جادو در جهان یونانی - رومی ( انگلیسی: Magic in the Greco - Roman world ) در اروپای دوران باستان، از جمله عصر هلنیستی یونان باستان و روم باستان، مورخان و باستان شناسان آیین های عمومی و خصوصی مرتبط با دین را مشاهده می کنند. به عنوان بخشی از زندگی روزمره. نمونه هایی از این پدیده در معابد مختلف دولتی و مذهبی یونان، کنیسه های یهودی ) و کلیسا ( ساختمان ) یافت می شود. اینها مراکز مهمی برای مردمان باستانی بودند که نشان دهنده ارتباط بین قلمروهای آسمانی ( خداگرایی ) و سطح های زمینی ( محل سکونت انسان ) بودند. این زمینهٔ جادو به ویژه در بیست سال اخیر به یک مطالعه دانشگاهی تبدیل شده است.
مانند مردم سایر تمدن های باستانی، بسیاری از رومیان باستان به جادو اعتقاد داشتند. نوشته های باستانی حاکی از آن است که جادوگران حرفه ای در روم کار می کردند، و نویسنده قرن دوم پس از میلاد، آپولیوس، شرح مفصلی از افسون های شیطانی نوشت که مجهز به انواع ادویه ها، بقایای پرندگان و قطعات متعدد از اجساد بودند. …
باستان شناس دینی کن دارک خاطرنشان می کند که حتی در اواخر دوره جمهوری روم، از حدود قرن دوم قبل از میلاد تا حدود ۳۱ قبل از میلاد، زمانی که نخستین امپراتور روم آگوستوس قدرت را به دست گرفت، شهر رم پر از مردمی از جاهای دیگر بود که اشکال محلی خود را از جادو با خود آورده بودند. او می گوید: «تنوع زیادی از این نوع باورها وجود داشت. »
یکی از تخصص های رومی «لوح های نفرین» بود که روی ورقه های نازک سرب نوشته می شد و سپس دفن می شد، در چاه یا برکه آب انداخته می شد، در شکاف سنگی قرار می داد یا به دیوار معبد میخ می زد. کن دارک می گوید، آنها معمولاً خدایان جهنمی را خطاب می کردند - مانند پلوتون، خارون یا هکاته - و غالباً در پاسخ به موارد بی اهمیت، خواستار مجازات های خشونت آمیز الهی بودند. به گزارش «بی بی سی نیوز» بیش از صد لوح نفرین در حفاری های باستان شناسی در شهر باث در انگلیس، که در زمان رومیان به خاطر قدرت شفابخش چشمه های آب گرمش شهرت داشت، یافت شده است. یک لوح که حاوی لعنت برای لباس شنای دزدیده شده بود، خطاب به الهه معبدی در آنجا می گوید: «لباس و رخت حمام را به الوهیت و عظمت تو می سپارم. برای کسی که به من بدی کرده خواب و سلامتی مگذار. مرد یا زن یا برده یا آزاد، مگر اینکه خود را آشکار کند و آن کالاها را به معبد شما بیاورد. »[ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمانند مردم سایر تمدن های باستانی، بسیاری از رومیان باستان به جادو اعتقاد داشتند. نوشته های باستانی حاکی از آن است که جادوگران حرفه ای در روم کار می کردند، و نویسنده قرن دوم پس از میلاد، آپولیوس، شرح مفصلی از افسون های شیطانی نوشت که مجهز به انواع ادویه ها، بقایای پرندگان و قطعات متعدد از اجساد بودند. …
باستان شناس دینی کن دارک خاطرنشان می کند که حتی در اواخر دوره جمهوری روم، از حدود قرن دوم قبل از میلاد تا حدود ۳۱ قبل از میلاد، زمانی که نخستین امپراتور روم آگوستوس قدرت را به دست گرفت، شهر رم پر از مردمی از جاهای دیگر بود که اشکال محلی خود را از جادو با خود آورده بودند. او می گوید: «تنوع زیادی از این نوع باورها وجود داشت. »
یکی از تخصص های رومی «لوح های نفرین» بود که روی ورقه های نازک سرب نوشته می شد و سپس دفن می شد، در چاه یا برکه آب انداخته می شد، در شکاف سنگی قرار می داد یا به دیوار معبد میخ می زد. کن دارک می گوید، آنها معمولاً خدایان جهنمی را خطاب می کردند - مانند پلوتون، خارون یا هکاته - و غالباً در پاسخ به موارد بی اهمیت، خواستار مجازات های خشونت آمیز الهی بودند. به گزارش «بی بی سی نیوز» بیش از صد لوح نفرین در حفاری های باستان شناسی در شهر باث در انگلیس، که در زمان رومیان به خاطر قدرت شفابخش چشمه های آب گرمش شهرت داشت، یافت شده است. یک لوح که حاوی لعنت برای لباس شنای دزدیده شده بود، خطاب به الهه معبدی در آنجا می گوید: «لباس و رخت حمام را به الوهیت و عظمت تو می سپارم. برای کسی که به من بدی کرده خواب و سلامتی مگذار. مرد یا زن یا برده یا آزاد، مگر اینکه خود را آشکار کند و آن کالاها را به معبد شما بیاورد. »[ ۱]
wiki: جادو در جهان یونانی رومی