ثلل

لغت نامه دهخدا

ثلل. [ ث َ ل َ ] ( ع مص ) ثل. هلاک کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || هلاک شدن. || افتادگی دندان. || سرگین انداختن ستور. || ویران شدن. || ثل یا ثلل بئر؛ گل برآوردن از چاه. لاروبی چاه. || ثلل تراب مجتمع؛ جنبانیدن آن را، یا شکستن طرفی از اطراف آن یا منهدم کردن. و همچنین است ثل یا ثلل کثیب. || ثلل دار یا ثل دار؛ ویران کردن خانه را و آن چنان باشد که بن دیوار بر کنند و سپس دیوار را بجنبانند تا در افتد. || ثلل تراب در بئر؛ انباشتن خاک را در چاه. || ثلل دراهم ؛ فروریختن درهم ها را. || ثل اﷲ عرش فلان ؛ نفرین است و معنی آن ، میراند او را و ببرد ملک او را.
ثلل. [ ث ُ ل َ / ث ِ ل َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثَلّة ببعض معانی. گلهای از چاه برآورده. || هلاک. رجوع به ثَلة شود.
ثلل. [ ث ِ ل َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثِلّة. گوسپندان بسیار.
ثلل. [ ث َ ل َ ] ( ع اِ ) ج ِ ثُلّة.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳(بار)
wikialkb: ریشه_ثلل

پیشنهاد کاربران

بپرس