جامعه شناسی آموزش. جامعه شناسی آموزش ( به انگلیسی: sociology of education ) ، به مطالعه این امر می پردازد که نهادهای عمومی و تجارب شخصی افراد چه تأثیری روی آموزش و پیامدهای آن دارند. این حوزه بیشتر روی نظام های آموزش عمومی شامل گسترش تحصیلات عالی، بیشتر، [ الف] بزرگسالان و آموزش های مستمر[ ب] در جوامع مدرن متمرکز می باشد. [ ۱]
آموزش یک تلاش بنیادین و خوش بینانه انسان است که ویژگی اصلی آن امید برای پیشرفت و بهبود می باشد. [ ۲] بیشتر افراد آنرا وسیله ای می دانند برای غلبه بر نارسایی ها، رسیدن به برابری بیشتر و حصول ثروت و وضعیت اجتماعی. [ ۳] آموزش هم چنین مکانی دانسته می شود که در آن کودکان می توانند مطابق با نیازها و پتانسیل های منحصر به فرد شان رشد نمایند. [ ۲] نه تنها کودکان، بلکه جوانان و بزرگسالان نیز می توانند پیشرفت نمایند. تعاملات اجتماعی که از طریق آموزش میان افراد ایجاد می شود همیشه باعث پیشرفت می گردد، صرف نظر از این که آنها در چه سنی قرار دارند. آموزش هم چنین یکی از بهترین روش ها برای حاصل کردن برابری اجتماعی بالاتر پنداشته می شود. [ ۳] بسیاری می گویند که هدف آموزش باید توسعه هر فرد تا حد پتانسیل کاملشان باشد و باید به آنها این فرصت داده شود تا به هر اندازه که توانایی دارند در زندگی پیشرفت نمایند ( شایسته سالاری ) . تعداد اندکی عقیده دارند که تمامی نظام های آموزش می توانند کاملاً به این هدف نایل شوند. برخی ها این نظریه را نقد نموده و استدلال می نمایند که نظام آموزشی به این هدف طراحی شده است تا باعث بازتولید نابرابری اجتماعی شود.
جامعه شناسی نظام مند آموزش پس از کار امیل دورکیم ( ۱۸۵۸–۱۹۱۷ ) در مورد آموزش اخلاقی، مبنای هم بستگی ارگانیک و با مطالعات ماکس وبر ( ۱۸۶۴–۱۹۲۰ ) در مورد ادبیات چینی به عنوان وسیله ای برای کنترل سیاسی آغاز شد. اما بعد از جنگ جهانی دوم، علاقمندی به این حوزه در سراسر دنیا مجدداً افزایش یافت: کارکردگرایی فناوری در ایالات متحده، اصلاحات برابری فرصت در اروپا و نظریهٔ سرمایه انسانی در علم اقتصاد، تمامی این موارد این معنی را داشت که صنعتی سازی و نیاز به نیروی کار ماهر در فناوری باعث تضعیف تفاوت های طبقاتی و سایر نظام های قشربندی اجتماعی می گردد. هم چنین این که آموزش می تواند باعث بهبود تحرک اجتماعی گردد. با این حال، تحقیقات آماری و میدانی در جوامع مختلف نشان داد که رابطه ثابتی میان طبقه اجتماعی یک فرد و دست آوردهای او وجود دارد. هم چنین تصریح نمود که آموزش تنها می تواند باعث تحرک اجتماعی محدودی گردد. [ ۱] مطالعات جامعه شناختی نشان داد که طرق آموزشی چگونه منعکس کنندهٔ قشربندی اجتماعی و تبعیض نژادی و جنیستی هستند تا به چالش کشیدن آنها. [ ۱] پس از فروپاشی کامل کارکردگرایی از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به بعد، حتی این ایده که آموزش به صورت مطلق یک امر خوب است را از بنیاد مورد چالش قرار گرفت. نئومارکسیست ها استدلال نمودند که آموزش های مدرسه ای تنها نیروی کار مطیع که برای طبقه سرمایه دار نیاز است را تولید می کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآموزش یک تلاش بنیادین و خوش بینانه انسان است که ویژگی اصلی آن امید برای پیشرفت و بهبود می باشد. [ ۲] بیشتر افراد آنرا وسیله ای می دانند برای غلبه بر نارسایی ها، رسیدن به برابری بیشتر و حصول ثروت و وضعیت اجتماعی. [ ۳] آموزش هم چنین مکانی دانسته می شود که در آن کودکان می توانند مطابق با نیازها و پتانسیل های منحصر به فرد شان رشد نمایند. [ ۲] نه تنها کودکان، بلکه جوانان و بزرگسالان نیز می توانند پیشرفت نمایند. تعاملات اجتماعی که از طریق آموزش میان افراد ایجاد می شود همیشه باعث پیشرفت می گردد، صرف نظر از این که آنها در چه سنی قرار دارند. آموزش هم چنین یکی از بهترین روش ها برای حاصل کردن برابری اجتماعی بالاتر پنداشته می شود. [ ۳] بسیاری می گویند که هدف آموزش باید توسعه هر فرد تا حد پتانسیل کاملشان باشد و باید به آنها این فرصت داده شود تا به هر اندازه که توانایی دارند در زندگی پیشرفت نمایند ( شایسته سالاری ) . تعداد اندکی عقیده دارند که تمامی نظام های آموزش می توانند کاملاً به این هدف نایل شوند. برخی ها این نظریه را نقد نموده و استدلال می نمایند که نظام آموزشی به این هدف طراحی شده است تا باعث بازتولید نابرابری اجتماعی شود.
جامعه شناسی نظام مند آموزش پس از کار امیل دورکیم ( ۱۸۵۸–۱۹۱۷ ) در مورد آموزش اخلاقی، مبنای هم بستگی ارگانیک و با مطالعات ماکس وبر ( ۱۸۶۴–۱۹۲۰ ) در مورد ادبیات چینی به عنوان وسیله ای برای کنترل سیاسی آغاز شد. اما بعد از جنگ جهانی دوم، علاقمندی به این حوزه در سراسر دنیا مجدداً افزایش یافت: کارکردگرایی فناوری در ایالات متحده، اصلاحات برابری فرصت در اروپا و نظریهٔ سرمایه انسانی در علم اقتصاد، تمامی این موارد این معنی را داشت که صنعتی سازی و نیاز به نیروی کار ماهر در فناوری باعث تضعیف تفاوت های طبقاتی و سایر نظام های قشربندی اجتماعی می گردد. هم چنین این که آموزش می تواند باعث بهبود تحرک اجتماعی گردد. با این حال، تحقیقات آماری و میدانی در جوامع مختلف نشان داد که رابطه ثابتی میان طبقه اجتماعی یک فرد و دست آوردهای او وجود دارد. هم چنین تصریح نمود که آموزش تنها می تواند باعث تحرک اجتماعی محدودی گردد. [ ۱] مطالعات جامعه شناختی نشان داد که طرق آموزشی چگونه منعکس کنندهٔ قشربندی اجتماعی و تبعیض نژادی و جنیستی هستند تا به چالش کشیدن آنها. [ ۱] پس از فروپاشی کامل کارکردگرایی از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی به بعد، حتی این ایده که آموزش به صورت مطلق یک امر خوب است را از بنیاد مورد چالش قرار گرفت. نئومارکسیست ها استدلال نمودند که آموزش های مدرسه ای تنها نیروی کار مطیع که برای طبقه سرمایه دار نیاز است را تولید می کردند.
wiki: جامعه شناسی آموزش