جان کیتس

جان کیتس ( به انگلیسی: John Keats ) ( زاده ۳۱ اکتبر ۱۷۹۵ – درگذشته ۲۳ فوریه ۱۸۲۱ ) یکی از شاعران بزرگ و برجسته مکتب رمانتیسم بود.
کیتس در کنار لرد بایرون و پرسی بیش شلی، یکی از چهره های شاخص در نسل دوم این مکتب است، به رغم این که آثارش را تنها در مدت چهار سال پیش از مرگش در سن ۲۵ و در اثر سل به چاپ رساند. [ ۱]
در طول زندگی کوتاهش، اگرچه واکنش خوبی توسط منتقدان به کارهایش صورت نگرفت، اما شهرت او پس از مرگش وسعت گرفت تا آنجا که او تا اواخر قرن نوزدهم، به یکی از محبوبترین شاعران انگلیسی مبدل شد. تاثیرگذاری کیتس بر دایره ی وسیعی از شاعران و نویسندگان چشمگیر است. خورخه لوئیس بورخس، تصریح می کند که اولین مواجهه ی او با آثار کیتس، مهمترین تجربه ی ادبی در زندگی او بوده است. [ ۲]
تأثیر او بعد از مرگ بر شاعرانی نظیر آلفرد تنیسون و ویلفرد اوون چشمگیر بود. شعر کیتس مبتنی بر تصویرپردازی های نفسانی بود، به صورت بارز در مجموعه اُودها ( معادل تلفیقی از قصیده و غزل در شعر فارسی ) ، که در میان محبوب ترین اشعار ادبیات انگلیسی قرار دارند. کارهای کیتس از سوی شاعران انگلیسی بسیار تجلیل شده است.
فیلم سینمایی ستاره فروزان ( انگلیسی: Bright Star ) به کارگردانی جین کمپیون منتشر شده در سال ۲۰۰۹، شرح حال زندگی جان کیتس می باشد.
• اندیمیون
• لامیا
• ایزابلا
• شب زنده داری سنت آنیز
• قصیده ای برای یک بلبل
• هایپریون
• سقوط هایپریون: یک رؤیا
وی وصیت کرد که بر روی آرامگاهش این جمله را بنویسند:
اینجا گور کسی است که از آغاز نامش را بر آب نوشته بودند. ( Here lies One whose Name was writ in Water )