جانوران پرنده و بالبازرو

شماری از جانوران توانایی حرکت هوایی را دارند، چه با نیروی پرواز یا با بالبازروی ( Gliding ) . این صفت بارها و بدون هیچ اجداد مشترکی از طریق تکامل پدیدار شده است. پرواز حداقل چهار بار در جانوران به طور جداگانه تکامل یافته است: حشرات، پتروسورها، پرندگان و خفاش ها. بالبازروی و سُر خوردن در موارد بسیار بیشتری تکامل یافته است. معمولاً برای کمک به جانوران تاج پوش در رسیدن از درختی به درخت دیگر رشد یافته است، اگرچه احتمالات دیگری نیز وجود دارد. سُر خوردن، به ویژه، در میان جانوران جنگل های بارانی، به ویژه در جنگل های بارانی آسیا ( در جایگاه ویژه تر برای بورنئو ) که درختان بلند و با فاصله زیاد هستند، تکامل یافته است. چندین گونه از جانوران آبزی و تعداد کمی از دوزیستان و خزندگان نیز این توانایی پرواز و بالبازروی را معمولاً به عنوان وسیله ای برای فرار از شکارچیان، تکامل داده اند.
جنبش هوایی ( aerial locomotion ) جانوران را می توان به دو دسته تقسیم کرد: نیرودار ( powered ) و بدون نیرو ( unpowered ) . در حالت های حرکت بدون نیرو، جانور از نیروهای آیرودینامیکی استفاده می کند که بر اثر باد یا سقوط در هوا بر بدن اعمال می شود. در پرواز نیرودار، جانور از نیروی ماهیچه ای برای ایجاد نیروهای آیرودینامیکی برای بالا رفتن یا حفظ پرواز ثابت و هم سطح استفاده می کند. کسانی که می توانند هوایی را بیابند که سریع تر از سقوط آنها در حال افزایش است، می توانند با اوج گرفتن ارتفاع بگیرند.