، ولیاولًا- این جراحات مانند جراحات مسلمین نبود بنابراین با کلمه «مِثْلُهُ» سازگار نیست.و ثانیاً- با جمله بعد که تفسیر آن خواهد آمد تناسب ندارد.»
برابری صدمات
آسیبهای وارده بر مؤمنان ، با آسیبهای مشرکان در غزوه بدر ، برابری می کرد.ان یمسسکم قرح فقد مس القوم قرح مثله وتلک الایام نداولها بین الناس ولیعلم الله الذین ءامنوا ویتخذ منکم شهداء والله لا یحب الظــلمین (اگر به شما آسیبی رسیده آن قوم را نیز آسیبی نظیر آن رسید و...) برخی برآنند که «ان یمسسکم قرح» اشاره به جراحتهای مؤمنان در جنگ احد و جمله «فقد مس القوم مثله» اشاره به جراحات مشرکان در بدر دارد. «کلمه ((یَوْم )) به معنای مقدار قابل ملاحظه از زمان است ، که حادثه ای از حوادث را در بر گرفته باشد، و به همین جهت کوتاهی و بلندی این زمان بر حسب اختلاف حوادث مختلف می شود، هر چند که استعمالش در مدت زمان بین طلوع و غروب خورشید شایع شده است ولی چه بسا که در ملک و سلطنت و قهر و غلبه و امثال آن نیز استعمال بشود، و این استعمالی است مجازی، به علاقه ظرف و مظروف، (ظرف را که همان کلمه ((یَوْم )) باشد در مظروفش یعنی ((قهر و غلبه ))ای که در ظرف واقع شده استعمال می کنند)و در نتیجه به جای اینکه بگویند: ((روزی که فلان جماعت در آن اجتماع کردند))، می گویند: ((روز فلان جماعت )) و به جای اینکه بگویند: ((روزگاری که آل بویه زمام را به دست داشتند)) یا (( آل فرعون قدرت را به دست گرفته بودند))، می گویند: ((روز آل بویه )) و یا ((روز آل فرعون )) گاهی هم در خود آن زمانی که این زمامداری و قدرت در آن وقت واقع شده استعمال می شود، و مراد از ((ایّامْ)) در آیه مورد بحث همین معنا است ، و کلمه ((مداوله )) به معنای دست به دست دادن چیزی است ، در نتیجه معنای آیه شریفه این است که : ((سنت الهیه بر این جاری شده است که روزگار را در بین مردم دست به دست بگرداند، بدون اینکه برای همیشه به کام یک قوم چرخانده شود قومی دیگر را از آن محروم سازد، و این سنت به خاطر مصالحی است عمومی که فهم شما انسانها جز به برخی از آن مصالح احاطه نمی یابد، و نمی تواند همه آن مصالح را درک کند)).» «و به عبارت دیگر: تا حوادث دردناک در تاریخ ملتی روی ندهد، صفوف از هم مشخص نخواهند شد؛ زیرا پیروزی ها خواب آور و اغفال کننده است در حالی که شکست ها برای افراد آماده، بیدار کننده و نشان دهنده ارزش ها است.و در جمله بعد می فرماید: «یکی از نتائج این شکست دردناک این بود که:شما شهیدان و قربانیانی در راه اسلام بدهید» «وَ یَتَّخِذَ مِنْکُمْ شُهَداءَ» و بدانید:این آئین پاک را ارزان به دست نیاورده اید تا در آینده ارزان از دست بدهید.»