لی لیان جیه ( به چینی: 李连杰، به پین یین: Li Lianjie ) ( زادهٔ ۲۶ آوریل ۱۹۶۳ ) که بیشتر با نام هنری جت لی شناخته می شود، رزمی کار در رشته ووشو، هنرپیشه و تهیه کننده است.
اعضای خانوادهٔ من عبارت بودند از دو خواهر و دو برادر که از من بزرگتر بودند. در دو سالگی پدر خود را از دست دادم و چون بچه آخر بودم مادرم نمی گذاشت هر کاری که کمی در آن احتمال خطر می رفت انجام دهم ومن نمی توانستم کارهایی را که تمام بچه های همسن من انجام می دادند را انجام دهم. من طوری بار آمده بودم که اگر می گفتند: "به این دست نزن" محال بود به ان دست بزنم. اینها اولین خاطرات کودکی من بودند و من در چنین حال و هوایی بزرگ شدم.
در هشت سالگی به کلاس اول رفتم. به دلایلی که خودم هم نمی دانم محبوب همه معلم ها بودم و آن ها مرا لوس کرده بودند حسابی نازم خریدار داشت و هنوز هم نمی دانم کارشان درست بود یا نه ولی برایم جالب که هر درسی را امتحان می دادم بیست می شدم. فقط کلاس موسیقی برایم عذاب آور بود. معلمم به خوبی از این موضوع باخبر بود. روز امتحان معلممان آخرین نفر اسم مرا صدا زد لی لیان جی. از جا بلند و توی دلم گفتم: لعنتی!
معلمم گفت: امروز گلو درد داری نه؟ من که از تعجب دهانم بازمانده بودگفتم: هان؟ بهترین فرصت بود که از زیرش در بروم ولی مادرم مرا طوری بار آورده بود که هیچ وقت دروغ نگم به همین دلیل مات و مبهوت با دهان باز همان طور سر جایم ایستادم. معلمم دوباره تکرار کرد :اگر گلو درد داری مجبور نیستی امتحان بدهی بنشین " بیست " ( البته در چین بالاترین نمره صد میباشد و بیست معادل ایرانی آن است ) .
آموزش " کونگ فو" ( این هنر جنگی مسلط بر سرزمین چین است و به دلیل قدرت تحرک و سرعت عمل زیاد ان ازسوی دولت و مردم چین مورد توجه زیاد قرار گرفته است ) را از تابستان ۱۹۷۱ شروع کردم. تمام بچه ها بر حسب سال تحصیلی شان در یک رشته ورزشی مشغول شدند و کلاس اولی ها را به کلاس کونگ فو فرستادند ولی ما هیچ کدام نمی دانستیم که این چه جور ورزشی است. با آمدن پاییز و بازشدن مدرسه ها از هزار نفری که در کلاس های" کونگ فو" ثبت نام کرده بودند فقط بیست نفر باقی ماندند و بقیه اخراج شدند و من از اینکه در بین این بیست نفر بودم احساس غرور می کردم به علاوه تنها کلاس اولی مدرسه خودمان در اینجا بودم. در این آکادمی استاد او "ووبن " دریافت که لی دارای یک استعداد ذاتی برای فراگیری این هنر رزمی دارد. چون لی در دو سالگی پدر خود را از دست داده بود علاقه زیادی به کونگ فو پیدا کرده بود و همین امر باعث پیشرفت زیادی در اوشد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاعضای خانوادهٔ من عبارت بودند از دو خواهر و دو برادر که از من بزرگتر بودند. در دو سالگی پدر خود را از دست دادم و چون بچه آخر بودم مادرم نمی گذاشت هر کاری که کمی در آن احتمال خطر می رفت انجام دهم ومن نمی توانستم کارهایی را که تمام بچه های همسن من انجام می دادند را انجام دهم. من طوری بار آمده بودم که اگر می گفتند: "به این دست نزن" محال بود به ان دست بزنم. اینها اولین خاطرات کودکی من بودند و من در چنین حال و هوایی بزرگ شدم.
در هشت سالگی به کلاس اول رفتم. به دلایلی که خودم هم نمی دانم محبوب همه معلم ها بودم و آن ها مرا لوس کرده بودند حسابی نازم خریدار داشت و هنوز هم نمی دانم کارشان درست بود یا نه ولی برایم جالب که هر درسی را امتحان می دادم بیست می شدم. فقط کلاس موسیقی برایم عذاب آور بود. معلمم به خوبی از این موضوع باخبر بود. روز امتحان معلممان آخرین نفر اسم مرا صدا زد لی لیان جی. از جا بلند و توی دلم گفتم: لعنتی!
معلمم گفت: امروز گلو درد داری نه؟ من که از تعجب دهانم بازمانده بودگفتم: هان؟ بهترین فرصت بود که از زیرش در بروم ولی مادرم مرا طوری بار آورده بود که هیچ وقت دروغ نگم به همین دلیل مات و مبهوت با دهان باز همان طور سر جایم ایستادم. معلمم دوباره تکرار کرد :اگر گلو درد داری مجبور نیستی امتحان بدهی بنشین " بیست " ( البته در چین بالاترین نمره صد میباشد و بیست معادل ایرانی آن است ) .
آموزش " کونگ فو" ( این هنر جنگی مسلط بر سرزمین چین است و به دلیل قدرت تحرک و سرعت عمل زیاد ان ازسوی دولت و مردم چین مورد توجه زیاد قرار گرفته است ) را از تابستان ۱۹۷۱ شروع کردم. تمام بچه ها بر حسب سال تحصیلی شان در یک رشته ورزشی مشغول شدند و کلاس اولی ها را به کلاس کونگ فو فرستادند ولی ما هیچ کدام نمی دانستیم که این چه جور ورزشی است. با آمدن پاییز و بازشدن مدرسه ها از هزار نفری که در کلاس های" کونگ فو" ثبت نام کرده بودند فقط بیست نفر باقی ماندند و بقیه اخراج شدند و من از اینکه در بین این بیست نفر بودم احساس غرور می کردم به علاوه تنها کلاس اولی مدرسه خودمان در اینجا بودم. در این آکادمی استاد او "ووبن " دریافت که لی دارای یک استعداد ذاتی برای فراگیری این هنر رزمی دارد. چون لی در دو سالگی پدر خود را از دست داده بود علاقه زیادی به کونگ فو پیدا کرده بود و همین امر باعث پیشرفت زیادی در اوشد.
wiki: جت لی