ثمیره

لغت نامه دهخدا

( ثمیرة ) ثمیرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) زمین میوه ناک. || مسکه که ظاهر شود بر ساحت پیش از جمع شدن. || شیری که مسکه آن ظاهر نشده باشد یا شیری که مسکه آن برآمده باشد.

پیشنهاد کاربران

بپرس