جدایی طلبی سیبری ( روسی: Сибирское областничество ) یا جنبش ایالت سیبری یا تجزیه طلبی سیبری یک جنبش سیاسی برای خودمختاری سیاسی سیبری است. در اواسط قرن نوزدهم و در جریان جنگ داخلی روسیه این ایده توسط الکساندر کولچاک مطرح شد.
در کنار فعالیت های آفانی شاخوف در سیبری، جنبشی که از یک استقلال وسیع در منطقه حمایت می کرد تحت نام «منطقه گرائی» ( oblastnichestvo ) شکل گرفت. در قرن نوزدهم، جنبش دانشجویان سیبری در سنت پترزبورگ بود: گرگری پواتینین، نیکولای یادرینسف و افرادی با زمینه های دیگر. بعضی از اعضای رادیکال در سال ۱۸۶۳ احتمالاً در سیبری با شورش لهستانی ها و اوکراینی تبعیدی، سعی داشتند به استقلال دست یابند و شروع به توسعه یک دولت سیبری کنند، شبیه ایالات متحده. چهل و چهار عضو گروه در ماه مه سال ۱۸۶۵ دستگیر و به وسیله حکومت شاهزاده به زندان افتادند. بعد از اینکه افسران ارتش، آرسنی سامسونوف ۱۶ ساله را برای کارهای غیرقانونی پیدا کردند، اعلامیه ای با عنوان برای میهن پرستان سیبری ( To Patriots of Siberia ) را به نویسندگی مشترک گریگوری پوتانین، نیکولای یادرینتسف و اس. اس. شاشکوف یافتند. ایده تجزیه سیبری توسط میخائیل باکونین آنارشیست روسیه پشتیبانی می شد. او امیدوار بود که سیبری را تبدیل به یک دولت دموکراتیک کند و موفق به اتحاد با ایالات متحده و فروپاشی امپراتوری روسیه شود. کشور سیبری توسط متفکران محلی و مهاجران به عنوان وسیله ای برای فرار از سرکوب و ظلم امپراتوری روسیه و ایجاد یک کشور آزاد و دموکراتیک محتمل دیده می شد که می توانست آزادی را در سراسر آسیا گسترش دهد.
آرتیوم لوسکوتوف هنرمند روسی متولد نووسیبیرسک در سال ۲۰۱۴ در وبلاگ خود دربارهٔ ایده برای ایجاد جمهوری سیبری در فدراسیون روسیه نوشت و تلاش کرد تا یک تظاهرات برای تبلیغ فدرالیسم و تجزیه طلبی برای کشور مستقل سیبری در نووسیبیرسک برگزار کند. مقامات روسیه تظاهرات را ممنوع کرده و سعی کردند جلسات رسانه ای این رویداد را سانسور کنند. قانون اخیری که در روسیه تصویب شده «ناآرامی های دسته جمعی، فعالیت های افراط گرا یا مشارکت در رویدادهای غیرقانونی عمومی» را مجاز نمی داند. هدف او از این اعتراض، نشان دادن دورویی کرملین در الحاق کریمه به روسیه و تأخیر در توسعه سیبری بوده است. او ادعا کرد که سیبری غربی بیشتر نفت و گاز روسیه را تأمین می کند، اما بهره بسیار کمی از توسعه و این منابع دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر کنار فعالیت های آفانی شاخوف در سیبری، جنبشی که از یک استقلال وسیع در منطقه حمایت می کرد تحت نام «منطقه گرائی» ( oblastnichestvo ) شکل گرفت. در قرن نوزدهم، جنبش دانشجویان سیبری در سنت پترزبورگ بود: گرگری پواتینین، نیکولای یادرینسف و افرادی با زمینه های دیگر. بعضی از اعضای رادیکال در سال ۱۸۶۳ احتمالاً در سیبری با شورش لهستانی ها و اوکراینی تبعیدی، سعی داشتند به استقلال دست یابند و شروع به توسعه یک دولت سیبری کنند، شبیه ایالات متحده. چهل و چهار عضو گروه در ماه مه سال ۱۸۶۵ دستگیر و به وسیله حکومت شاهزاده به زندان افتادند. بعد از اینکه افسران ارتش، آرسنی سامسونوف ۱۶ ساله را برای کارهای غیرقانونی پیدا کردند، اعلامیه ای با عنوان برای میهن پرستان سیبری ( To Patriots of Siberia ) را به نویسندگی مشترک گریگوری پوتانین، نیکولای یادرینتسف و اس. اس. شاشکوف یافتند. ایده تجزیه سیبری توسط میخائیل باکونین آنارشیست روسیه پشتیبانی می شد. او امیدوار بود که سیبری را تبدیل به یک دولت دموکراتیک کند و موفق به اتحاد با ایالات متحده و فروپاشی امپراتوری روسیه شود. کشور سیبری توسط متفکران محلی و مهاجران به عنوان وسیله ای برای فرار از سرکوب و ظلم امپراتوری روسیه و ایجاد یک کشور آزاد و دموکراتیک محتمل دیده می شد که می توانست آزادی را در سراسر آسیا گسترش دهد.
آرتیوم لوسکوتوف هنرمند روسی متولد نووسیبیرسک در سال ۲۰۱۴ در وبلاگ خود دربارهٔ ایده برای ایجاد جمهوری سیبری در فدراسیون روسیه نوشت و تلاش کرد تا یک تظاهرات برای تبلیغ فدرالیسم و تجزیه طلبی برای کشور مستقل سیبری در نووسیبیرسک برگزار کند. مقامات روسیه تظاهرات را ممنوع کرده و سعی کردند جلسات رسانه ای این رویداد را سانسور کنند. قانون اخیری که در روسیه تصویب شده «ناآرامی های دسته جمعی، فعالیت های افراط گرا یا مشارکت در رویدادهای غیرقانونی عمومی» را مجاز نمی داند. هدف او از این اعتراض، نشان دادن دورویی کرملین در الحاق کریمه به روسیه و تأخیر در توسعه سیبری بوده است. او ادعا کرد که سیبری غربی بیشتر نفت و گاز روسیه را تأمین می کند، اما بهره بسیار کمی از توسعه و این منابع دارد.
wiki: جدایی طلبی سیبری