هکاته

لغت نامه دهخدا

هکاته. [ هَِ ت ِ ] ( اِخ ) از مورخان یونانی قرن ششم ق. م. است که از اهالی می لث بوده و آثار وی بر جای نمانده است. ( از ایران باستان پیرنیا ص 66 ).

دانشنامه آزاد فارسی

هِکاتِه (Hecate)
هِکاتِه
(در یونانی، به معنای مددکار از راه دور) در اساطیر یونان، الهۀجهان مردگان و فنون جادوگری. ارتباط او با شب سبب شد که او را با دو الهۀ سِلِنهو آرتمیسهمانند بدانند. اولین کسی که از او نام برده هِزیوداست که او را صاحب قدرتی نامحدود در اعطای ثروت و همۀ مواهب زندگی روزمره می دانست. اووید در فاستیاو را با سه سر و سه تن تصویر کرده است که پشت به هم ایستاده اند تا هر سه جهت را ببینند. هکاته فقط یک بار در داستانی اساطیری به اتفاق دمتر، الهۀ غلات، ظاهر می شود؛ او که شاهد ربوده شدن پرسفونهبه دست پلوتوبود، به دمتر کمک کرد که با مشعلی روشن به جست وجوی دخترش برآید؛ و در مدت زمانی که پرسفونه ملزم بود در جهان مردگان بماند، هکاته حکم راهنمای او را داشت. برای پرستش او در آخرین روز هر ماه، ماهی و تخم مرغ را به رسم پیشکشی در چهارراه ها و مکان هایی قرار می دادند که محل تردد الهگان و سگان شکاری جهان مردگان است. ستون هایی موسوم به هِکاتایا در تقاطع بزرگراه ها و ورودی منازل، به ویژه در آتیکا، برپا می شد و حیوانات مخصوصی که به این مناسبت قربانی می شدند، توله سگ های سیاه و بره های سیاه ماده بودند. هکاته احتمالاً از یکی از خدایان زمین یا زیرزمین دورۀ پیش از تمدن سلتی منشأ گرفته است، اما این احتمال نیز می رود که در دورۀ هلنی از بِندیس، از الهگان تراکیه، اقتباس شده باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس