[ویکی فقه] جناده از شیعیان معروف کوفه و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بود. وی از شهیدان کربلا می باشد.
در مآخذ گوناگون از وی با نام های جُناده، جابر، جبّار، جیاد، حباب، حَیَّان، . حَسَّان، حیاة و عبادة یاد شده است.نام پدرش را نیز گروهی حارث و گروهی حرث نوشته اند.همچنین نسبت قبیله ای او را سلمانی و سلمانی ازدی گفته اند.جناده از شیعیان معروف کوفه و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بود.
پیوسن به کاروان امام حسین
در زمان قیام مسلم در کوفه با او همراه شد؛ اما با شکست قیام از کوفه خارج شد. و به همراه عمرو بن خالد صیداوی و سعد -غلام عمرو بن خالد صیداوی- و نیز مجمع بن عبدالله عائذی و پسرش، به همراه غلام نافع بجلی و به راهنمایی طرماح بن عدی طایی از بیراهه ها گذشتند و خود را در منزل عذیب الهجانات به خدمت امام (علیه السّلام) رساندند. هنگامی که بر امام حسین (علیه السّلام) وارد شدند حر به آنها اشاره کرد و به امام حسین (علیه السّلام) گفت: «این چند نفر از مردم کوفه اند من آن ها را بازداشت کرده و یا به کوفه بر می گردانم.» امام (علیه السّلام) رو به حر کردند و فرمودند: «من به تو اجازه چنین کاری را نمی دهم و همان طوری که خود را از گزند تو حفظ می کنم، از آنان نیز محافظت خواهم کرد، زیرا این ها نیز همانند اصحابی که با من از مدینه آمدند، از یاران من به شمار می آیند، پس اگر بر آن پیمان که با من بستی استواری، آن ها را رها کن و گرنه با تو می جنگم.» حر نیز به ناچار از بازداشت آنان صرفنظر کرد. برخی منابع متأخّر نقل کرده اند که جابر از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و امام علی (علیه السلام) بوده و در جنگ صفین نیز حضور داشته است. همچنین او را از کسانی دانسته اند که در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از دستگیری و شهادت مسلم بن عقیل، مخفیانه از کوفه خارج شد و در بین راه، خود را به کاروان امام حسین علیه السلام رساند.
شهادت
در برخی از منابع روایت شده که در روز عاشورا جنادة (جابر) بن حارث سلمانی به همراه عمرو بن خالد صیداوی و سعد -غلام عمرو- و نیز مجمع بن عبدالله عائذی به میدان رفتند و نبرد سختی انجام دادند، دشمن آن ها را در محاصره گرفت، از این روی آنان از امام (علیه السّلام) طلب کمک کردند و امام (علیه السّلام)، حضرت ابوالفضل (علیه السّلام) را به کمک آنان فرستاد با ورود عباس (علیه السّلام) به میدان، محاصره شکست و آنان نجات یافتند.اما آنان با آن که زخمی شده بودند؛ اما مایل به بازگشت به سوی امام (علیه السّلام) نبودند، از این رو دوباره با سپاه دشمن به مبارزه برخاستند و همگی آنان در یک محل به شهادت رسیدند که دشمن مجدداً به آنان حمله ور شد، آنان به نبرد پرداختند تا اینکه همگی به شهادت رسیدند. حضرت عباس (علیه السّلام) به سوی امام (علیه السّلام) بازگشت و شهادت آنان را به اطلاع امام (علیه السّلام) رساند. وقتی امام (علیه السّلام) از شهادت آنان با خبر شد بارها برای آنان از خداوند طلب مغفرت نمود. اما در برخی دیگر از منابع نقل شده که او از امام حسین (علیه السّلام) اجازه میدان گرفت و به میدان رفت و پس از به هلاکت رساندن هجده نفر سرانجام به دست دشمنان به شهادت رسید. در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و همچنین زیارت رجبیه، بر این شهید بزرگوار درود فرستاده شده است.
در مآخذ گوناگون از وی با نام های جُناده، جابر، جبّار، جیاد، حباب، حَیَّان، . حَسَّان، حیاة و عبادة یاد شده است.نام پدرش را نیز گروهی حارث و گروهی حرث نوشته اند.همچنین نسبت قبیله ای او را سلمانی و سلمانی ازدی گفته اند.جناده از شیعیان معروف کوفه و از شیعیان مخلص امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بود.
پیوسن به کاروان امام حسین
در زمان قیام مسلم در کوفه با او همراه شد؛ اما با شکست قیام از کوفه خارج شد. و به همراه عمرو بن خالد صیداوی و سعد -غلام عمرو بن خالد صیداوی- و نیز مجمع بن عبدالله عائذی و پسرش، به همراه غلام نافع بجلی و به راهنمایی طرماح بن عدی طایی از بیراهه ها گذشتند و خود را در منزل عذیب الهجانات به خدمت امام (علیه السّلام) رساندند. هنگامی که بر امام حسین (علیه السّلام) وارد شدند حر به آنها اشاره کرد و به امام حسین (علیه السّلام) گفت: «این چند نفر از مردم کوفه اند من آن ها را بازداشت کرده و یا به کوفه بر می گردانم.» امام (علیه السّلام) رو به حر کردند و فرمودند: «من به تو اجازه چنین کاری را نمی دهم و همان طوری که خود را از گزند تو حفظ می کنم، از آنان نیز محافظت خواهم کرد، زیرا این ها نیز همانند اصحابی که با من از مدینه آمدند، از یاران من به شمار می آیند، پس اگر بر آن پیمان که با من بستی استواری، آن ها را رها کن و گرنه با تو می جنگم.» حر نیز به ناچار از بازداشت آنان صرفنظر کرد. برخی منابع متأخّر نقل کرده اند که جابر از اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و امام علی (علیه السلام) بوده و در جنگ صفین نیز حضور داشته است. همچنین او را از کسانی دانسته اند که در کوفه با مسلم بن عقیل بیعت کرد و پس از دستگیری و شهادت مسلم بن عقیل، مخفیانه از کوفه خارج شد و در بین راه، خود را به کاروان امام حسین علیه السلام رساند.
شهادت
در برخی از منابع روایت شده که در روز عاشورا جنادة (جابر) بن حارث سلمانی به همراه عمرو بن خالد صیداوی و سعد -غلام عمرو- و نیز مجمع بن عبدالله عائذی به میدان رفتند و نبرد سختی انجام دادند، دشمن آن ها را در محاصره گرفت، از این روی آنان از امام (علیه السّلام) طلب کمک کردند و امام (علیه السّلام)، حضرت ابوالفضل (علیه السّلام) را به کمک آنان فرستاد با ورود عباس (علیه السّلام) به میدان، محاصره شکست و آنان نجات یافتند.اما آنان با آن که زخمی شده بودند؛ اما مایل به بازگشت به سوی امام (علیه السّلام) نبودند، از این رو دوباره با سپاه دشمن به مبارزه برخاستند و همگی آنان در یک محل به شهادت رسیدند که دشمن مجدداً به آنان حمله ور شد، آنان به نبرد پرداختند تا اینکه همگی به شهادت رسیدند. حضرت عباس (علیه السّلام) به سوی امام (علیه السّلام) بازگشت و شهادت آنان را به اطلاع امام (علیه السّلام) رساند. وقتی امام (علیه السّلام) از شهادت آنان با خبر شد بارها برای آنان از خداوند طلب مغفرت نمود. اما در برخی دیگر از منابع نقل شده که او از امام حسین (علیه السّلام) اجازه میدان گرفت و به میدان رفت و پس از به هلاکت رساندن هجده نفر سرانجام به دست دشمنان به شهادت رسید. در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه و همچنین زیارت رجبیه، بر این شهید بزرگوار درود فرستاده شده است.
wikifeqh: حیان_بن_حارث_سلمانی