جامعه نگاری

جامعه نگاری ( به فرانسوی: Sociography ) نوشتن در مورد جامعه، زیرمجموعه های اجتماعی و الگوهای اجتماعی است، بدون انجام نخستین مطالعه عمیق که معمولاً در زمینه دانشگاهی جامعه شناسی مورد نیاز است. این اصطلاح توسط جامعه شناس هلندی سبالد رودولف اشتاینمتز در سال ۱۹۱۳ مطرح شد.
جامعه نگاری به طور معمول به صورت تفسیر بی قاعده است، اگرچه ممکن است بخشی از رمان هایی باشد که زندگی در یک جامعه معین را به تصویر می کشد. بیشتر جامعه شناسی در حال چاپ بر گروه های فرعی جامعه مانند قومیت، محله یا گروه های جغرافیایی شغلی متمرکز است.
برخی از جامعه شناسان، مانند پاتریک گدس، باورمنددند جامعه شناسی فقط به عنوان ترکیب محدود جامعه شناسی و جغرافیا به درستی در نظر گرفته می شود. [ ۱] مشخص نیست که آیا این امر در مواردی که اجزاءجامعهٔ مورد مطالعه از نظر جغرافیایی محدود نیست نیز صدق می کند یا خیر؟
جامعه نگاری در سال های اخیر اهمیت فزاینده ای یافته است زیرا بسیاری از نویسندگان شروع به بیان موضوعات مربوط به نژاد و فرهنگ کرده اند. اگرچه نوشتن آنها بدون بهره مندی از تحصیلات آکادمیک انجام می شود ولی هنوز توضیحی معتبر برای یک رژیم فرهنگی معین تلقی می شود.
در گروه های علوم اجتماعی بسیاری از دانشگاه ها، جامعه نگاری اکنون یک فراانتظاط تلقی می شود که شامل مطالعه ادبیات، جامعه شناسی، فرهنگ سیاسی و اقتصاد است.
• سبالد رودولف اشتاینمتز: "جایگاه جامعه نگاری در سلسله علوم انسانی", آرشیو فلسفه حقوقی و اقتصادی, جلد. ۶، شماره ۳ ( ۱۹۱۲/۱۹۱۳ ) ، صفحات: ۴۹۲–۵۰۱.
• "جامعه نگاری زندگی موسیقی در کشورهای صنعتی - یک کار پژوهشی": دنیای موسیقی، جلد. ۲۱، شماره ۳ ( ۱۹۷۹ ) ، صفحات: ۷۸–۸۶ ( نوازندگان در کشورهای صنعتی )
• ماری جاهودا، پل اف. لازارسفلد، هانس زایزل، کریستین فلک، Die Arbeitslosen von Marienthal ( 1932؛ ویرایش انگلیسی ۱۹۷۱ - مارینتال: جامعه نگاری جامعه بیکار - شومیز توسط ناشران معامله در ایالات متحده، ۲۰۰۲ ) ( مناطق دارای نرخ بالای بیکاری )